Kapı çalıyordu. Baya hırslı çalıyordu hem de. Gözleri dehşetle açıldı. Polis falan mı gelmişti acaba? Şafak operasyonu için de erkendi. Hayır gecenin bir körü hangi densiz dayanırdı kapıya. Yorganı hışımla üstünden attı. Gece yarısı polisle evinden alınan ünlüleri görmüştü. Zihninde canlandırmaya çalışmış ama o duyguları yaşayamamıştı. Korku? Endişe ve fazlasıyla merak. Yataktan hızla kalktı ve üzerindeki ip askılı geceliğe aldırmadan oğlunun odasına koştu. O da uyanmıştı ve Seyran emziriyordu. Korkmuş olmalıydı çünkü emerken söylenmeye devam ediyordu. Onu sakinleştirmeye çalışan kendisi olmalıydı.
Yanlarına gitmek istedi ama aşağıdaki patırtı engel oldu.
“Ben bi aşağı bakayım. Sen çıkma odadan korkmasın daha fazla,” diye fısıldadı. Seyran’ın güven verircesine gülümsemesi içini rahatla
