Ertesi gün on bir civarı Çağrı’yla bahçeye çıkmıştı Alparslan. Seyran kahvaltı için sahile gitmek istemişti ve Nisan hanıma teklif ettiğinde o da kabul etmişti. Adam oğluyla vakit geçirmekten memnundu. O uyurken işlerini halletmiş, uyanınca karnını doyurmuştu. Şimdi ise dışarıya alışmış olan çocuğu gezdiriyordu. Henüz çıkmadıkları bir gün olmamıştı ama bir saat bile gecikseler huysuzluğu belli oluyordu.
“Daha bir aylıksın sen, bir şeye nasıl alışabilirsin ki,” diye söylendi Alparslan. Halinden fazlasıyla memnundu. Meyve ağaçlarının arasında gezerek aldıkları oksijenin keyfini çıkarttı. Çiftlikle ilgilenen Kahya Ömer efendi yanlarına geldiğinde yarım saattir güneşli günün keyfini sürüyorlardı.
“maşallah beyim aslan gibi.” Diyen adam saygılı duruyordu.
“Sağ ol Ömer abi. Sen bir de kükre
