Kahvaltı gayet keyifli geçmişti. Muhabbeti bırak birbirleriyle şakalaşmayı bile ihmal etmemişlerdi. Bir ara kafa kafaya verip Tomris’in dedikodusunu bile yapmışlardı. Şimdi de odalarına çekilmişlerdi. Esra önce ki gün aldığı poşetleri boşaltırken Alparslan da yatakta uzanıyordu. Karton ve bez torbalardan yüksek sesler çıkmıyordu. Çağrı zıbınla babasının göğsüne yüz üstü yatmış uyuyordu.
“Bak bu takımları da Çağrı’ya aldık. Kıyafetleri hep küçülmüş. Daha iki aylık olmadı sözde ama üç-altı aya geçti.”
“Maşallah küçük prensime,” diyen Alparslan ritmik hareketlerle oğlanın poposuna vuruyordu. Minik bir pııt sesi geldi. Oğlan gerindi büzüldü bu defa büyük bir zırt sesi geldi. Gaz çıkartma işlemi başarıya ulaşmıştı.
“Şu nasıl? Çok tatlı değil mi?” diyerek pahalı bir zıbın gösterdi.
“Çok
