Ertesi gün Esra’nın annesi gelmişti. Bir süre annesiyle vakit geçirmiş, hiç tanımadığı akrabaları hakkında anlattıklarını dinlemişti. Annesi Çağrı ile ilgilenirken Esra yazmak için Alparslan’ın çalışma odasını zapt etmişti yine. Alparslan ise şirketten gelen Müge ile birlikte kütüphanede çalışıyordu. Nihayet iki-üç saatin sonunda işleri bitti.
“Bu kadar mı Müge,” diyerek teyit etme ihtiyacıyla sordu.
“Maillerinize bakarsanız bitecek Alparslan Bey. Orda benlik bir iş yok. Gün içinde bir kontrol etseniz iyi olur.”
“Tamadır.” Bir süre anime karakterlerini andıran bu küçücük kızın toparlanmasını izledi. Tüm görüntüsüne zıt şekilde Alparslan’ın eli ayağıydı Müge. Yarısı mavi yarısı pembe saçlarını bu defa düz bırakmıştı. Yine de sevimli görünüyordu.
“Senden bir şey rica edebilir miyim?”
