Güzel bir gündü. Daha uyanır uyanmaz anlamıştı. Güneş fevkalade güzel açmış, yazdan kalma bir gün gibi tüm cömertliğiyle sıcaklığını dünyaya sunmuştu. Oğlu yanında yatıyordu ve ardında da sevdiği adam kendisine sarılmıştı. Çağrı’yı getiren Alparslan’dı ama yine gözlerini kapatmış ve bir daha açmamıştı. Esra sıkılmazdı, burada böyle yatmak onu asla sıkmazdı. Gece olanları düşündü. Yaptığı yaramazlığı. Alparslan sonrasında geri dönmüştü. Esra talepkâr olmasını istemişti ama adam kendini toparlamıştı. Elinde şımartmaya devam edeceğini gösteren biir tepsi vardı. Esra dün gecenin her anını düşünmek istiyordu, tabi yazma perileri gelmiş olmasaydı...
Yerinde duramıyor bir an önce kaleme kâğıda sarılmak istiyordu. Normalde elle yazmazdı tabi ama ana taslağı her zaman özel defterine yazar ve yazı
