Alparslan babasıyla yüz yüze kalmamak için Esra’nın yanına oturdu. Belki dikkatini çekmez de laf sokmalarından muaf olurdu. Keza babasının Alparslan’ın yüzünü görmeye ihtiyacı yoktu.
“Koçları nerede keseceğiz,” diye sordu ortaya. Ev Alparslan’ın olduğuna göre üstüne alınsa iyi olacaktı.
“Feramuz ayarlar bir yer. Söylerim şimdi. E kadro tamamlanmamış daha.”
“Gelirler birazdan, dedenlerle konuştu baban yoldalarmış.” Seferiye cevapları Köksal’a bırakmamaya çalışıyordu. Küfürler havada uçuşacaktı yoksa.
“Kızlar nerede?”
“Bahçeye çıktılar.”
“Ben de bir Feramuz ’la konuşayım,” diyen Alparslan bahçeye doğru ayaklandı. Kapının çalmasıyla yönü değişti ve giriş kapısına ilerledi. Açtığında dedesi Kürşat bey elinde bastonu heyecan ve öfke karışımı bir edayla dikiliyordu. Beyazıt’tan beri
