บทที่ 1.2
1502 Words
หลังจากช่วยกันทำอาหารเย็นเสร็จ พีรดากับเดวิดก็แยกกันไปอาบน้ำ หญิงสาวตั้งใจอาบน้ำจนสะอาดหมดจดทุกซอกทุกมุม ฉีดพรมน้ำหอมกลิ่นที่เขาชมว่า ‘หอมมาก’ ตามจุดชีพจรต่างๆ ทั่วร่างกาย
พีรดาเลือกสวมชุดนอนผ้าซาตินสายเดี่ยวสั้นเหนือเข่าสีเบอร์กันดี้และสวมทับด้วยเสื้อคลุมสีเดียวกัน จากนั้นเดินออกไปที่ห้องรับประทานอาหาร เดวิดเห็นเธอสวมชุดนอนวาบหวิวออกมาก็มองด้วยความประหลาดใจ
หญิงสาวก้มมองชุดตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นอธิบายโดยที่เขายังไม่ทันได้พูดอะไร “ลูกพีชเห็นว่าเราอยู่ที่นี่กันแค่สองคน ก็เลยแต่งตัวตามสบาย”
เขาเพียงแค่พยักหน้ารับแล้วขยับเก้าอี้ให้หญิงสาวที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านาย “เชิญนั่งครับ”
“คุณเดวิดมานั่งทานด้วยกันสิคะ เราอยู่ที่นี่กันแค่สองคน ทำตัวตามสบายเถอะค่ะ” พีรดาหยิบอาหารอีกชุดหนึ่งมาวางบนโต๊ะให้บอดี้การ์ดหนุ่มลูกครึ่งก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ที่เขาขยับไว้ให้ “นั่งข้างๆ ลูกพีชนี่แหละ”
“ครับคุณหนู”
“เลิกเรียกลูกพีชว่าคุณหนูได้แล้วค่ะ”
“ทำไมละครับ” เดวิดแปลกใจที่อยู่ๆ เธอก็ทำหน้าเหมือนไม่ชอบใจที่ถูกเรียกว่า ‘คุณหนู’ ทั้งที่เขาเรียกเธอแบบนี้มาตลอด
“ลูกพีชไม่ใช่เด็กมัธยมเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะคะ”
“แต่ก็เด็กกว่าผมอยู่ดี”
“แค่สิบห้าปีเอง”
บอดี้การ์ดหนุ่มหน้านิ่งได้ยินแล้วอดยิ้มไม่ได้ “ผมอายุมากพอที่จะเป็นพ่อของคุณหนูได้เลยนะครับ”
“งั้นคุณเดวิดก็ต้อง ‘แรด’ มากที่มีลูกตั้งแต่อายุสิบห้า”
“แรดเลยเหรอครับ” เดวิดหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินไปหยิบไวน์ขาวมารินใส่แก้วสำหรับตัวเอง
“ลูกพีชขอด้วย”
“ไวน์นะครับ”
“ก็ไวน์นั่นแหละค่ะ” หญิงสาวตาโตแก้มป่องพยักหน้าหงึกหงัก “ลูกพีชโตแล้ว ดื่มได้”
“แต่คุณประวิทย์ไม่อนุญาตให้คุณหนูดื่ม”
“คุณพ่อไม่เห็น ไม่เป็นหรอกค่ะ เวลาลูกพีชหนีเที่ยวก็แอบดื่มเป็นประจำอยู่แล้ว”
“เกเรแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะครับ” เดวิดมองตาดุราวกับเป็นผู้ปกครอง
“ลูกพีชก็แค่อยากลองดื่มให้เป็นไว้บ้าง ไม่งั้นเวลาไปเที่ยวอาจจะถูกหลอกมอมเหล้าได้”
เดวิดพยักหน้าเห็นด้วยกับเหตุผลของหญิงสาว เขารู้ดีว่า รอบตัวเธอมีแต่พวกผู้ชายที่จ้องจะ ‘งาบ’ เธอทั้งนั้น
“เข้าใจลูกพีชแล้วใช่มั้ยคะ” พีรดยิ้มน่ารักเมื่อเห็นแววตาของเดวิดลดความดุลง
“ก็เป็นเหตุผลที่พอฟังขึ้น”
“งั้นก็รินไวน์ให้ลูกพีชได้แล้วค่ะ”
“ครับ แต่ผมให้ดื่มแค่แก้วเดียวพอนะ” เดวิดรินไวน์ใส่แก้วให้พรีดา แล้วนั่งรับประทานอาหารกันไปจิบไวน์กันไป เขาดื่มแค่เล็กน้อย ในขณะที่พีรดาฟาดไปเกือบค่อนขวดแล้วยังงอแงจะขอเพิ่มอีก
“เติมไวน์ให้ลูกพีชหน่อย”
“พอแล้วครับ คุณลูกพีชดื่มมากเกินไปแล้ว”
“ก็มันอร่อยอ้ะ ลูกพีชอยากดื่มอีก ขอลูกพีชดื่มอีกแก้วนึงนะคะ นะๆ” พีรดากอดแขนเดวิดแนบแน่น ทรวงอกกลมกลึงเบียดชิดแขนล่ำ ใบหน้าอ่อนใสซบกับไหล่หนาแล้วถูไถไปมาอย่างลูกแมวน้อยขี้อ้อน
“ไม่ได้ครับ”
“ลูกพีชจะดื่ม”
“ไหนว่าจะเชื่อฟังผมไงครับ” เดวิดตีหน้าดุแล้วเก็บจานอาหารไปวางไว้ในอ่างล้างจาน พอกลับมาที่โต๊ะก็เห็นพีรดายกขวดไวน์ขึ้นกระดกไปหลายอึก
“คุณลูกพีช!” บอดี้การ์ดหนุ่มอยากจะบ้าตาย ทำไมเธอถึงได้ดื้อแบบนี้นะ เดวิดจะแย่งขวดไวน์มาเก็บ แต่พีรดากอดขวดไวน์ไว้อย่างหวงแหนแล้ววิ่งหนีไปที่ห้องนั่งเล่น
“ลูกพีชจะดื่มให้หมดขวดเล้ย” พีรดาพูดเสียงอ้อแอ้ อย่างคนที่เมาเต็มที่แล้ว จากนั้นก็กระดกไวน์ดื่มอีกหลายอึก
เดวิดตามไปรวบตัวพีรดาไว้จากทางด้านหลังแล้วแย่งขวดไวนท์มาได้ในที่สุด ทว่าช้าไป เธอดื่มหมดขวดแล้ว!
“หมดแล้ว แฮ่...” หญิงสาวพลิกตัวอยู่ในวงแขนแข็งแกร่ง หันหน้ามายิ้มหวาน แววตาฉ่ำเยิ้ม เจอแบบนี้เข้าไป บอดี้การ์ดหนุ่มหน้านิ่งก็ใจเหลวเป็นน้ำ
“ดื้ออย่างนี้ต้องถูกลงโทษนะครับ”
“จะทำอารายลูกพีชค้า...” คนถูกขู่ถามลิ้นเปลี้ยพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างท้าทาย
“จะกัด” เดวิดตอบเสียงเข้ม หน้าดุ
“ตรงหนายค้า...”
ชายหนุ่มแนบริมฝีปากลงบนเรียวปากนุ่มแทนคำตอบ เขาดูดเม้มแล้วใช้ฟันขบริมฝีปากล่างของหญิงสาวอย่างหยอกเย้า
“นี่กัดแล้วเหรอ ไม่เห็นเจ็บเลย” พีรดาหัวเราะคิกคักแล้วทิ้งตัวลงนั่งเอนหลังพิงพนักโซฟา จากนั้นจึงถอดเสื้อคลุมตัวยาวเหวี่ยงทิ้งลงพื้น “ลูกพีชร้อนจัง คุณเดวิดปรับแอร์ให้ลูกพีชหน่อย”
เดวิดร้อนวาบไปทั้งตัวกับภาพที่เห็นตรงหน้า หญิงสาวในชุดนอนผ้าซาตินสายเดี่ยวความยาวเหนือเข่านั่งเอนหลังพิงโซฟาตัวใหญ่ด้วยอาการสะลึมสะลือ ตาปรือเพราะฤทธิ์ไวน์ สายชุดนอนข้างหนึ่งตกลงมาที่ต้นแขน เผยให้เห็นทรวงอกอวบที่ไม่มีบราเซียห่อหุ้มเกือบครึ่งเต้า ขาเรียวยาวแยกกว้างออกจากกัน ส่วนชายกระโปรงก็ร่นขึ้นไปกองอยู่บนหน้าขา หมิ่นเหม่จะเห็นนวลเนื้อส่วนที่ไม่ควรเปิดเผยอยู่รอมร่อ
“คุณเดวิดขา ลูกพีชร้อนจังเลย ปรับแอร์ให้ลูกพีชหน่อยนะคะ” คนเมาอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน บอดี้การ์ดหนุ่มจึงหยิบรีโมทมาปรับอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศให้เย็นลงอีกแล้วนั่งขวางตัวลงบนโซฟาชิดกับร่างบางที่กำลังอ่อนระทวย
ดวงตาคมกริบสีน้ำตาลเข้มของเดวิดจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากเต็มอิ่มที่เขาเพิ่งจูบไปเมื่อครู่ แล้วเลื่อนลงมายังเต้าทรวงกลมกลึงที่โผล่พ้นเนื้อผ้าออกมาครึ่งเต้า จากนั้นเคลื่อนลงไปยังต้นขาขาวเนียน
“หายร้อนหรือยังครับ” เดวิดกระซิบถามแล้วลากปลายลิ้นไปตามรอยโค้งของใบหูขาวสะอาดก่อนจะขบเม้มที่ติ่งหู ในขณะที่มือข้างหนึ่งก็ลูบไล้อยู่ที่ต้นขาเนียนนุ่ม เขาลากมือจากต้นขาด้านในขึ้นมาจนชิดเนินเนื้อกึ่งกลางกลายของหญิงสาว แม้จะมีผ้าเนื้อบางของแพนตี้ขวางกั้นอยู่ แต่ก็สัมผัสได้ถึงความนุ่มละมุนของกลีบเนื้อเกลี้ยงเกลา
“ยังค่ะ...ร้อนยิ่งกว่าเดิมด้วย ยิ่งคุณเดวิดลูบตรงนั้น ลูกพีชก็ยิ่งร้อน มันรู้สึกร้อนวูบวาบในท้องน้อยด้วย...อื้อ...” พีรดาครางเสียงแผ่วแล้วเอนตัวลงมาซบอกกว้างของบอดี้การ์ดหนุ่ม
“แบบนี้เรียกว่าเสียวครับคุณลูกพีช” เดวิดละมือจากเนินเนื้อนุ่มเบื้องล่างขึ้นมาเกี่ยวสายทั้งสองข้างของชุดนอนลง แล้วปล่อยให้มันร่วงลงไปกองที่เอวของหญิงสาว “แม่งเอ๊ย...นมน่าดูดฉิบหาย” บอดี้การ์ดหนุ่มพึมพำเสียงสั่นพร่า
“คุณเดวิด...” พีรดาส่งเสียงอ้อแอ้พลางซุกหน้าลงกับซอกคอของเขา “กัดลูกพีชอีกสิคะ กัดแบบเมื่อกี้ ลูกพีชชอบ”
เดวิดมองเต้านมอวบอึ๋มสลับกับริมปีปากเต็มอิ่มที่เผยอขึ้นรอให้เขาจูบสลับกันไปมา
ปากก็อยากจูบ นมก็อยากดูด จะทำอะไรก่อนดีวะ!
เพราะเดวิดชักช้าไม่ทันใจ พีรดาจึงผลักเขาให้นอนหงายลงบนโซฟาแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมบนหน้าขาของเขา โดยที่เนินเนื้อนุ่มกดทับความเป็นชายของเขาพอดี
“คุณเดวิดไม่กัดลูกพีช ลูกพีชกัดคุณเดวิดเองก็ได้”
“ขอกินนมก่อนแล้วจะให้กัด” ชายหนุ่มบอกพลางใช้ปลายนิ้วบดขยี้ปลายยอดสีชมพูหวาน
“อื้อ...” หญิงสาวส่งเสียงครางฮือ สะโพกบิดส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่าน
“เอานมมาป้อนผมก่อน แล้วค่อยจูบ”
พีรดาโน้มตัวลง เท้าแขนทั้งสองข้างคร่อมร่างหนาแล้วหย่อนเต้าทรวงข้างหนึ่งเข้าปากบอดี้การ์ดหนุ่มที่อ้ารออยู่ เขาตวัดลิ้นไล้เลียปลายถันที่หดเกร็งของเธออย่างยั่วเย้าครู่หนึ่งก่อนรวบดูดเข้าจนเต็มปาก อีกมือก็บีบเฟ้นเต้าเต่งตึงอีกข้างไปด้วย
“นมคุณลูกพีชหวานมาก” ชายหนุ่มพึมพำแล้วสลับไปดูดอีกข้าง
“อ๊ะ...คุณเดวิด...ลูกพีชเสียว...” หญิงสาวบอกเสียงสั่นสะท้าน
- Writer
