ปล้ำรัก

บทที่ 2.1

พีรดาตื่นขึ้นมาอีกทีตอนบ่ายของวันต่อมา เธอขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแล้วสลัดหัวไปมาแบบมึนๆ พักใหญ่กว่าจะรู้ตัวว่าแก้ผ้าอยู่

“โอ้ย นี่เราเมามากถึงขนาดแก้ผ้านอนเลยเหรอเนี่ย” หญิงสาวก้มมองตัวเองแล้วเห็นรอยจ้ำแดงๆ หลายรอยที่เนินอก ที่กึ่งกลางร่างกายก็เหมือนจะแสบๆ พีรดาก้มหน้าลงแหวกดู เห็นว่านวลเนื้อบวมและแดงนิดๆ

พีรดาหลับตาคิดทบทวนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วอยากกรีดร้อง เธอจำได้หมดทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“คุณลูกพีชครับ” เสียงของเดวิดดังขึ้นที่หน้าห้องพร้อมกับเสียงเคาะประตู พีรดาตั้งตัวไม่ทันจึงรีบล้มตัวลงนอนแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอแล้วแกล้งหลับต่อ

เดวิดเปิดประตูแล้วเดินเข้ามานั่งที่ขอบเตียง มือข้างหนึ่งเปิดผมหน้าม้าของเธอขึ้น อีกข้างใช้หลังมือแตะที่หน้าผาก บอดี้การ์ดหนุ่มโล่งอกที่เจ้านายคนสวยของเขาไม่ได้ป่วย

พีรดาพลิกตัวนอนหันหลังให้คนที่นั่งอยู่ขอบเตียง เพราะกลัวเขาจับได้ว่าเธอแกล้งหลับ แต่แทนที่เขาเห็นเธอหลับอยู่แล้วจะออกไป เขากลับแทรกตัวเข้ามาใต้ผ้าห่มแล้วนอนกอดซ้อนด้านหลังเธออย่างแนบสนิท มือใหญ่ร้อนจัดวางแนบบนหน้าท้องของเธอแล้วออกแรงรั้งร่างบางเข้าหาตัว ทำให้บั้นท้ายเปลือยเปล่าของหญิงสาวบดเบียดไปกับความเป็นชายอุ่นจัดของเขา

“ตื่นมาแล้วคุณลูกพีชจะจำเรื่องเมื่อคืนได้หรือเปล่านะ” เดวิดพึมพำแล้วกดจูบลงที่ซอกคอแล้วดูดดึงอย่างแรงจนพีรดาเสียวจี๊ดไปถึงกึ่งกลางกาย แต่ก็อดทนนอนนิ่งเหมือนยังหลับอยู่ เพราะใจหนึ่งก็อยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง

เดวิดดึงผ้าห่มออกแล้วจับร่างเล็กเปลือยเปล่าให้นอนหงาย เขารู้ว่าเธอไม่ได้สวมชุดนอน เพราะเมื่อคืนหลังจากอาบน้ำให้เธอเสร็จแล้ว เธอบ่นว่าร้อนจึงไม่ยอมสวมชุดนอนที่เขาหยิบออกมาให้

พีรดาเย็นวาบไปทั้งตัวเมื่ออากาศเย็นฉ่ำในห้องนอนกระทบผิวกาย แต่พอเขาวางมือข้างหนึ่งบนทรวงอกอวบร่างกายก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

คุณเดวิดจะลักหลับลูกพีชเหรอ!

หญิงสาวหวีดร้องอยู่ในใจ แต่มันก็ตื่นเต้นดีเหมือนกันนะ ได้ลองอะไรใหม่ๆ โดยที่ไม่ต้องอาย เพราะถ้าลืมตาขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขาตอนนี้ เธอคงปั้นหน้าไม่ถูก

เดวิดปัดปลายนิ้วโป้งผ่านปลายยอดสีชมพูสดข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ครอบครองด้วยริมฝีปาก เขาทั้งดูดทั้งดุนดันจนมันหดเกร็งอยู่ในปาก

ความเสียวซ่านทำให้พีรดาเริ่มควบคุมลมหายใจตัวเองไม่ได้ ขาทั้งสองข้างหนีบเข้าหากันอย่างรวดร้าว ดีที่เดวิดมัวแต่เพลิดเพลินกับเต้าทรวงของเธออยู่ จึงไม่เห็นว่าขาของเธอขยับยุกยิกไปมา

บอดี้การ์ดหนุ่มคายก้อนเนื้อนุ่มออกจากปากแล้วหอมแก้มนุ่มทั้งสองข้างอย่างแรงด้วยความมันเขี้ยว เขาอยากจับเธอฟัดให้หนำใจแต่ก็ต้องตัดใจเดินออกจากห้องไปก่อนที่จะห้ามตัวเองไม่ได้

เมื่อได้ยินเสียงปิดประตู พีรดาจึงลุกขึ้นนั่งแล้วถอนหายใจเฮือกด้วยความเสียดาย เขาจุดไฟปรารถนาในตัวเธอขึ้นมาแล้ว แต่ไม่ยอมทำต่อให้จบ แบบนี้หรือเปล่านะที่เรียกว่า ‘อารมณ์ค้าง’

เดวิดออกมานั่งรับลมที่ระเบียงหน้าบ้านอย่างสบายอารมณ์ ต่างจากหญิงสาวอีกคนที่กำลังร้อนรุ่ม เขารู้ว่าเธอแกล้งหลับและเขาก็จงใจปลุกปั่นแล้วทำให้เธอค้างคา เขาอยากเห็นอาการหงุดหงิดงุ่นง่านของเธอ เขาอยากรู้ว่าเธอจะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองอย่างไร จะขอร้องให้เธอช่วยอย่างเมื่อคืนนี้อีกหรือไม่

พีรดาสวมชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวลายดอกไม้เล็กๆ น่ารักเดินออกมาจากห้องนอน เป็นจังหวะเดียวกับที่เดวิดเดินมาที่หน้าห้องพอดี

“คุณเดวิด” หญิงสาวเรียกชื่อเขาแผ่วเบา รู้สึกร้อนวาบที่แก้มทั้งสองข้างขึ้นมาทันใด

“แฮงค์หรือเปล่าครับ”

“ค่ะ” พีรดาพยักหน้ารับ “ปวดหัวตุบๆ”

“ดื่มไวน์จนหมดขวด ถ้าไม่ปวดหัวก็เก่งเกินไปแล้ว”

“เหมือนลูกพีชจะแพ้ไวน์ด้วย คุณเดวิดดูสิ ลูกพีชมีรอยจ้ำแดงๆ ขึ้นเต็มตัวไปหมดเลย” พีรดาแกล้งบอก เพราะอยากรู้ว่าคนที่ทำให้เกิดรอยพวกนี้จะแก้ตัวว่าอย่างไร ทว่าเดวิดไม่ได้แก้ตัว เขาเพียงแค่ยิ้มในแววตานิดหนึ่ง

“คุณลูกพีชไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะครับ ผมจะไปทำเครื่องดื่มแก้เมาค้างมาให้”

“ค่ะ” พีรดารับคำแล้วเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น พอเห็นโซฟาตัวใหญ่ปุ๊บภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ฉายชัดในหัวอีกครั้งทันที เธอกับเดวิดกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนโฟซาตัวนี้ แถมแพนตี้ของเธอยังตกอยู่ที่พื้น ขวดไวน์ก็วางอยู่ใกล้กัน ยังมีชุดนอนกับเสื้อคลุมนั่นอีก

โอ้ย...น่าอายชะมัด!

หญิงสาวรีบก้มเก็บแพนตี้ขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้เอาไปเก็บในห้องนอน เดวิดก็เดินเข้ามาพร้อมกับน้ำมะนาวผสมน้ำผึ้งหนึ่งแก้ว

“คุณลูกพีชถืออะไรอยู่ครับ” เดวิดถามพลางมองมือเล็กที่กำแพนตี้สีดำไว้แน่น เขารู้ว่ามันคือกางเกงชั้นของเธอ ความจริงเขาจงใจที่จะไม่เคลียร์ห้องนี้ เพราะอยากให้เธอมาเห็นร่องรอยของตัวเอง

“เปล่าค่ะ” พีรดาดึงมือไปซ่อนไว้ข้างหลัง

“งั้นคุณลูกพีชดื่มนี่ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปทำอะไรให้ทาน” เดวิดวางแก้วน้ำมะนาวผสมน้ำผึ้งไว้บนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาแล้วเดินกลับไปที่ห้องครัว

“ชริ! ทำเป็นตีหน้าตายเหมือนเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น” พีรดาบ่นอุบอิบแล้วหยิบน้ำมะนาวขึ้นมาจิบ สักพักก็เดินไปบอกเดวิดที่หน้าประตูห้องครัว “คุณเดวิด ลูกพีชจะไปว่ายน้ำ ถ้าทำอาหารเสร็จแล้วยกไปให้ลูกพีชที่สระว่ายน้ำนะคะ”

“ครับ”

เดวิดเลือกทำเมนูง่ายๆ ที่ใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาที เสร็จแล้วก็จัดใส่ถาดยกไปให้เจ้านายสาว เขาวางอาหารไว้บนโต๊ะไม้ริมสระว่ายน้ำ แล้วเหลือบไปเห็นชุดเดรสลายดอกไม้และชุดชั้นในของพีรดาวางอยู่บนเก้าอี้อาบแดดที่อยู่ห่างออกไป บอดี้การ์ดหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่ว่ายน้ำอยู่ในสระ

อย่าบอกนะว่าคุณหนูแก้ผ้าว่ายน้ำ!

พีรดาว่ายน้ำเข้ามาเกาะขอบสระโดยโผล่ขึ้นมาแค่ช่วงคอ “ทำอาหารเสร็จแล้วเหรอคะ”

“ครับ คุณลูกพีชขึ้นมาทานก่อนดีกว่าครับ”

“คุณเดวิดเอามาป้อนลูกพีชตรงนี้สิคะ ลูกพีชยังไม่อยากขึ้น อยู่ในน้ำเย็นสบายดี”

เดวิดยกถาดอาหารไปที่ขอบสระแล้วนั่งหย่อนขาทั้งสองข้างลงไปในน้ำ พีรดาขยับตัวเข้ามาเกาะเขาของเขา แล้วใช้ปลายถันปัดผ่านหน้าแข้งของไปมา เขารับรู้สัมผัสนั้นได้ดี เพราะวันนี้เขาสวมกางเกงขาสั้น และดูเหมือนหญิงสาวจะเพลิดเพลินกับการทำเช่นนั้นมาก เพราะเธอทำไม่หยุด แถมยังทำหน้าฟินมากอีกต่างหาก

“คุณลูกพีชครับ” เดวิดกัดฟันเรียกเสียงสั่นพร่า โดนยั่วขนาดนี้ถ้าไม่รู้สึกอะไรก็ไปบวชเถอะ

“ขา...” พีรดาขานรับเสียงอ่อนเสียงหวาน

“แก้ผ้าว่ายน้ำเหรอครับ”

“ค่ะ คุณเดวิดลงมาว่ายน้ำด้วยกันสิคะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตากับชายหนุ่มอย่างยั่วยวน

“อยากเล่นน้ำหรืออยากเล่นอะไรกันแน่” เดวิดถามด้วยแววตาเจ้าเล่ห์อย่างเสือร้ายที่เห็นลูกกวางน้อยน่าขย้ำ ในเมื่อเธอเปิดทางมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็คงไม่ต้องรีรออะไรอีกแล้ว ชายหนุ่มถอดเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นออกเหลือเพียงกางเกงชั้นในแล้วทิ้งตัวลงน้ำ พีรดาโผเข้าไปเกาะหลังเขา จงใจใช้ทรวงอกเปลือยบดเบียด