บทที่ 2.2
1596 Words
“ลูกพีชจำได้นะว่าเมื่อคืนนี้คุณเดวิดทำอะไรลูกพีช”
“จำได้ แล้วจะไล่ผมออกหรือเปล่า” บอดี้การ์ดหนุ่มถามอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ลูกพีชจะไล่ออก ถ้าคุณเดวิดไม่ทำแบบเมื่อคืนนี้กับลูกพีชอีก”
เดวิดว่ายน้ำไปนั่งตรงบันไดที่ลาดลงสระ พีรดาว่ายน้ำตามไปแทรกตัวอยู่ตรงหว่างขาของเขา สายตาอยู่ระดับเดียวกันกับความเป็นชายที่ตุงอยู่ใต้กางเกงชั้นในสีขาว
“เมื่อเช้าคุณเดวิดเข้าไปแอบดูดนมลูกพีช” พูดพลางลูบไล้ต้นขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาไปด้วย “ต่อไปไม่ต้องแอบทำแล้วนะ อยากดูดตอนไหนก็ได้ หรืออยากดูดอย่างอื่นลูกพีชก็ ยอมทั้งนั้น แต่...”
“แต่อะไรครับ”
“แต่อย่าทำให้ลูกพีชอารมณ์ค้างอย่างเมื่อกี้นี้อีก ลูกพีชไม่โอเคเลย มันหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก”
“พูดแบบนี้แปลว่า คุณลูกพีชอยากให้ผมอึ๊บคุณลูกพีชเหรอครับ”
“ค่ะ” พีรดาพยักหน้ารับอย่างไม่อาย
“ผมก็อยากทำ แต่ทำไม่ได้”
“ทำไมคะ” หญิงสาวทำหน้าผิดหวังมาก
“ผมไม่มีคอนดอม”
“ก็ให้คนซื้อมาให้สิคะ ไม่เห็นยากเลย จะมีคนมาส่งของให้เราทุกอาทิตย์ไม่ใช่เหรอคะ”
“พวกเขาก็รู้หมดน่ะสิ ว่าผมเอามาใช้กับคุณลูกพีช อย่าลืมนะว่าที่นี่มีแค่เราสองคน” เดวิดขำคนงอแง คงอยากโดนมาก ถึงได้กล้าพูดกับเขาตรงๆ แบบนี้
“แล้วจะทำยังไง” ปลายนิ้วเล็กเขี่ยก้อนตุงๆ ตรงหน้าเบาๆ ทำให้มันเริ่มขยายตัว
“อย่าซนสิครับ” เดวิดจับมือหญิงสาวให้หยุด แล้วฉุดตัวขึ้นมาจากสระ อุ้มพาไปนอนที่เก้าอี้อาบแดดตัวใหญ่ “มีหลายวิธีที่จะทำให้คุณลูกพีชมีความสุข โดยที่ยังไม่ต้องใช้อาวุธลับของผม”
พีรดาเชื่อ เพราะเมื่อคืนนี้เขาใช้เพียงแค่นิ้วมือก็ส่งเธอไปถึงสวรรค์ได้ แต่ถึงยังไง เธอก็ยังอยากโดนของจริงอยู่ดี
เดวิดถอดกางเกงชั้นในออกแล้วแทรกตัวเข้ามาตรงกลางหว่างขาของหญิงสาว จับขาทั้งสองข้างของเธอตั้งชันขึ้น “ผมจะลงลิ้นให้ คุณลูกพีชจะได้สบายตัว”
“จะใช้ลิ้นแล้วทำไมต้องถอดกางเกงชั้นในออกด้วย”
“ถอดให้คุณลูกพีชมองไงครับ”
“บ้าสิ ใครจะอยากมอง” คนที่ปากบอกว่าไม่อยากมอง ทว่าตากลับจ้องไม่กะพริบ
“เมื่อกี้ยังเขี่ยเล่นอยู่เลย” หนุ่มลูกครึ่งจับท่อนเนื้อของตัวเองมาตบแปะๆ ที่เนินเนื้อนุ่มอวบอูมของหญิงสาวอย่างหยอกเย้าก่อนจะใช้ส่วนปลายถูไถไปตามร่องกลีบแล้วลองกดส่วนหัวเข้าไปในช่องทางคับแคบที่มีน้ำหวานฉ่ำเยิ้มนิดหนึ่งแล้วถอยออก แต่เพียงเท่านี้พีรดาก็ส่งเสียงครางสะท้าน
“อื้อ...คุณเดวิดขา...อย่าแกล้งลูกพีชสิคะ...”
เดวิดหัวเราะในลำคอนิดหนึ่งแล้วก้มหน้าจงจูบเนินเนื้อนุ่ม กรีดไล้ปลายลิ้นขึ้นลงตามรอยแยก แล้วกดแทรกเข้าไปหมุนวนรอบปุ่มกระสันก่อนจะดูดเม้มติ่งเนื้อสีสดนั้นอย่างแรง
“อ๊ะ!” พีรดาดีดสะโพกขึ้นตามแรงดูด ภายในช่องท้องบิดเป็นเกรียวด้วยความเสียวซ่าน ยิ่งเขาห่อลิ้นแล้วสอดแทรกเข้าไปในโพรงเนื้อนุ่ม หมุนวนชอนไชไปสะกิดปุ่มเนื้อลึกลับเธอก็ยิ่งบิดเร่า สะโพกดีดเด้งเข้าหาปากและลิ้นของเขาไม่หยุดพร้อมกับส่งเสียงครางระงมไม่ได้ศัพท์
เดวิดใช้ลิ้นอย่างช่ำชองและส่งพีรดาทะยานไปแตะจุดสูงสุดได้ในที่สุด หญิงสาวกรีดร้องเสียงแผ่วหวานอย่างลืมอาย
“เบาตัวหรือยังครับ” เดวิดเงยหน้าขึ้นถามคนที่นอนตัวอ่อนระทวย ลมหายใจหอบลึก ใบหน้าของเธอแดงจัด มีเหงื่อผุดซึมขึ้นตามไรผม ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มเผยอขึ้นอย่างน่ารัก ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวจึงต้องยืดตัวขึ้นไปจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง
“อื้อ...” หญิงสาวส่งเสียงครางแผ่วหวานพร้อมกับจูบตอบอย่างเร่าร้อนพอกัน สองมือเล็กๆ โอบกอดและลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังหนั่นแน่น ต่ำลงไปถึงบั้นท้ายคนตัวโตแล้วขยำเต็มมือ
“ซน” เดวิดพึมพำแล้วเลื่อนใบหน้าไปซุกไซร้ซอกคอ
“คุณเดวิดเคยจับก้นลูกพีชแล้ว ให้ลูกพีชจับก้นคุณเดวิดมั่งสิ”
“เคยยอมใครง่ายๆ มั้งมั้ย?” เดวิดพลิกตัวลงนอนแล้วดึงตัวหญิงสาวให้ขึ้นมานอนทาบบนตัวเขา
“ยอมง่ายๆ ก็ไม่ใช่คุณหนูลูกพีชสิ คนอย่างลูกพีชอยากทำอะไรก็ต้องได้ทำ อยากได้อะไรก็ต้องได้”
“เหมือนที่อยากเอาผม ก็ต้องได้เอาใช่มั้ย”
“ใครเอาใครกันแน่ แต่ความจริงเรายังไม่ได้เอากันจริงๆ เลยนะคะ ตอนนี้ลูกพีชก็ยังซิงอยู่”
“อย่าให้ใครเปิดซิงนะ นอกจากผม”
“รอให้เปิดมาตั้งห้าปีแล้ว คุณเดวิดก็ทำเฉย” พีรดาบอกหน้ามุ่ย “คุณเดวิดมองไม่ออกเหรอว่าลูกพีชแอบชอบคุณเดวิดมาตั้งนานแล้ว”
“มองออกแล้วยังไงครับ ผมเป็นแค่บอดี้การ์ด ต่อให้ผมอยากได้คุณลูกพีชมากแค่ไหน มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว”
“ลูกพีชยอมขนาดนี้แล้ว คุณเดวิดยังคิดว่าเป็นไปไม่ได้อีกเหรอคะ”
“ถ้าคุณพ่อของคุณลูกพีชรู้เรื่องของเรา ท่านต้องโกรธมากแน่ๆ”
“ไม่พูดถึงคุณพ่อแล้ว ลูกพีชจะนอน ลูกพีชปวดหัว คุณเดวิดกอดลูกพีชหน่อยนะ”
“ต้องให้ผมตบตูดให้ด้วยมั้ยครับ” ว่าพลางตบก้นนุ่มเบาๆ แบบกล่อมเด็กน้อยให้นอนหลับ
“อืม...ก็เพลินดีเหมือนกัน” หญิงสาวยิ้มอย่างอ่อนหวานแล้วแนบหน้านอนซบกับอกกว้างของบอดี้การ์ดส่วนตัว
เวลาสองสัปดาห์บนเกาะส่วนตัวผ่านไปอย่างรวดเร็ว มันเป็นช่วงเวลาที่พีรดามีความสุขมาก เธอตัวติดกับเดวิดแทบจะตลอดเวลา ทั้งเวลากิน เวลานอน แม้กระทั่งเวลาอาบน้ำ
“ถ้ากลับกรุงเทพฯ กันแล้ว คุณลูกพีชจะทำตัวติดกับผมเหมือนลูกหมีโคอาล่าแบบนี้ไม่ได้นะครับ” เดวิดบอกกับหญิงสาวที่เดินเข้ามานั่งบนตักของเขาขณะที่ดูหนังอยู่ในห้องนั่งเล่น
“เพราะแบบนี้ไง ลูกพีชถึงอยากใช้เวลาบนเกาะนี้ให้คุ้มค่าที่สุด” พูดพลางเอนหลังแนบกับแผงอกแกร่งแล้วดึงแขนทั้งสองข้างของเขามาโอบกอดรอบเอวบางของตัวเอง พลันสายตาเหลือบไปเห็นภาพในจอทีวีแบบติดผนังขนาดยักษ์ “ไททานิค คุณเดวิดชอบดูหนังโรแมนติกแบบนี้ด้วยเหรอคะ”
“แล้วคุณลูกพีชคิดว่าผมชอบดูหนังแบบไหน” บอดี้การ์ดหนุ่มถามพลางเลื่อนมือขึ้นมาบีบคลึงเต้าทรวงเต่งตึงที่ปราศจากบราเซียห่อหุ้มผ่านผ้าเนื้อบางของชุดนอน พร้อมกับไซร้ปลายจมูกไปตามพวงแก้มนุ่มที่หอมละมุน
“หนังแอคชั่น หนังสงคราม หรือไม่ก็หนังโป๊ไรงี้...อื้อ...” พีรดาครางเสียงแผ่วพร้อมกับเกร็งตัวขึ้นนิดหนึ่งเมื่อยอดทรวงถูกบดขยี้ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกได้ว่าท่อนเนื้ออวบหนาที่บดเบียดบั้นท้ายเธออยู่นั้นกำลังเหยียดขยาย “คุณเดวิดคะ...”
“ครับ” ขานรับงึมงำพลางจูบไซร้ซอกคอ สลับกับดูดดึงอย่างแรง ทิ้งรอยแดงระเรื่อไว้หลายจุด
“วันนี้ลูกพีชอยู่ในระยะปลอดภัย เราทำกันได้นะ”
“นับวันไม่ผิดแน่นะ” มันเป็นความดีใจที่มาพร้อมกับความกังวล เธอยังเรียนไม่จบ ถ้าเกิดพลาดท้องขึ้นมาจะมีปัญหา
“ไม่ผิดแน่นอน ประจำเดือนลูกพีชมาตรงเวลาทุกเดือน” พีรดารีบบอกให้อีกฝ่ายมั่นใจ เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างล้อเลียนนิดหนึ่ง
“อยากมากขนาดนั้นเชียว”
“ไม่ต้องมาแซวลูกพีชเลยนะ” หญิงสาวงอนแก้มป่องเลยโดนหอมไปหนึ่งฟอด “คุณเดวิดก็อยากเหมือนกันแหละ ขนาดยังไม่ได้ทำอะไรก็ดันก้นลูกพีชใหญ่แล้ว” พูดพลางลงน้ำหนักกดทับความเป็นชายที่น่าจะเหยียดขยายเต็มลำแล้ว
“แค่เห็นหน้า เห็นนมคุณลูกพีชผมก็ตั้งแล้ว ไม่เชื่อลองจับดูสิ” เดวิดจับมือลูกพีชสอดเข้าไปในขอบเอวกางกาง
“หือ...ใหญ่จัง” พีรดากำมือรอบท่อนเนื้ออุ่นจัดแล้วทำตาโต จากนั้นก็พลิกตัวมานั่งคร่อมบนตักบอดี้การ์ดหนุ่มโดยหันหน้าเข้าหากัน สองแขนเรียวเล็กโอบรอบคอเขาไว้หลวมๆ แล้วมองสบตาเขาด้วยแววตาหวานฉ่ำ
“ถ้าโดนมันจิ้มจะเจ็บมากนะ กลัวมั้ย”
“ไม่กลัว ลูกพีชอยากโดนจิ้ม” ตอบหน้าระรื่นท้าทาย
“หื่น”
“เฉพาะกับคุณเดวิดเท่านั้นแหละ” พีรดาถอดชุดนอนออกแล้วเหวี่ยงทิ้ง เผยให้เห็นเรือนร่างเซ็กซี่เปลือยเปล่า
“อ่อย”
“แล้วจะเอามั้ย”
“เอา” เดวิดตอบหนักแน่นแล้วอุ้มคุณหนูจอมยั่วเข้าไปในห้องนอน ครั้งแรกของเธอควรเกิดขึ้นบนเตียงนอน ครั้งต่อไปค่อยทำในสถานที่แปลกใหม่เพื่อความเร้าใจ
- Writer
