10 - เจ้าเลห์...
843 Words
เช้า....
ฉันสะดุ้งผวาตื่นขึ้นเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไร เย็นๆ ตรงหน้าอกของตัวเอง มันรู้สึกปวดหนึบไปทั่วบริเวณหน้าอก
“อ๊ะ พอแล้วค่ะ พริ้งทำต่อไม่ไหวแล้ว...” ฉันดันใบหน้าหล่อคมคายของพี่สิงห์ออกจากหน้าอกของตัวเอง
นี่ก็พึ่งจะได้นอนไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองเพราะพี่สิงห์ทำเรื่องอย่างว่าทั้งคืน และตอนนี้เขาก็กำลังจะทำมันอีกครั้ง
“ไม่ไหวอะไร หื้ม...”
“อื้อ พะ พริ้งเจ็บ” ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อถูกพี่สิงห์กัดเม้มยอดบัวตูมบนเนินหน้าอกแรงๆ
“แค่นอนอยู่ เฉยๆ ให้ฉันเอา ฉันไม่ได้ขออะไรมากว่านี้...”
พี่สิงห์หยัดตัวขึ้นนั่งตรงหว่างขาของฉันจากนั้นก็จับเรียวขาของฉันอ้าออก กว้างๆ ก่อนจะเอาท่อนเอ็นลำใหญ่ถูไปมาแหวกตรงกลีบแคมของฉันให้แยกออกจากกัน
“พะ พอแล้วค่ะ อึก พอแล้วพริ้งขอร้อง” น้ำตาของฉันมันไหลพรากลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง
พี่สิงห์เขาไม่ฟังอะไรเลย เขาสอดใส่ท่อนเอ็นลำใหญ่เข้ามา ทันทีที่ท่อนเอ็นเข้ามาจนสุดลำความเจ็บปวดมันแล่นเข้าสู่ร่างกายฉัน พร้อมๆ กัน
“ซี๊ดด เอาไปตั้งหลายครั้งยังฟิตได้ขนาดนี้เลยหรอวะ อ๊า...” พี่สิงห์สบถออกมาอย่างพึงพอใจ
ตรับ ตรับ ตรับ ตรับๆๆๆ ปัก ปัก ปักๆๆๆๆ
พอสอดใส่ท่อนเอ็นเข้ามาได้พี่สิงห์ก็กระแทกเอวสอบถาโถมความเป็นชายเข้าใส่ร่องแคบของฉันไม่ยั้งเลย
“อึก อร้าย พะ พริ้งเจ็บ”
ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่นน้ำตาล่วงไหลลงมาจนเปียกหมอนไปหมด
“อ๊า เอามันส์ฉิบ ซี๊ดดด”
จู่ๆ พี่สิงห์ก็ชักท่อนเอ็นออกจากนั้นเขาก็จับตัวฉันพลิกคว่ำมือหนาจับก้นฉันยกขึ้นแล้วก็เสียบท่อนเอ็นกระแทกเข้ามาจนสุดแรง ฉันถึงกับจุกจนร้องไม่ออกเลยตอนนี้
“อ๊า ซี๊ดด”
ตรับ ตรับ ตรับ ตรับ ตรับ ปัก ปักๆๆๆ
เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
บั้นท้ายของฉันถูกฝ่ามือหนาของพี่สิงห์ฟาดลงอย่างแรง เสียงจากแรงกระแทกที่มันกันดังก้องไปทั่วห้อง
ฉันยังไม่หายเจ็บจากศึกหนักเมื่อคืนเลย ตอนนี้ร่างกายมันแทบจะทนไม่ไหวแล้ว มันจะขาดใจตายตรงนี้ซะให้ได้เลย
หลังจากบทกามที่สุดแสนจะทรมานจบลง
ฉันรีบอาบน้ำใส่เสื้อผ้าทันทีเพราะกลัวว่าจะโดนทำแบบนั้นอีก
“เดี๋ยวไปส่ง !!”
“มะ ไม่เป็นไรค่ะพริ้งอยากกลับเอง”
“แต่ฉันอยากจะไปส่ง”
“ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันใช้จังหวะที่พี่สิงห์กำลังใส่เสื้ออยู่วิ่งออกจากห้อง
“อะ โอ้ยยย ~”
แต่วิ่งไปได้ไม่เท่าไหร่ร่างก็ล้มฟุบลงไปกองที่พื้นเพราะขามันสั่นแถมยังปวดร้ววตรงน้องสาวของตัวเองอีก
“เธอนี่ดื้อยิ่งกว่าเด็กอีกนะ !!” พี่สิงห์บ่นฉันก่อนที่เขาจะเดินมาอุ้มฉันขึ้นไปวางบนโซฟา
“นั่งอยู่ตรงนี้แหละ แต่งตัวเสร็จฉันจะไปส่ง”
“....”
“ถ้าเธอคิดจะหนีกลับ เธอได้แก้ผ้าอีกรอบแน่ !!” พี่สิงห์ทิ้งท้ายด้วยคำขู่ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนอน
บอกตามตรงว่าฉันกลัวจนไม่กล้าขยับตัวไปไหนเลย ฉันไม่อยากโดนทำแบบนั้นอีกแล้ว มันเจ็บฉันควรจะทำยังไง ทำยังไงถึงจะหนีพ้น
— ภายในรถ
“ยาคุมฉุกเฉินกินซะ เมื่อคืนฉันไม่ได้ป้องกัน”
“ค่ะ” ฉันรับถุงยามาจากพี่สิงห์
ว่าแต่ไอ้ยานี่เขากินกันยังไงล่ะ เฮ้อ ฉันไม่เคยกินแบบนี้เลย
ในระหว่างที่พี่สิงห์ขับรถไปส่งฉันที่บ้านเราทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยอะไรเลยสักคำ แถมเสียงโทรศัพท์ของพี่สิงห์ก็ดังขึ้นมา ถี่ๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบมองนะ แต่เขาวางเอาไว้ในระยะที่สายตาฉันมองเห็นเองต่างหาก
และพอเห็นว่าเป็นเบอร์ของพี่มารี พี่สาวของฉันโทรเข้ามา ฉันก็เริ่มทำตัวไม่ถูก
มันรู้สึกผิดที่มีอะไรกับคู่หมั้นของพี่สาวของตัวเอง
“เธอจะรับสายมั้ย ?” พี่สิงห์หันมาถามฉันแว่บหนึ่งก่อนจะหันหน้าไปมองถนนต่อ
“มะ ไม่ค่ะ”
“ให้ไปส่งถึงในบ้านเลยมั้ย หื้ม...”
“ยะ อย่านะคะ พะ พี่สิงห์เป็นคนพูดเองไม่ใช่หรอว่าถ้าพริ้งยอมทำแบบนี้แล้วพี่สิงห์จะไม่บอกเรื่องนี้กับพี่มารี”
“ฉันพูดแบบนั้น ? หึ!!”
“.....” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อมองเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของคนที่นั่งขับรถอยู่ ข้างๆ ฉัน
เขามันน่ากลัว เขามันอันตรายที่สุด...
- Writer
