คิดถึงเมียมากรู้มั้ย

1106 Words
หญิงสาวรับคำ แล้วเดินตามพี่ชายไปทางหลังบ้าน เขาไปถอดเสื้อลงเครื่องซักผ้า ส่วนเธอไปเตรียมน้ำและผ้ามาเช็ดตัวให้ธาริต จากนั้นพอลก็กลับออกมาเพื่อนำรถเข้าบ้าน เรียบร้อยแล้วก็เดินขึ้นชั้นบนเพื่อล้างตัว ได้ของที่ต้องการแล้ว วีรนุชก็นำไปวางบนโต๊ะกระจกใกล้โซฟาที่ธาริตนอนอยู่ หญิงสาวมองใบหน้าหล่อเหลาแต่ยุ่งเหยิงของเขาด้วยความรัก เป็นห่วง และหวงแหนที่ซ่อนในใจตลอดมา นับแต่วันที่ตกเป็นของเขานั่นละ แต่เธอรู้ตัวเองว่าไม่มีสิทธิ์ ไม่เลยสักนิด หญิงสาวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออก เธอชะงักไปเมื่อมือสัมผัสกับหน้าอกเปลือยเปล่าของเขา หน้าอกนี้ที่เธอได้เคยกอดซบทั้งคืน แม้จะไม่ใช่หน้าอกกว้างแบบผู้ชายตัวใหญ่ๆ แต่มันก็ทำให้เธออบอุ่นเหลือเกิน เธอถอนหายใจยาวๆ อย่างตัดใจ แล้วเริ่มต้นเช็ดใบหน้าเขาก่อนเป็นอันดับแรก เริ่มจากหน้าผาก ไล่ลงมาที่แก้ม แตะเบาๆที่จมูกโด่งเป็นสัน ไล่มาที่ปลายคางมน จากนั้นจึงเป็นซอกคอ ไล่ลงไปที่หน้าอกอีกครั้ง “อื้อ” ธาริตครางเบาๆ และขยับตัวเล็กน้อย วีรนุชหยุดมือ และทำท่าจะผละออกจากตรงนั้นก่อนเขาจะลืมตามาเจอ แต่ก็ต้องร้องด้วยความตกใจ เมื่อร่างตัวเองถูกตวัดไปแนบอกเขา ในลักษณะเธออยู่ด้านบน ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยว่าอะไร เขาก็พลิกตัวเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนเสียเอง ร่างของเธอจึงตกอยู่ในพันธนาการแสนอบอุ่นของเขา “จะทำอะไรคะ ปล่อยนะ” เธอถามด้วยความหวาดหวั่น “ผัวเมียที่เขาไม่ได้เจอกันนาน เขาควรทำอะไรดีล่ะ นุช” เขาก้มหน้ามาเอ่ยเหมือนกระซิบ เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ จากตัวเขา เอ๊ะ ก็ไหนว่าเมาหนัก กลับบ้านไม่ไหว? อ้อ ทั้งเธอทั้งพี่ชายเธอไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมเขาอีกแล้วสินะ! “นุชบอกแล้วไงว่าเราไม่ใช่ผัวเมีย ปล่อยนุชนะ” “ลงทุนทำขนาดนี้แล้ว เรื่องอะไรจะปล่อย” ธาริตคำราม แล้วก็ประกบปากตัวเองลงมาทันที วีรนุชพยายามส่ายหน้าหนี แต่ยากเย็นนัก เพราะพื้นที่ที่แคบ ซุปตาร์หนุ่มส่งลิ้นเข้าไปไล่เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเธอ ไม่นานเธอก็สิ้นฤทธิ์แต่ก็ยังไม่ยอมตอบสนองเขา เธอพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ปล่อยใจให้ไหลไปตามแรงอารมณ์ เมื่อกลางวันเธอละอายแก่ใจตัวเองมากพอแล้ว ธาริตดูเหมือนจะอ่านอารมณ์ของเธอออก จึงเร่งเร้าเธอหนักขึ้น “พอได้แล้วโป้ง” เธอบ่ายหน้าหนีเขาจนสำเร็จและพยายามลุกขึ้น แต่ชายหนุ่มไม่ยอม “คิดถึงจนจะบ้าตายอยู่แล้ว รู้มั้ย โป้งพยายามตามหานุชแค่ไหน โป้งเคยกลับไปที่นั่น ไปหาพลอย ไปถามหานุช แต่ก็พลอยไม่อยู่บ้าน เห็นว่าไปเมืองนอกใช่มั้ย” หญิงสาวชะงัก เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย “จริงเหรอ ไปหาพลอยจริงเหรอ” “จริงสิ แล้วก็แวะไปเยี่ยมคุณยายคนนั้นด้วยนะ แกยังแข็งแรงเหมือนเดิมเลย...วันหลังเราไปหาแกกันมั้ย” เขาก้มหน้ามายิ้มใส่ตาเธอ ขณะที่วีรนุชกำลังหัวใจพองฟูไปกับสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้ เขาตามหาเธออย่างนั้นหรือ? “โป้งไม่ได้คิดถึงนุชเพราะเรื่องอย่างว่านะ เพราะถ้าต้องการแค่เซ็กส์ โป้งหาที่ไหนก็ได้ หาได้ง่ายจะตายไป...” เขาเอ่ยขึ้นอีก “โป้งยังยืนยันคำเดิมว่าโป้งอยากมีนุชในชีวิต” “โป้ง...” วีรนุชครางชื่อเขาอย่างไม่อยากเชื่อหู “จ๋า” เขาขานรับด้วยน้ำเสียงหวานแสบทรวงชวนขนลุก มือไม้ของเขาวนเวียนอยู่แถวกระดุมเสื้อนอนของเธอ กว่าวีรนุชจะรู้ตัว เขาก็ปลดกระดุมเธอออกทุกเม็ดแล้ว “โป้งคะ...นุชขอ...” เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอีก รีบประกบปากเข้ากับปากเธอทันที ก่อนเลื่อนลงมาที่ปทุมถันคู่งามที่มันยังครัดเคร่งเต่งตึงอยู่เหมือนเดิม เขาแปลงกายเป็นภมรหนุ่มเหมือนตอนนั้นไม่มีผิด วนดูดวนเลียเพื่อดูดกลิ่นน้ำหวานจนแทบแห้งเหือดคาปาก ขณะที่ร่างกายส่วนล่างเขาก็ขยับน้อยๆ เพื่อให้มันเสียดสีกับร่างของเธอ เพื่อปลุกเสน่หาของเธอให้ลุกโชนขึ้นให้เร็วที่สุด “โป้ง...พอ...พอเถอะ เดี๋ยวพี่เห็น” วีรนุชขอร้องด้วยเสียงกระเส่า ร่างกายเริ่มบิดเร่าอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ “โป้งจะบอกเขาเรื่องของเรา” เขาเงยหน้าจากดอกบัวคู่งามมาเอ่ย หญิงสาวส่ายหน้า หน้าของเธอแดงก่ำ ตาเริ่มหรี่ปรือ จบคำพูดนั้น ธาริตก็เคลื่อนตัวลงมานั่งคุกเข่าที่พื้น ปลดกางเกงนอนขายาวเนื้อบางของเธอลง กลีบดอกไม้น่าพิสมัยของเธอก็ปรากฏในสายตา ซุปตาร์หนุ่มกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก แล้วจึงยื่นนิ้วของตนเข้าไปในกลีบดอกไม้เบามือ วีรนุชเกร็งตัวเกร็งขาห่อนิ้วเขาไว้ด้วยความเขินอายและความกลัวว่าพี่ชายจะลงมาเห็น “ไม่นะ” ธาริตไม่ฟังเสียงเธอ ตอนนี้ความต้องการของเขามันพุ่งสูงจนอะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้ว ชายหนุ่มขยับนิ้วตัวเองเบาๆและรับรู้ว่าน้ำหล่อลื่นของเธอหลั่งออกมาอย่างเตรียมพร้อมแล้ว เขาจึงขยับมือให้เร็วขึ้น สลับกับก้มลงดูดหน้าอกเธออย่างหลงใหล “โป้ง...ได้โปรด...” ธาริตเร่งจังหวะมือให้เร็วขึ้นอีก วีรนุชครางเบาๆคล้ายพึงพอใจมาก ชายหนุ่มจึงถอนมือออกแล้วลุกขึ้นเพื่อร่นกางเกงยีนส์ตัวเองให้ลงมากองที่ขา ความเป็นชายของเขาผงาดเงื้อมอยู่ในกางเกงในสีขาว วีรนุชไม่กล้าดู เธอหลับตาลง นึกอยากให้ทุกอย่างจบลงให้เร็วที่สุด เธอทรมานและอึดอัดกับความร้อนที่ปะทุอยู่ภายในนี้เต็มที ชายหนุ่มถอดกางเกงในออก แล้วขึ้นคร่อมร่างเธอทันที มันไม่ง่ายนักที่จะเคลื่อนไหวบนโซฟาแคบๆ แบบนั้น แต่โชคดีที่เธอเป็นคนร่างบางนิดเดียว มันจึงไม่เกินความสามารถของเขา “อื้อ...” วีรนุชทำหน้าเหยเกเมื่อเขานำความเป็นชายของเขาเข้ามาในกายเธอ
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD