เจอกันอีกครั้ง 1
1148 Words
สองปีต่อมา
เกิดปรากฏการณ์ไม่น่าเชื่อขึ้นในวงการบันเทิงไทย เมื่อดารานักร้องที่ถูกลืมไปแล้วอย่างโป้ง ธาริต กลับมามีชื่อเสียงโด่งดังอีกครั้ง จากการที่เขาไปออกรายการวาไรตี้รายการหนึ่ง เป็นรายการที่ทำให้ทุกคนได้เห็นเสน่ห์แบบเนื้อแท้ของเขา จึงทำให้เกิดการชื่นชม หลงใหลในวงกว้าง และถึงขั้นคลั่งรักเขาจากแฟนๆ ที่เป็นผู้หญิง
จากศิลปินที่ไปไหนก็ไม่มีใครสนใจ กลับกลายเป็นมีคนมาห้อมล้อมคอยให้กำลังใจล้นหลาม ธาริตวันนี้กลายเป็นชายหนุ่มเต็มวัยที่ดูดีทุกอิริยาบถ ไม่ใช่ชายหนุ่มร่างผอมเก้งก้างท่าทางไร้เสน่ห์คนเดิมอีกแล้ว มาวันนี้มีผู้หญิงเกือบทั่วประเทศที่อยากเป็นแฟนเขา
ทุกวัน ธาริตจะออกไปทำงานด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข และภาคภูมิใจ เขาทอดสายตามองบรรดาแฟนคลับด้วยความรักและซาบซึ้ง ตื้นตันใจ บ่อยครั้งที่เขามีน้ำตาให้กับสิ่งที่แฟนๆ ทำให้
‘เชื่อนุชนะ วันหนึ่งมันต้องเป็นวันของโป้ง’ ตลอดเวลานั้น ธาริตยังคงแว่วเสียงของใครคนหนึ่ง ใครคนนั้นที่พอตอนเช้าวันนั้นเธอก็หายตัวไป...โดยไม่ได้ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้เขา เขาอยากบอกเธอเหลือเกินว่า เขามีวันนี้แล้ว แล้วเธออยู่ที่ไหน เธอเห็นเขาบ้างหรือเปล่า
“โป้ง พร้อมยัง ไปกันได้แล้ว” พี่โย ผู้จัดการส่วนตัวโผล่หน้ามาเรียกเขาในห้องพักสำหรับศิลปิน ชายหนุ่มละสายตาจากวิวด้านนอก แล้วขยับตัวเพื่อออกไปทำงาน ขณะที่โยเอ่ยต่อ “เออ วันนี้ค่ายจะส่งบอดี้การ์ดมาให้แกคนหนึ่งนะ แค่ฉันคนเดียวเอาแฟนๆ แกไม่อยู่แล้ว”
“คงต้องยอมรับว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ” เขาเอ่ยเหมือนรำพึง
“ไม่มีใครได้อะไรมาโดยไม่เสียอะไรไปหรอกนะ แกได้ชื่อเสียง ได้คนฟังเพลงที่แกอยากได้มาตลอด แต่แกก็ต้องสูญเสียความเป็นส่วนตัว แกจะไม่มีเวลาไปเที่ยวตะลอนๆ เหมือนเดิมแล้ว”
ธาริตพยักหน้ารับทราบ
“อ้อ แล้วเรื่องปาร์ตี้กับเพื่อนสนิทแกด้วย เพลาๆ ลงหน่อยก็ดี อย่างน้อยก็เพื่อสุขภาพของแกเอง แกต้องทำงานอีกเยอะนะ”
“รู้แล้วน่า”
วันรุ่งขึ้น พอล บอดี้การ์ดหนุ่มก็มาถึง เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ หน้าตาดีแต่ดุและจริงจังสมอาชีพของเขา ซึ่งเขาก็ไม่ทำให้ธาริตผิดหวัง เพราะพอลสามารถดูแลเขาได้เป็นอย่างดี นานวันเข้าทั้งสามคนก็เริ่มสนิทกัน นอกเหนือเวลางานก็มีบ้างที่ไปต่อปาร์ตี้ด้วยกัน แต่พอลถือคติไม่ดื่ม เพราะไม่อยากสูญเสียสมรรถภาพของการเคลื่อนไหวร่างกาย
วันนี้ธาริตไม่มีคิวงาน ตอนกลางคืนเขาจึงออกไปดื่มสังสรรค์กับเพื่อนๆ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ ภาวินี นักแสดงสาวตัวสองตัวสาม ที่คบกันเป็นเพื่อนมายาวนาน
“จะกลับแล้วเหรอ นี่ยังไม่ดึกเลย” ภาวินีเอ่ยเมื่อเห็นเขาขยับตัว
“ต้องพักอ่ะดิ”
“แหม พอดังหน่อยจะทิ้งเพื่อนเลยเหรอ” ดาราสาวว่าพลางเขยิบตัวเข้าใกล้เขาอย่างจงใจ “หรือวินีต้องทำใจแล้วว่าโป้งไม่เหมือนเดิม”
“โอเค เดี๋ยวอยู่ต่อก็ได้” เขาเกลียดคำพูดเชิงว่าดังแล้วลืมตัว จึงอยู่ต่อจนเกือบเช้า แล้วค่อยกลับไปนอน ตื่นอีกทีก็บ่ายแล้ว จากนั้นจึงอาบน้ำเตรียมตัวไปปาร์ตี้ที่บ้านของพอล ซึ่งนัดกันไว้หลายวันแล้ว โดยไม่ลืมหยิบไวน์ขวดโปรดติดมือไปด้วย
บ้านของบอดี้การ์ดหนุ่มเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น ขนาดกะทัดรัด มีพื้นที่เป็นสนามหญ้าเล็กๆ
“สวัสดีครับ เชิญข้างในครับ” เจ้าของบ้านออกมาต้อนรับ
“บ้านน่ารักดี นายอยู่กับใครวะ” เขาถามพลางยื่นขวดไวน์ให้
“อยู่กับน้องสาวครับ...สวัสดีครับ เชิญครับ พี่โย” ตอนท้ายบอดี้การ์ดหนุ่มทักผู้จัดการส่วนตัวของธาริต จากนั้นทั้งหมดก็เดินเข้าบ้าน
กลิ่นของอาหารลอยออกมาจากในครัว ทำเอาคนที่ยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าอย่างธาริตเผลอสูดกลิ่นหอมนั้นและลูบท้องด้วยความหิว
บอดี้การ์ดหนุ่มเดินนำไปยังห้องสำหรับปาร์ตี้ ซึ่งตอนนี้มีเครื่องดื่มพร้อมพรัก หญิงสาวคนหนึ่งกำลังลำเลียงอาหารจากในครัวเข้ามาวางบนโต๊ะ
และเพียงเห็นร่างนั้น หัวใจของธาริตก็กระตุก
หญิงสาวร่างบาง ผิวน้ำผึ้งเนียนตา ผมหยิกกระจายเต็มแผ่นหลัง ตาสวยคม
นั่น...เธอ...ใช่เธอใช่ไหม?
“นุช” ธาริตคิดว่าเขาตะโกน แต่เสียงที่เล็ดลอดออกไปเบาหวิว สายตาที่มองเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจและตัดพ้อ
“หือ คุณโป้งรู้จักน้องสาวผมด้วยเหรอ” พอลถามด้วยความแปลกใจก่อนก้มลงมองน้องสาว “ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลย นุช”
“ก็พี่พอลไม่ถาม...อีกอย่าง มันก็นานแล้วด้วย คุณโป้งน่าจะลืมไปแล้ว” วีรนุชมองหน้าธาริตนิ่ง มันมีความรู้สึกหลากหลายอยู่ในนั้น แต่ที่ทำให้ธาริตจุกและเจ็บคือความว่างเปล่าในดวงตาเธอ “สวัสดีค่ะ คุณโป้ง ยินดีที่ได้พบนะคะ”
“ครับ” ชายหนุ่มส่งความเย็นชากลับไปให้เธอบ้าง “เอ๊ะ ตอนนั้นเจอที่ไหนนะ ระนองหรือเปล่า”
วีรนุชหน้าเสีย แววตาหม่นวูบไปเล็กน้อย ก่อนยิ้ม “นั่นไง จำไม่ได้จริงๆ ด้วย...”
“ถ้างั้นขอแนะนำเลยนะครับ นี่นุช น้องสาวสุดที่รักของผม...นุช นี่พี่โย ผู้จัดการของโป้ง”
“สวัสดีค่ะ พี่โย” เธอยกมือไหว้ผู้จัดการอย่างนอบน้อม ระหว่างนั้นเอง ก็มีเสียงรถเข้ามาจอดหน้าบ้าน วีรนุชขยับตัว พลางเอ่ย “เพื่อนๆ นุชมาแล้ว นุชไปรับก่อนนะ”
“ตามสบายนะครับ...นอกจากเพื่อนนุชสองคน เดี๋ยวจะมีเพื่อนผมอีกคน คุณโป้งรู้จักดี” พอลเอ่ย
“ใคร” ธาริตขมวดคิ้ว แต่สักพักเขาก็ถึงบางอ้อ
ภาวินี
“เพิ่งรู้ว่านายรู้จักวินีด้วย”
ทั้งคู่สบตากันแวบหนึ่ง ก่อนภาวินีจะเอ่ย “เป็นเพื่อนสมัยเรียนน่ะ”
ธาริตพยักหน้ารับทราบ แล้วก็แค่นั้น เขาหันไปทางวีรนุช ก็เห็นเธอกำลังคุยเล่นกับเพื่อนซึ่งเป็นผู้ชายหนึ่ง ผู้หญิงหนึ่งอยู่ เขาแอบสังเกตสีหน้าท่าทางของผู้ชาย แล้วก็หน้าร้อน ความหวงพลุ่งพล่านเต็มอก เมื่อจับได้ว่าหมอนั่นชอบเธอ ส่วนเธอ เขาอ่านอาการไม่ออก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาไม่ชอบให้ใครใกล้เธอ ยิ่งต่อหน้าต่อตาเขาแบบนี้ ยิ่งไม่ชอบ!
- Writer
