Zaman bu evde artık su gibi akıp geçiyordu. Burada kendimi yabancı gibi hissetmiyordum. Sanki bu evde doğmuş, bu evde büyümüş gibiydim. Batuhan’ı son bir haftadır doğru düzgün görmüyordum. Yoğun bir şekilde çalıştığı için gece yarısı geliyordu eve. Geldiğini de sabah komodinin üzerinde duran beyaz gülle anlıyordum. Bıkmadan, üşenmeden her sabah beyaz gül bırakıp, "Günaydın" yazıyordu. Kış bahçesindeki vazolar onun bıraktığı güllerle doluydu.
Bacaklarımı yataktan aşağı sarkıtıp kollarımı gerdim. Dışarıda hiddetli rüzgâr vardı. Bugün ilk kez okula gitmek zor geliyordu bana. Banyoya girip yüzümü yıkadıktan sonra odaya tekrar döndüm. Siyah taytım ve gri tek omzu açık kazağımı giydim.
Çantamı ve siyah deri ceketimi aldıktan sonra odadan çıktım. Bu sabah ki gülleri aşağı indirmek istemedim.
