Karanlık odanın içinde, pencereden dışarı bakarken içimde fırtınalar kopuyordu. Şehrin sessizliği, ruhumun derinliklerinde yankılanan karmaşık duygularıma eşlik ediyordu.
Yağmurun serin dokunuşu camın üzerinde hüzünlü bir ritim oluşturuyordu. Dışarıda, karanlıkla birleşen yağmur bulutlarına içimi dökmüş gibiydim. Gözlerim, camın üzerindeki damlaların izlediği yolu takip ederken, iç dünyamda fırtınalar kopuyordu.
Duru ablanın sözleri, zihnimi sarıp sarmalayan bir sis gibi dağılmıyordu. Onunla mücadele etme düşüncesi, içimde bir yangını alevlendiriyordu. Bu yangın, beni sarmalayan karanlık düşünceleri aydınlatıyordu.
Savaşabilir miydim? Evet, savaşabilirdim. O benimle oynamışsa, ben de onunla oynayabilirdim. Bu dünyada dürüstlük ve merhamet, bazen zayıf kalıyordu. Adaletsizlik, acımasızl
