Batuhan dostunun arkasından bir süre baktıktan sonra oflayarak, "Ne biçim iş bu," dedi. Yüzü kırmızıydı ve gözleri öfkeyle parlıyordu. Gözlerim dolu dolu ona döndüm. "Böyle olmasına üzülüyorum ama bu durumu biz karışmayalım," dedim. "Duru Abla'yla konuşalım, o konuşsun." Yüzümü inceliyordu, ardından sert bir şekilde, "O konuşmaz" dedi ve odasına yöneldi. Ben de arkasından gittim.
"Bu saatten sonra söyler, inan bana. Lütfen sen söyleme.”
Odasının kapısını açtı ve bana döndü. Gözleri hâlâ öfkeyle doluydu ama yavaşça yumuşadı. "Bir şartla" dedi. Yine ne isteyecekti kim bilir!
"Ben spor odasına ineceğim şimdi, sen de hazırlanıp gel.”
Gözlerim şaşkınlıkla genişledi. "Orada ne yapacağız?"
"Boks yapacağız," dedi, gözlerinde bir ışıltı belirdi.
"Neden?"
"Hangimiz kazanırsa onun dediği olac
