หนี้ชีวิต ลิขิตเกมไทย

บัลลังก์เลือด ทางเลือกของคนเป็น

“หากจะมีใครรอดจากเกมนี้จริง ๆ เขาต้องพร้อม ‘ตาย’ มากกว่าทุกคน”

เวลา 07:00 น. ณ หอสูงกลางวิหารบรรพชน

เสียงระบบเงียบลงไปตั้งแต่คืนก่อน

วันนี้ มีเพียงเสียงลม... กับ “บัลลังก์หินแกะสลัก” ตั้งอยู่กลางแท่นหินสีเลือด

ผู้เล่นที่เหลือ 17 คน เดินขึ้นมาทีละคน… สีหน้าหม่นคล้ำ

[ระบบประกาศครั้งสุดท้าย]

“เกมจบลงแล้ว”

“แต่เพื่อให้ระบบสิ้นสุดอย่างสมบูรณ์ ต้องมี 1 คนเป็นผู้นำ”

“และผู้นำคนนั้น... ต้องเลือกระหว่าง 2 สิ่ง”

(ตัวเลือก)

1. อำนาจและทรัพย์สินสูงสุด มูลค่า 1,000 ล้านบาท

  (แลกกับการ ‘ฆ่าผู้เล่นคนอื่นทั้งหมด’)

2. ช่วยผู้รอดชีวิตทั้งหมดออกไปปลอดภัย

  (แลกกับ ‘ชีวิตของตนเอง’ และห้ามเปิดเผยเรื่องนี้กับโลกภายนอก)

หากไม่มีใครยอมรับเงื่อนไขภายใน 1 ชั่วโมง ทุกคนจะตาย

ทุกคนเงียบ...

ไม่มีใครยกมือ

ไม่มีใครกล้าเดินไปยัง “แท่นเลือกราชา”

จนกระทั่ง...

เตชินท์ เดินออกจากแถว

[ฉากสนทนาสุดท้าย เตชินท์ × พริม]

พริม: “อย่าแม้แต่จะคิด... นายจะไปตายแทนใครไม่ได้ทั้งนั้น”

เตชินท์:“ก็เพราะฉันเคยฆ่าคน… ฉันจึงไม่ควรเป็นคนที่รอดจากเกมนี้”

พริม:“แต่ถ้านายตาย ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย…”

เตชินท์หันมายิ้มเจื่อน ๆ

“งั้นเธอก็แค่... มีชีวิตอยู่แทนฉันให้ได้ก็พอ”

เขาเดินขึ้นแท่น...

และเลือก ข้อ 2 ช่วยทุกคนรอด / สละชีวิตตนเอง

แท่นหินจมลงพร้อมเสียงประกาศ

“ระบบรับทราบการสละตนเองของผู้เล่นหมายเลข 006 เตชินท์”

“ผู้รอดชีวิต 16 คน จะถูกส่งออกจากเกม พร้อมข้อมูลใหม่และประวัติปลอม”

“ระบบจะลบความจำบางส่วน และฝังความทรงจำใหม่ตามคำขอของผู้สละ”

รถขนผู้เล่นออกจากโครงการ

แต่ทุกคนจำ “เตชินท์” ได้เพียงลาง ๆ

เหมือนชื่อของใครสักคนที่หายไป

เหลือเพียงพริมที่นั่งเงียบ… กำกระดาษแผ่นหนึ่งที่เขาเคยเขียนไว้ให้

“ถ้าชีวิตมันไม่ให้โอกาสคนอย่างเรา... เราก็ต้องเป็นโอกาสให้กันเอง”

🎬 จบ

"เกมไทย: สู่ชีวิตใหม่"

ผู้รอดชีวิต: 16 คน

ผู้เสียชีวิตระหว่างทาง: 47 คน

ผู้ลบตัวตนตนเองเพื่อให้ผู้อื่นรอด: 1 คน

3 เดือนต่อมา

พริมได้รับพัสดุลึกลับ

ข้างในคือ “จี้ผูกด้ายแดง” ของที่น้ำอ้อยเคยใส่

และโน้ตเขียนว่า

“เธอคิดว่าฉันตายจริงเหรอ?แล้วระบบจะให้ฉันกลับมาทำไม... ถ้าไม่ใช่เพื่อ ‘เกมรอบใหม่’”

โครงการเยือกเย็น: ซีซัน 2 ผู้เล่นถูกเลือกโดยพันธุกรรม