ฝากดูแล…2/3
766 Words
สองวันต่อมาอินทนนท์มาช่วยหญิงสาวเก็บของเพื่อย้ายไปอยู่ที่บ้านของเขา บ้านของชายหนุ่มเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวครึ่งปูนหลังเล็ก ผนังผุกร่อนไปบางส่วน รั้วกำแพงบ้านซึ่งใช้ร่วมกับบ้านด้านข้างเป็นปูนซึ่งสีลอกร่อนไปตามอายุและมีตะไคร่น้ำเกาะเป็นคราบ มีพื้นที่ด้านหน้าและด้านข้างเล็กน้อย
“พออยู่ได้นะว่าน อยู่ไปก่อน พี่สัญญาว่าจะตั้งใจเรียนแล้วหาเงินพาพวกเราทุกคนไปอยู่ที่ที่ดีกว่านี้”
วารีรินหันมายิ้ม “แค่นี้ก็ดีมากแล้วสำหรับว่าน”
“อืม งั้นเราเข้าไปหายายข้างในกันเถอะ”
มีเสียงจากรายการโทรทัศน์ดังมาจากด้านใน เมื่อเข้ามาในบ้านก็เป็นห้องโถงกลางเล็กซึ่งเป็นส่วนสารพัดประโยชน์ ตั้งแต่รับแขก นั่งเล่น ดูทีวี หรือทำงานจิปาถะ จนถึงเป็นที่กินอาหาร เมื่อมองไปที่เก้าอี้โซฟาซึ่งเป็นไอเทมที่ขาดไม่ได้สำหรับบ้านส่วนใหญ่ก็เห็นหญิงสูงวัยผมขาวแซมดำนอนหลับตาอยู่ ในมือกำริโมตคอนโทรลทีวี อินทนนท์หันมามองหน้าหญิงสาวให้เธอคลายกังวลอีกครั้งก่อนจะเอ่ยเรียกผู้เป็นยาย
“ยาย ผมกลับมาแล้ว”
คนถูกเรียกรู้สึกตัว เปิดตาขึ้น พอเห็นหลานชายก็ดันกายลุกขึ้นมานั่งยกมือขึ้นลูบใบหน้า
“กลับมาแล้วเหรอ หิวมั้ยล่ะ ยายทำกับข้าวไว้ในครัวไปหากินเองแล้วกัน...อ้าวแล้วนั่นพาใครมา”
ยายสม หรือสมฤดี เป็นแม่ของแม่แท้ ๆ ของหลานชายเอ่ยถามเมื่อเห็นผู้หญิงอีกคนยืนอยู่ข้าง ๆ กับหลาน
“เพื่อนครับ”
ทั้งสองคนเดินมานั่งใกล้ ๆ ผู้เป็นยาย อินทนนท์เอ่ยต่อว่า
“ยาย ผมขอพาเพื่อนมาอยู่ที่บ้านกับเราด้วยนะ ตอนนี้เพื่อนผมกำลังเดือดร้อน ไม่มีที่ไป ระหว่างที่ผมไปเรียนต่อจะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อนยาย”
วารีรินยกมือไหว้ยายสมฤดี
“แล้วก็ตอนนี้ว่านกำลังท้องอยู่ ยายจะได้ช่วยแนะนำเธอเรื่องการดูแลตัวเองกับลูก”
“หืม? ท้อง ลูกแกหรือเจ้านนท์” ผู้เป็นยายนิ่วหน้าทันที
“ไม่ใช่หรอกยาย”
“งั้นทำไม...” ก่อนประโยคว่า ‘แกต้องเอามาอยู่ด้วย’ จะหลุดออกจากริมฝีปากที่มีรอยจีบลึก หลานชายก็พูดขึ้นเสียก่อนว่า
“ว่านไม่มีใครแล้วน่ะยาย ผมกับเธอเป็นเพื่อนกัน ก็ช่วยเหลือกันเท่าที่จะทำได้”
“เตี้ยอุ้มค่อม” ยายสมฤดีพึมพำ แล้วแอบบ่นในใจ ‘จะเป็นพ่อพระก็ควรดูตัวเองด้วย อยู่ดีไม่ว่าดีเนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง แต่เอากระดูกมาแขวนคอ’
หญิงสูงวัยมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าอยู่ข้างหลานชาย หน้าตาดูใสซื่อไม่มีพิษมีภัยแต่ทำไมปล่อยตัวให้ท้องเสียได้ เด็กผู้หญิงสมัยนี้ก็ไวไฟกันเหลือเกิน จะสนุกก็ไม่รู้จักป้องกันจนเดือดร้อนคนอื่น แถมบางคนยังไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องผิดอะไรเสียอีกด้วย
“เดี๋ยวผมพาว่านเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องก่อนนะยาย”
หญิงสาวเดินตามอินทนนท์ที่เดินหิ้วกระเป๋าของเธอนำเข้าไปยังห้องนอนห้องหนึ่งจากที่มีอยู่สองห้องซึ่งเป็นห้องของเขาเอง ชายหนุ่มรู้ว่าเธอคงจะรู้สึกอึดอัดใจ หากว่าตอนนี้หญิงสาวไม่ได้กำลังท้องเขาก็คงไม่คิดจะพาเธอมาอยู่ในที่ที่ควรจะมีคนช่วยดูแลหรอก
“พี่รู้ว่าว่านอึดอัด แต่อย่าลืมว่าว่านไม่ได้ตัวคนเดียวนะ อย่างน้อยอยู่ที่นี่ก็ยังมีคนคอยดู มีผู้ใหญ่อยู่ด้วยจะได้ช่วยให้คำแนะนำว่านได้”
“ค่ะ ว่านเข้าใจดี แต่ระหว่างนี้ว่านจะหางานทำไปด้วย”
“จะทำงานอะไร”
“ก็ขายของออนไลน์แบบที่เคยทำนั่นแหละ แต่จะเริ่มทำจริงจังขึ้นให้ได้เงิน”
“อืม ยังไงก็อย่าหักโหมมากนะ เป็นห่วงเจ้าตัวเล็ก”
“ให้ว่านมานอนห้องนี้ พี่นนท์จะนอนที่ไหนล่ะ”
อินทนนท์ยิ้ม “พี่นอนตรงไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละ ไม่ต้องห่วงหรอก ว่าแต่ ว่านไปฝากครรภ์ที่ไหนรึยัง”
วารีรินส่ายหน้า เป็นเขาที่พูดขึ้น
“งั้นพรุ่งนี้เราไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลไว้เลย”
^
^
^
***ยายจะใจดีกับว่านมั้ยน้า
***เป็นกำลังใจให้ว่านด้วยนะค้า ebook เรื่องนี้กำลังเร่งอยู่ค่า
- Writer
