As one เพราะมีเธอจึงมีคำว่าเรา

29. นางเอกนอกจอ

โรงแรมA

เขมรินทร์นางเอกชื่อดัง สวยสง่ากลางเวที Cat walk เธอมาในชุดฟินเนเร่เกาะอกผ้าซีทรูสีขาว หางปลายาวลากพื้นกว่าสามเมตรปักเลื่อมระยิบระยับรับแสงไฟที่สาดส่องลงผิวผุดผ่องออร่า กรีดกายดั่งนางพญา แสงสปอร์ตไลท์และแสงแฟลชจำนวนมากสาดส่องมาที่เธอเพียงคนเดียว นางเอกของงานหยุดโพสท่าให้ตากล้องจากทุกสำนักได้เก็บภาพจนทั่วเวที จากนั้นก็เข้ากิจกรรมต่างๆ ซุ้มการละเล่นมากมายและที่ได้รับความสนใจสุดคือซุ้มแจกลายเซ็นและถ่ายรูปกับนางเอกของงาน

เธอยืนแจกยิ้มโปรยปราย เธอคือนางเอกตัวจริงที่แสนดีทั้งในจอและนอกจอ เพราะอย่างนี้เธอจึงถูกยกให้เป็นเจ้าหญิงแห่งวงการ สุดยอดนางเอกชั้นดี การันตีด้วยรางวัลและฐานแฟนคลับจำนวนมาก

พชรก็เดินตรวจตราตามความเรียบร้อยของงานไปลำพัง เขาสอดส่ายสายตาคมมองหาแม่งานอย่างเอลี่ ที่ตั้งแต่เริ่มจนตอนนี้ ยังไม่เห็นแม้เงา มีแต่ไอ้หัวฟูสุดเซอร์ยืนเล็มเครื่องดื่มตามซุ้ม เขาจึงเอ่ยปากถามทีมงานผู้จัดกิจกรรม หากถามหาเออีของงานอยู่ไหนกลับไม่มีใครรู้จัก แต่ถามถึงพี่เอลี่ ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวว่าพี่สาวจอมรั่วอยู่ที่ซุ้มเล่นเกม

ภาพสตาฟหญิงในชุดเสื้อคอกลมสีดำและกางเกงยีนส์เข้ารูปสีเดียวกัน กำลังเต้นแร้งเต้นกาอยู่ด้านหน้า เรียกสื่อและแฟนคลับมาร่วมกิจกรรมของเธอคือเป็นการละเล่นสาวน้อยได้น้ำ กติกาก็เหมือนๆสาวน้อยตกน้ำ แค่ปาลูกบอลให้โดนป้ายจนพริตตี้ที่นั่งรอท่าอยู่หล่นลงบ่อบอลก็ได้ของพรีเมี่ยมไปเป็นรางวัล พชรยืนยิ้มกริ่มที่เห็นความน่ารักและทุ่มเทกับงานของแม่เออีสาวสวยคนนี้ ด้วยตำแหน่งหน้าที่ เออีไม่จำเป็นต้องมาเหนื่อยทำอะไรแบบนี้ แต่เธอกลับเลือกที่จะทำแถมทำได้ดีมากเสียด้วย

...

“พีคะ คุณอยู่นี้เอง”

“อ้าวเข็ม…” พชรหันมองตามเสียงที่เรียกทักแต่ อาการไว้เนื้อไว้ตัวของเข็มแผ่รังสีอึดอัดมาให้คนข้างๆ พชรเห็นท่าทางแบบนั้นก็ไม่พูดคุยอะไรกับเธอต่อ หันไปยืนมองทีมงานสาวเต้นท่าประหลาดไปเรื่อย ๆอย่างชอบใจ

“พี...อยากเล่นเกมหรือคะ เข็มเห็นมองอยู่นานแล้ว”

“เกมนั่นผมไม่อยากเล่นครับ ถ้าจะเล่น ผมอยากเล่นกับคนมากกว่า”

นางเอกหน้าถอดสีที่ได้ยิน ชายหนุ่มแสดงออกว่าสนใจหญิงอื่นและไม่ให้ความสำคัญกับเธอ จึงเกิดอาการเรียกร้อง เมื่อประเมินดูก็เห็นว่าไม่น่าจะมีใครนอกจากพริตตี้ในชุดเปิดเนื้อหนังที่นั่งแจกยิ้มหวาน

“งั้นเราก็ไปเล่นกับคนกันคะ” เข็มควงแขนพชรให้เดินตามมา เอลี่กังลังสนุกกระโดดหมุนตัวอย่างลิงโลดจึงเซไปชนกำแพงหนาอย่างพชร เธอหลบหน้าเขาทันทีที่สบตา ด้วยอาการเขิน

“อ้าว! นี้ คุณเอลี่ เข็มร้องทัก”

เป็นใครก็งงที่เออีสาวต้องลงมือมาเป็นสตาฟเองแบบนี้

“คะ คุณเข็ม คุณพชร” คนที่สองที่ถูกทัก เสียงแทบไม่ออกจากลำคอ

“เกมนี้เล่นยังไงหรือคะ คุณเอลี่”

“คุณเข็มก็ปาลูกบอลให้โดนป้ายวงกลมนั้นนะคะ น้องพริตตี้ก็จะตกลงไปในบ่อบอล”

“แล้วน้องเขาจะเจ็บไหมคะ”

“อุ้ย ไม่หรอกคะ ด้านล่างมีเบาะและลูกบอลจำนวนมากรองอยู่ ไม่เจ็บแน่นอน”

ตั้งแต่ร่วมงานกับดารามา ไม่เคยมีใครแสดงน้ำใจเป็นห่วงคนอื่นแบบนี้ เอลี่ละเข้าใจเลยที่เธอมีฐานแฟนคลับค่อนประเทศ

แขนเนียนยาวของเข็มมนิตย์ยังคล้องแขนหนุ่มข้างกายอยู่ เข็มใช้มืออีกข้างลูบแผงไหล่กว้างและบางจังหวัดก็ซบอิงอกแกร่งนั้น

หึ! สวยแสนดี แถมมีแฟนหล่อและรวยมาก

ปกติเขาและเข็มไม่เคยออกไปไหนด้วยกัน และเข็มไม่ต้องการเปิดเผยสถานะระหว่างเขา แต่การแสดงออกตอนนี้ทั้งกำลังลูบไล้ท่อนแขนและซบไหล่เขาอยู่ มันช่างแตกต่างกับสิ่งที่เธอพูด

หะ หนอยยยย...ทั้งนางเอก นางร้าย ตาพี พชร

นางเอกสาวเล็งเป้าอย่าง เก้ๆ กังๆ แบบคนไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ทั้งแสงแฟลชและเสียงเชียร์ดังรอบๆซุ้ม เธอพรางยิ้มและโบกมือทักทายแฟนๆ สาวสวยทั้งเป็นกันเองและไร้เดียงสา กำลังโชว์การละเล่น

โอ้ววว พลาดไปลูกแรก แฟนๆเชียร์ให้กำลังเอาใหม่

เอลี่ก็ส่งให้อีกลูก

เข็มยิ้มเอียงอายที่ผลงานไม่ได้เรื่อง และกำลังเล็งไปที่เป้าวงกลมอีกครั้งอย่างตั้งใจ

แต่...พชรรู้สึกอึกอักเมื่อตัวเองอยู่ต่อหน้าคนมากมาย ต่างจับจ้องมาที่เขาและดาราสาว

“เข็มคนเยอะ ผมขอตัวก่อนนะครับ” พชรสลัดแขนตัวเองออกจากการคล้องไว้แล้วเดินหนีไปอีกทางสร้างความไม่พอใจให้นางเอกสาวที่ค้อนตามแผ่นหลังนั้น

ความโกรธถูกซ้อนด้วยรอยยิ้มแสนหวาน

ความซวยจึงบังเกิดกับพริตตี้ในชุดเปิดเนื้อหนังนั่งยิ้มรอท่า

เข็มมนิตย์ขว้างลูกบอลเต็มแรงเกิดและตรงเข้าเป้า

เป้าที่ว่าคือเบ้า

ใช่เลย เบ้าตาของพริตตี้สาวขึ้นรอยเขียวช้ำทันตา ด้วยอยากระบายความโกรธ รอยยิ้มแห่งความสะใจชั่วครู่ ถูกแทนด้วยสีหน้าตกใจ ไม่นานน้ำใสๆก็ไหลพร่าออกจากตา

“เข็มขอโทษคะ” นางเอกแสดงสีหน้าตกใจอย่างที่สุด และถูกทีมงานกันตัวเข้าไปด้านในเพราะสื่ออยู่ค่อนข้างเยอะ ทางทีมงานและผู้จัดการดาราออกมาเคลียร์กับพริตตี้สาว เสนอเงินจำนวนหนึ่งเพื่อขอให้เรื่องจบแบบเงียบที่สุด

พชรเดินหลบความวุ่นวายในงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์สินค้าเพื่อหาใครอีกคน

แต่ทว่า...

เข็มนั่งดูเชิงพชรอยู่ไม่วางตา เมื่อเขาหันไปพบเธอด้วยความบังเอิญทีไรก็จะเห็นเข็มจับจ้องอยู่ตลอด ตาสวยคู่นั้นมองมาที่พชรจนรู้สึกอึดอัด แต่จะเลี่ยงออกจากงานก็ไม่ได้เพราะเขาเป็นเจ้าของสถานที่

ใช่แล้ว โรงแรมนี้คือหนึ่งในธุรกิจของที่บ้าน

จนสองทุ่มกว่า

วุ่นเดินตามหาคนที่ไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ไหน พชรเดินจนทั่วงานแต่ก็หาเอลี่ไม่เจอ ภายในงานรื่นเริงกลับหนวกหูจึงหาที่สงบหลบพัก

ด่านฟ้าด้านนอกงาน มีคนจำนวนหนึ่งนั่งพักเอนกาย หนึ่งในนั่นคือเอลี่ เธอแอบนั่งริมสุดของตึกกดมือถือส่งรายงานถึงคุณไท่เกี่ยวกับงานวันนี้ และแผนงานของเธอในวันต่อไป ถัดมากจากนั้นอีกฝั่ง ไอ้หนุ่มเสื้อลายมะพร้าวก็นั่งจ้องเธออยู่ห่างๆ พชรสับสนความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอทั้งสามคน และการกระทำของ เธอคนนี้มีอะไรที่เขาเข้าไม่ถึง และเป็นในแบบที่เขาไม่เคยเจอ

“กูขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”

“ไปไกลๆ กูเลยนะ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง”

“ขอร้องนะริ”

“สิ่งที่มึงทำกับกูมันเกินไปอาร์ท แค่กูต้องใช้ชีวิตโดยที่มีมึงอยู่ไม่ห่างกูก็จะบ้าตายอยู่แล้ว หลบไป!”

คนเมายื่นขึ้นชี้หน้าด่าเพื่อนร่วมงานหัวฟู

ในสถานการณ์แบบนี้คงไม่มีนักถ้าพนักงานเดียวกันจะมาทะเลาะกันในงานเปิดตัวสินค้า

“พวกคุณมีปัญหาอะไรกันครับ” พชรเสนอหน้าเข้าไปห้ามทัพ

อย่างน้อยเขาก็น่าจะช่วยไม่ให้เกิดเรื่องในงานได้

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ อย่ายุ่ง”

“อา...” เหมือนโดนด่าว่าอย่าเสือกใส่หน้า

“พวกผู้ชายมันก็เลวเหมือนกันหมดนั่นแหละ ไอ้คนสารเลว ไอ้พวกชั่ว”