12. อารมณ์ค้าง
1280 Words
9.30 น.
“อรุณสวัสดิ์ครับบอส”
“กลับก่อนแล้วยังมาทำงานสายอีกนะมึง”
“สายอะไร! กูแวะไปเซ็นเอกสารที่ฝ่ายขายมามั้งเถอะ” พชรเปิดประตูห้องทำงานมาเจอหน้าเพื่อนสนิทที่รออยู่ก่อนแล้ว
ยังไม่ได้ถามเลยว่าเมื่อคืนวราริชกลับบ้านยังไง แต่เท่าที่เลขาหน้าห้องบอกว่าคุณหญิงบ้านนั้นโทรมาสิบกว่าสาย ไม่แคล้วคงจะสวดเรื่องรวมหัวกับลูกชายแน่นอน
“เชี่ย! แต่กูไม่ได้นอนทั้งคืน”
“เหรอ”
“ไอ้ไทไปส่งกูที่บ้าน แม้กูด่ายับเลย”
“สมควร”
“แม่กูบอกว่าเย็นนี้เชิญมึงไปกินข้าวที่บ้านด้วย”
“ไม่ว่าง! ถึงว่างก็ไม่ไป” ฝีมือคุณหญิงแม่วราริชอร่อยอย่าบอกใครแต่มื้อนี้คงไม่อร่อยเหมือนอย่างทีเคย
มารดาตนและมารดาเพื่อนคงร่ายบทสวดยาวทั้งคืนเรื่องที่ช่วยกันปิดว่าวราริชกลับไทยมาเที่ยวเล่นอยู่เป็นเดือนๆ
“นี้ของกูเหรอ”
“เออ!”
“เมื่อคืนก็เลี้ยงเหล้า เช้านี้ยังเลี้ยงกาแฟ สิ้นปีขอโบนัสเยอะๆ นะครับบอสริช” พชรยิ้มกวนประสาทใส่เพื่อนรักแต่แล้วก็กลืนกาแฟดำเจ้าดังไม่ลง เกิดมาไม่เคยดื่มกาแฟที่ไหนขมปี๋ได้เท่านี้มากก่อนในชีวิตเลย
“เชี่ย! กะไม่ให้กูนอนรึไง”
“ดับเบิ้ลช๊อต! เข้มไปไง?”
“ปกติมึงกินแบบนี้”
“เปล่า! กูว่ามันเท่ดี”
“เท่นักงั้นมึงก็เอาไปแดกเองเลย”
พชรมองหน้าวราริชกำลังยิ้มกริ่มให้กับความคิดอะไรของตัวเอง เขาไม่รู้หรอกว่าคนดื่มกาแฟดำขมขนาดนี้เป็นใคร แต่พอเดาได้ว่าคนคนนั้นคงอดนอนมานาน
ณ ห้องประชุม
สาวมัธยมหงุดหงิดกับอากาศในเมืองไทย เธอจึงหัวร้อน
สาวมหาลัยเครียดกับเรื่องเรียนแล้วเธอก็หัวร้อน
สาว Working woman โดนเจ้านายบ่นเธอจึงร้อนแทบละลาย
สาวใหญ่วัยทองเหวี่ยงสิ่งต่างๆ รอบกายแล้วเธอก็หัวร้อนจนควันออกหู
Ping! ✨
นางฟ้าแสนสวยลอยลงมาจากฟากฟ้าในมือถือไม้คทาและอีกครั้งถือน้ำวิเศษมาด้วย เธอโบกสะบัดไม้เป็นวงไปมาสองสามครั้ง ขวดน้ำ ชนิดเดียวกันก็ปรากฏขึ้นในมือของหญิงสาวทุกคน
อ๊า~~
ใบหน้าแดงก่ำกลับสดใสในทันทีเพราะดื่มน้ำวิเศษในมือ
“ในมือที่ทุกท่านเห็นเปรียบเสมือนน้ำวิเศษค่ะ ทางทีมครีเอดเพียงแค่สื่อออกมาให้ผู้ชมเข้าใจง่ายๆ ว่าน้ำมะพร้าวมีคุณประโยชน์มากมายเพียงใด ดิฉันเชื่อว่าทั้งตัวดาราผู้รับบทและสินค้าจะส่งเสริมกัน ไม่มีใครแย่งซีนใคร...”
“เป็นยังไงบ้างคะกับตัวอย่างที่ทุกท่านเห็น” เออีสาวยื่นต่อหน้าฝ่ายผู้บริหารและฝ่ายการตลาดของผลิตเครื่องดื่มชื่อดัง แม้จะเป็นลูกค้าเก่าแก่กันมาหลายปี แต่ทุกครั้งที่มานำเสนองานก็เต็มที่ตลอด ไม่เคยปล่อยให้มาตรฐานต่ำลง
การรักษายากพอๆ ไขว่คว้ามาครอบครอง
“เราอยากได้นางเอกเบอร์ต้นของประเทศมาเป็นนางฟ้า”
“ได้ค่ะ! ดาราทุกคนไม่เคยมีใครที่เดอะวันขอคิวไม่ได้ ห้ะ!?”
“คุณวิทย์จะดำเนินเรื่องสัญญาจ้าง ต่อจากนี้คุณประสานงานได้เลยผมไม่ติดอะไร”
“ขอบคุณค่ะ! ขอบคุณที่วางใจให้เดอะวันเป็นส่วนหนึ่งในการโปรโมทสินค้าของพวกคุณ” เออีสาวค้อมหัวลงเกือบจรดหัวเข่าไม่อยากเชื่อว่าไอเดียวัยทองที่อาร์ทได้จากเธอจะทำให้ลูกค้าประทับใจจนไม่มีต้องแก้ไขให้วุ่นวาย แต่พอหันมองหน้าไอ้หัวฟูที่นั่งนิ่งเหมือนทองไม่รู้ร้อนก็นึกหมั่นไส้นิดๆ
“กูเคยทำให้ผิดหวังมั้ย”
“โม้เชียวนะมึง”
“เลี้ยงข้าวกูด้วย”
“แหม! ทำเป็นทวง”
ต้องขอบคุณไอเดียเลิศๆ ของครีเอดหัวฟูที่เอาเรื่องใกล้ตัวมานำเสนอในแนวทางที่น่าสนใจ และการตอบแทนในความสามารถของอาร์ทก็เป็นอาหารมื้อใหญ่แบบที่เอลี่ชอบกิน
“เนื้อ?”
“นับถือเจ้าแม่อะไรด้วยเหรอหน้าอย่างมึง” เอลี่แซวแรงไปหนึ่งที เธอไม่คิดว่าอาร์ทจะเคร่งศาสนาจนไม่กินเนื้อสัตว์ใหญ่
“กูไม่ค่อยชอบปิ้งย่างมันกินลำบาก”
“ผักก็มีตรงนั้น อยากกินอะไรก็ไปตักเอา”
“เซ็ง”
บุพเฟ่ ชาบู ปิ้งย่าง ไม่ค่อยถนัดสำหรับชายหนุ่มอย่างอาร์ทสักเท่าไร
ชีวิตครีเอดเคยชินกับอาหารสำเร็จรูปง่ายๆ ยัดใส่ปากพอให้หนักท้องจะได้ไม่เสียเวลาทำงานต่อ
“ของว่างป่ะ”
“อ้วน”
“ยัดเนื้อวากิวแปดถาดไม่เห็นพูดงี้” ชายหนุ่มมองเอวบางขนาดยี่สิบสี่และสงสัยมาตลอดว่าที่เอลี่กินเธอเอาไปไว้ตรงไหนหมด เขาจึงเสนอของว่างต่อจากหลังอาหารมื้อหนักโดยเจ้าภาพเออีเพื่อล้างคาวปาก
“แยกตรงนี้นะ”
“อ้าวจะไปไหนวะ”
“อาทิตย์หน้าวันเกิดแม่ฤทัย กูว่าจะหาซื้ออะไรสักหน่อยก่อนกลับบ้านริมน้ำ” วันสำคัญที่เธอและอ้ายอันไม่เคยลืม
พวกเธอไม่เคยปล่อยให้วันตายของคนที่จากไปแล้วมีค่ามากกว่าวันเกิดของเขาเช่นกัน
“เอ่อ! กูจำได้ว่ายายดวงปวดหลังใช่ป่ะ ย่ากูกินตัวนี้ดีงั้นกูฝากของไปให้ด้วยแล้วกัน พอดีว่าอาทิตย์กูต้องกลับใต้ไปหาย่าเหมือนกัน”
“เอ่อ! เดี๋ยวบอกยายให้”
มิตรภาพระหว่างอาร์ทไม่ได้มีแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น ทั้งสามยังคบหากันมานานและรู้จักไปถึงญาติผู้ใหญ่ของกันและกัน
เอลี่เดินทางซื้อข้าวของชุดใหญ่เพื่อเตรียมทำบุญในวันคล้ายวันสำคัญ ส่วนอาร์ทก็หิ้วยุงยาที่ญาติผู้ใหญ่แนะนำว่าดีไปให้ยายดวงใจกินบำรุงร่างกาย
“เจอกันนะมึง”
“ถือหมดหรอกว่ะ”
“สบาย ว๊าย!!” ไม่ทันขาดคำสาวสวยแสนมั่นใจในตัวเองก็ลื่นล้มกลางห้างในเมือง
เอลี่พยายามเก็บข้าวของรุงรังหล่นเต็มพื้นและลุกขึ้นและเจ้ากรรมข้อเท้าดันแพลง
“เฮ้ยไอ้อาร์ท”
“สบ๊าย! แหกเลยมั้ยละมึง”
“อุ้มกูทำไม”
“ก็มึงเจ็บข้อเท้า”
“กูเดินได้ โอ๊ย!”
“ปากดี!” จากนั้นหนุ่มหัวฟูก็รับหน้าที่แบกคนเจ็บไปที่รถพร้อมขับพาไปส่งโรงพยาบาล
อาร์ทอุ้มเอลี่ออกจากห้างท่ามกลางสายตาผู้เห็นเหตุการณ์ โดยไม่รู้เลยว่าหนึ่งในนั้นมีนายคนหนึ่งที่เห็นพวกเขาทั้งสองคน
“อุ้ยตาย! น่ารักจังเลยนะคะคู่นั้น ด้าอิจฉาเขาจัง”
“ตรงไหนครับด้า”
“ถ้าเป็นด้าล้มกลางห้างก็คงมีแต่คนถ่ายวีดีโอคลิปเอาไปลงโลกโซเชียลแล้วก็ล้อเรียนเป็นเรื่องสนุกปาก ขนาดมากินข้าวกับพีแท้ๆ ก็ยังต้องระวังคนเห็น”
“ก็คุณมีชื่อเสียงนี้ครับด้า ไม่ใช่คนธรรมดา”
“ด้าถึงได้อิจฉาคู่แฟนคู่นั่นไงคะ โรแมนติคจัง แค่แฟนล้มก็รีบอุ้มทันทีเลย” สายตาดาราสาวมองเหตุการณ์แสนประทับใจแล้วนึกภาพตาม ชื่อเสียง เงินทองที่หามาได้ต้องแลกมาด้วยชีวิตส่วนตัว
“อยากโดนอุ้มเหรอครับ งั้นคืนนี้ผมจะอุ้มด้าทั้งคืนเลย ดีมั้ย” น้ำเสียงทรงเสน่ห์ซ่อนแววตาเจ้าเล่ห์และความหมั่นไส้คู่รักที่พึ่งอุ้มกันเดินหายไปอีกทาง
เมื่อคืนยังเป็นเลสเปี้ยนคบผู้หญิงอยู่เลย พอตกกลางวันมาเดินลั้ลลากับผู้ชายแถมยังสำออยแกล้งล้ม สงสัยจะชอบถูกอุ้มสินะ!
- Writer
