Tahimik ang buong bahay habang naglalakad ako pababa ng hagdan. Nakaayos na ang buhok ko—tied in a sleek low ponytail. Naka-white button-down blouse, gold accessories, nude pumps.
Simple. Professional.
But today?
It felt like armor.
“Kumain ka muna, anak,” bungad ni Mama mula sa dining area. Nakaupo siya roon, payapa na ang mukha, pero ramdam ko pa rin ang guilt sa bawat kilos niya.
Tumango lang ako. “Mamaya po, Ma. May kailangan lang akong asikasuhin.”
“Kasama mo ba si Leo?”
Napahinto ako.
“Hindi po,” sagot ko. “Ako lang po. Today is mine.”
Kinuha ko ang tote bag, hinawakan ang susi ng kotse, at tumingin saglit sa salamin sa hallway. This wasn’t just another day.
Today… I was starting something that was mine.
BGC – 10:00 AM
Pagdating ko sa office building, halos hindi ako maka
