ZİFİR ( ÜCRETSİZ)

ESİLA ŞİMŞEK

Henüz 17 yaşındayım. Lise 3. sınıfa yeni başlamıştım. Gittiğim okul evime epey uzaktı. Ve çok yol yürümek zorunda kalıyordum. Ama şehrin en iyi lisesiydi. O okula girmek benim için hiç kolay olmamıştı. O yüzden şikayet etmemeye çalışıyordum.

Hava kararmıştı ve eve doğru yürüyordum. Yürümem gereken mesafe uzundu. Sonra karşımda birini gördüm. Oldukça yakışıklı ama tuhaf bakan birini. Böyle insanın içini ürpertir derler ya tam olarak öyleydi. Buz kestim sanki onu görünce. Yanımdan geçip gitti. Sonra bir belirsizlik. Hiçbir şey hatırlamıyorum. Hayal gibi bile bir görüntü yok zihnimde. Sanki ışınlanma gibi.

Gözümü açtığımda karşımda başka bir adam vardı. En son hatırladığım yerde değildim. Bana korkmamamı söylüyordu.. Ama korkuyordum. İnanmadığım uzaylılara inanacak gibiydim şu anda. Karşımdaki insan gibi görünüyordu ama uzaylı olabilirdi. Üstelik kendimi kötü hissediyordum. Sanki damarlarım yanıyordu. Bir tuhaflık vardı. Acı veren bir tuhaflık. Uzaylı falan saçmalıktı. Kafamı toparladım. Sanırım organ mafyasının eline düşmüştüm. Beni bayıltmış olmalılar. Çığlık atacağım sırada eliyle ağzımı kapattı. Bağırmamam gerektiğini dönüşüm geçirdiğimi söyledi.

Ne dönüşümünden bahsediyordu? Bu adam kimdi? Bana ne yapacaktı? Acaba erken uyandım ve yüzünü gördüm diye beni kandırmaya mı çalışıyordu? Düşündüğüm her şey saçmaydı farkındayım ama yaşadığım acıdan dolayı mantıklı düşünecek halde değildim. Acı giderek yükseliyordu ve bu adam acıdan bağırmama bile izin vermiyordu.