คืนร้อนห้ามรัก

เพ้อถึงแฟนเก่า(เข้าใจผิด)

"ธะเธอ ทำบ้าอะไรวะ" มองคนเมาที่กำลังยิ้มหวาน โคตรจะงง ยังไม่ทันหายงงเธอก็ดึงใบหน้าเขาลงไปจูบอีกรอบ

จุ๊บ!!!

"เฮ้ยย!! อีกแล้วเหรอวะ" รอบนี้เขาเป็นฝ่ายเงยหน้าขึ้นก่อน

"งายย จูบพริ้มหวานป่ะ สู้ผู้หญิงของพี่ด้ายม้ายย" ตาก็จะปิดแต่ก็อยากคุย เจ้าแมวอ้วนที่อยู่บนหัวเธอตอนนี้นอนหลับสนิทไม่สนใจ ทีอย่างนี้ละไม่ช่วยทาส

"หวานบ้าอะไร นี่เขาเรียกจูบหรือไง เด็กน้อเด็ก ปล่อยคอพี่ แล้วพี่จะไม่เอาเรื่อง"คิดว่าเธอคงละเมอ ละเมอแบบคนบ้าไม่มีสติ เธอโชคดีแค่ไหนที่เจอคนใจดีอย่างเขา

"ม้ายยปล่อย พริ้มสวยกว่าผู้หญิงโคนนั้นตั้งเยอะ" พอเมาก็พูดอย่างมั่นใจแต่เมื่อครั้งที่เจอเหตุการณ์นั้นจริงๆ เธอยืนช็อกพูดอะไรไม่ออก มือสั่นจะเข้าไปตบทั้งผู้หญิงกับแฟนหนุ่มท่าเดียว เกิดเหตุชุลมุนจนถูกผลักล้มแล้ววิ่งหนีร้องไห้ออกมาอย่างหมดสภาพ

"สวยแต่ขี้เมา ใครเขาจะไปเอา คิดว่าโลกนี้มีผู้ชายคนเดียวหรือไง อายุยังน้อยหาใหม่สิวะ จะไปคิดถึงคนที่มันทำให้เจ็บปวดไปทำไม คิดสิคิด" ก้มลงบ่นให้คนเมา ไม่รู้ทำไมต้องพูดบ่นรำคาญมั้ง เขาไม่ชอบคนไม่รักตัวเอง

"ฮือๆ พี่อัคร รู้ม๊ายย ว่าพริ้มเจ็บ พริ้มเจ็บ พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง มีคนอื่นได้ยังไง ฮือๆ" อยู่ๆ ก็ปล่อยมือออกมาทุบตีอีกคน คนเมาน้อคนเมาหลากหลายอารมณ์

ตุบตับๆๆ

"เฮ้ยๆ ใจเย็น ทุบไม่ดู ระวังจะหลับไปโดยไม่รู้ตัว"แค่พูดขู่ไม่ได้คิดจะทำจริงหรอก

จับสองมือเล็กที่กำลังทุบตีหน้าอกแข็งๆ ของเขาไว้แน่น นี่แหละคือเหตุผลหลักที่เขาไม่อยากช่วยใคร เคยช่วยแล้วโดนแบบนี้ตลอด ครั้งก่อนก็ช่วยยายขอทานเดินลงบันไดให้เงินไปด้วยหนึ่งพันแต่พอลงมาได้ยายก็ขึ้นรถสปอร์ตหรูขับออกไปเฉย แม่งขับรถรวยกว่ากูอีก!! ต้องเรียกว่าเป็นคนที่ทำบุญกับคนไม่ขึ้นจริงๆ ..

"ฮือๆ ทำไมพี่ทำแบบนี้ ฮือๆ พี่อยากได้ตัวพริ้มช่ายไหม เอาไปสิพริ้มจะยอมนอนกับพี่ ฮือๆ แต่พี่อย่านอกใจพริ้มด้ายไหม ทำได้ไหม" พอเมาหนักๆ ก็รักเขา..

"โอ้ยย หัวจะปวด เด็กหนอเด็ก ถ้าคนมันจะนอกใจต่อให้ยอมมีอะไรกับมัน มันก็นอกใจเหมือนเดิมนั่นแหละ เก็บตรงนั้นไว้ให้สามีในอนาคตเถอะหนู อย่าให้พี่โมโหนะ เดี๋ยวจับมัดติดกับแมวแม่ง" โหดร้ายมากจับมัดติดไว้กับแมว พ่อคนโหด คนเถื่อน เถื่อนที่สุดดด

เมื่อเห็นว่าเธอเงียบหายไปก็คิดว่าคงหลับไปแล้วเจอสวดยับยาวเหยียดถึงกับหลับ หมดฤทธิ์ก็ดี เขาจะได้ไปนอน ค่อยๆ ลุกขึ้นดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมปิดถึงคอให้เหมือนเดิม ดีที่เธอแต่งตัวเรียบร้อยไม่เหมือนผู้หญิงที่มาเที่ยวร้านเหล้าทั่วๆไป เธอใส่เสื้อยืดกางเกงยีนเห็นแล้วก็แปลกดี

"เฮ้ยไอ้จู๋ กูฝากดูแลลูกค้าด้วยล่ะทีอย่างนี้ไม่ช่วยกูนะมึง กูเกือบจะโดนข่มขืนแล้วไหม" หันไปพูดเล่นกับแมวเหมือนคนบ้าแต่มันคือชีวิตของเขาจริงๆ ถ้าไม่มีแมวเขาคงเหงามาก แรกๆ ก็กำพร้าอยู่ไปอยู่มาแม่งกำแหงทำตัวเป็นเจ้านาย เห็นมันนอนกระดิกหางก็อดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงไปจูบ แต่วันนี้ขอเว้นไว้หนึ่งวัน หน้ามันใกล้กับคนที่นอนหลับอยู่เกินไปไม่รู้มันจะมุดอะไรนักหนา ถ้าเธอตื่นมาไม่ชอบแมว มึงตายแน่..

บ่นให้แมวจากนั้นก็เดินหายออกจากห้องไป...

เช้าวันรุ่งขึ้น

อิทธิพัทธ์ตื่นตามเสียงนาฬิกาปลุกนั่นคือแปดโมงเช้า นับแล้วก็ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงปกติจะตื่นสิบโมงแต่วันนี้มีแขกมาอยู่ด้วยไงต้องออกไปดูว่ายังมีชีวิตรอดอยู่ไหม ไม่ใช่อกหักแล้วคิดสั้นฆ่าตัวตายแล้วจะยุ่ง

ลุกจากผ้าห่มเอามือเสยผมบีบขมับปลุกใจให้ตื่นหันไปพับผ้าห่มให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จแล้วก็เดินถือแปรงสีฟันที่ยังไม่ใช้ออกมาจากห้อง

ก็อกๆ เคาะที่ห้องนอนตัวเองสองสามทีก่อนจะเปิดเข้าไป

แกร็ก!!

สิ่งแรกที่เห็นคือคนเมายังนอนหลับอยู่ในท่าที่แปลกประหลาดนั่นคือหน้าคว่ำโก่งก้นคล้ายกับคนที่กำลังจะวิ่ง ส่วนแมวตัวโปรดก็กำลังบิดขี้เกียจโชว์เรียวแขนอวบสะบัดขนฟูๆ กระโดดลงมาจากเตียง

ตุบ!!

"เหมี้ยววววว" ที่หมายความว่า ทาสเทข้าวให้กินหน่อย ขอแบบอร่อยๆ นะ สะบัดตูดเดินออกไปนั่งรอที่ถ้วยชามพลาสติกและต้องสะอาดด้วยนะไม่สะอาดไม่กิน ดมฟุดฟิดแล้วหันไปกินน้ำในบ่อน้ำพุแมว แล้วเหมือนจะปวดฉี่ กินเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำแมวอัตโนมัติ ทาสเลี้ยงดีจริงๆ เจ้าอ้วนกลมขนปุกปุยนั่งรออยู่นาน ทาสก็ไม่ออกมาจึงเดินโผล่หน้าเข้าไปตาม

"เหมี้ยวววววว" ลากเสียงยาวลั่นห้อง

"รู้แล้วน่า" ชายหนุ่มหันมาคุยกับแมว เขาแค่หาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ให้คนเมาเผื่อว่าเธอจะตื่นมาอาบน้ำก่อนกลับ

คนหล่อเดินออกมาเทอาหารราคาแพงให้กับเจ้านาย คนอย่างอิทธิพัทธ์ไม่เคยยอมเป็นทาสของใครแม้กระทั่งเมีย แต่ยอมเป็นทาสแมวเนี่ยนะ ชีวิตกูท่าจะบ้า

"เอ้าเทให้ก็รีบมากิน อย่าลีลา" เดินดมอยู่นั่นแหละ หน้าก็ทำเป็นอยู่หน้าเดียวคือหน้าบู้บี้เหมือนหมาปั๊ก นั่งลงเอามือไปลูบหัวเจ้ากระจู๋ ขนเริ่มยาวใกล้ได้เวลาอาบน้ำตัดขน ตอนแรกที่เจอมันที่ร้านเหล้าลูกน้องเอามาให้ เขาบอกว่าไม่เลี้ยงเสียงแข็งไล่มันหนี แต่ตอนนี้ดูสิ กลายเป็นทาสแมวไปเสียแล้ว เวรกรรมจริงๆ

ได้ยินเสียงเหมือนคนเดินอยู่ในห้องก็รีบเดินเข้าไปดู ก็คงตื่นแล้วนั่นแหละ

แกร็ก!!

เปิดประตูเข้าไปภาพที่เห็นคือ เธอกำลังเดินวนอยู่ในห้องของเขาเหมือนคนยังไม่สร่างเมา เมื่อเขาเปิดประตูเข้ามาเธอก็กรี๊ดร้องตกใจ

"คะคุณ!!" พริ้มเพรากระโดดขึ้นเตียงชี้นิ้วมาที่เขาด้วยความตกใจ ใบหน้าสวยตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด เธอนิ่งค้างมองมาที่เขาราวกับคนบ้าเสียสติ

"สร่างเมาแล้วสิท่า"คนหล่อยืนหลังพิงอยู่ที่หน้าประตู ไม่ได้เดินเข้ามากลัวเธอจะตกใจแค่นี้ก็หน้าเหว๋อมากอยู่แล้ว ไม่มีห่วงสวยเลยแม่คุณ

"อะเอ่อ ฉะฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเหรอคะ" ตายแล้วยัยพริ้มทำอะไรลงไปเนี่ย เธอยกมือขึ้นมายีผมตัวเองอย่างลืมตัว เหตุผลเพราะไม่เคยตื่นมาเจอผู้ชายหล่อกร้าวใจ...

"ลองคิดดีๆ ให้คิดอีกที จำได้ไหมว่าไปดื่มที่ไหนมา" ยีเข้าไปผมนั่น เอาให้ฟูเป็นสายไหม ผู้หญิงอะไรไม่รู้จักวางตัวหรือว่ามีเหาก็เลยคันหัว

"พริ้มไป แฮร่ๆ ไปที่ร้านเหล้าของพี่ไง"เมื่อจำได้ยิ้มแห้งให้เขา เธอตื่นมาเจอสภาพตัวเองในตอนแรกก็งงแสนงงว่ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง ที่นี่ที่ไหนมันไม่ใช่ห้องของเธอ สำรวจตัวเองก็พบว่าไม่มีอะไรผิดปกติยังอยู่ในชุดเดิมเลยรู้ว่าตัวเองปลอดภัยดี