"อ้อ พริ้มคิดว่ามันข่วนแค่เบาๆ แล้วพี่เคยฉีดมาบ้างหรือยัง" เธอเป็นพยาบาลเธอรู้ว่าต้องรีบไปฉีดในทันที ปีปีหนึ่งมีคนมาฉีดบ่อยมาก แม้เจ้าเต้าหู้จะฉีดยามาแล้วแต่ถ้าให้แน่ใจ คนก็ควรไปฉีดด้วย
"พี่เคยไปฉีดมาแล้ว" ทำหน้าเศร้า ปกติอยู่คนเดียวก็สบายๆ ไปหาหมอเองได้
"อ้องั้นก็ต้องไปฉีดกระตุ้นอีกสองเข็ม พริ้มขอโทษนะ พริ้มคิดว่าเต้าหู้แค่หยอกเล่นไม่คิดว่าจะข่วนจริง เดี๋ยวคืนนี้พริ้มจะตัดเล็บให้เต้าหู้เอาให้สั้นเลย "หันมองตัวต้นเรื่องก็ไม่รู้อยู่ไหน
"อืม..ไม่เป็นไร พี่โดนมันข่วนประจำแต่ครั้งนี้แรงสุด ตัดเล็บให้มันก็ดี" แรงจนได้เลือด ว่าแต่มันหายไปไหนวะ พอทำผิดก็หลบหน้า
"งั้นรีบไปฉีดยากันค่ะ " ยังงงๆ ที่เขาให้เธอไปด้วย แล้วปกติเขาไปยังไง
ทั้งคู่เดินออกไปจากห้องด้วยกัน...
ใช้เวลาอยู่โรงพยาบาลก็ประมาณชั่วโมงกว่าๆ ตอนแรกเขาจะไปที่โรงพยาบาลที่พริ้มเพราเคยทำงานอยู่แต่เธอไม่ยอม เหตุผลเพราะไม่อยากเจอคนรู้จ
