The Bed Master (Completed)

Chapter 3: Adults Only

"Bind yourself and your loveone in the pure words of God during WEDDING before having s*x with her/him.

-ZanderPotter

Chapter 3: For Adults Only

*Eury's POV*

After I had s*x with Yvo I quickly went to Mafia Academy, I wanted to see Curfiel, kagrupo siya ng boyfriend kong si Nagel, hanggang ngayon mahal na mahal ko pa rin siya-- siya kasi ang unang lalaking nagparamdam ng pagpapahalaga at pagrespeto saken. Being a lady it gives me bliss when I knew that someone gives me worth and respect even in just a very simple way , yung walang halong kahalayan at masamang pagtatangka kapalit ng mga ginagawa niyang kabutihan saken.

Nakilala ko siya noon nang bago pa lamang ako salta sa kanilang paaralan, mistulang bata na parang nawawala sa napalawak na lugar ng kawalan. Hindi ako makagalaw sa aking kinalalagyan dahil wala akong alam sa pasikot-sikot ng daan at wala rin akong kakilala, tanging sarili ko lamang ang inaasahan ko sa mga panahong iyon.

I sighted men who were fighting for survival and fiery blood stained various things around the school facilities. The blood that looked like agonizing fire turning school's ambiance into hell teeming with despicable demons. I didn't know what to do seeing catastrophic situations- situations that were putting my heart to breakdown and halt it's palpitation, those were situations that added trauma in my near-to-insane mind.

Hindi ko alam ang gagawin noon dahil meron na ring mga lalaking tumatakbo papunta saken at marami sila, hindi ko na binalak na tumakbo para makalayo sa kanila dahil alam kong maaabutan pa rin nila ako. I'm watching them to reach the place where I was and giving them the chance to put my life into an end.

Nang malapit na yung mga lalaki may biglang humablot ng aking kamay kaya naman napatakbo na rin ako dahil sa bilis ng paghila niya saken.

-F L A S H B A C K-

(Ang unang pagtatagpo ni Curfiel at Eury)

"Ayos ka lang ba?" tanong no'ng lalaki ng makapagtago kami doon sa loob ng isang sira at madilim na silid-aralan.

Cold tears brimming in my shivering eyes because of too much trepidation that enfolded the whole of my body. Then the guy embraced me tight, he gave me warmth to combat my freezing physique and emotion that slowly making me numb. I felt an ember of care from him that was soothing and defrosting the ice flakes that speckled all over my heart.

"Wag kang umiyak, ligtas ka na." sabi nung lalaki habang pinupunas niya ang mga luhang tumutulo mula sa aking mga mata.

"Kung hindi mo pa kayang iligtas ang sarili mo huwag kang mag-alala tuturuan at tutulungan kita." wika niya ulit at nakatitig siya saken habang nkangiti ng malaki.

For the first time I've experienced that someone wanted to take care of me, someone that saved me even he didn't know who I am.

I nodded briskly before him. I, having a rueful countenance became undetered to fight against all odds.

At simula no'ng araw na iyon siya ang nagturo saken kung paano ang makipagtuos upang maipagtanggol ang aking sarili sa anumang magbabadyang kapahamakan.

As the days roll unti-unti nang nahulog ang loob ko sa kanya na para bang nakadama ako ng kakaibang saya dito sa kaibuturan ng puso ko at hindi ko iyon maipaliwanag.

Alam ko naman na ang pag-ibig na yan ay nagbibigay ng kaligayahan pero mas malalim at mapait ang hatid nitong kalungkutan kapag iniwan ka ng taong pinaglaanan mo ng oras at pagmamahal. Natakot ako na sa bandang huli maiiwan na naman akong nag-iisa kaya ilang buwan ko ring itinago ang totoong nararamdaman ko para sakanya.

Until the time came that I couldn't able to contain the feelings I am having for him. While we were together inside a room so peaceful and quiet I put my feelings into words because I couldn't detonate the stock of bombs in my heart nearly to explode so I told him...

"Curfiel sa loob ng ilang buwan inilihim ko sa'yo ang nararamdaman ko pero ngayon hindi ko na kayang itago pa na mahal kita. Curfiel I love you." no'ng sinabi ko ang mga katagang iyon nakadama ako ng kaunting kurot ng hiya sa sarili ko dahil ako na mismo ang naging desperada sa pag-ibig niya na para na ako na ang nanliligaw sa kanya.

Pero hindi siya sumagot bagkus ay tumingin siya ng seryoso sa aking mga mata at biglang ngumiti saken yung ngiting hindi mo basta-basta mawawatasan ang ipinahihiwatig. Pagkatapos no'n dahan-dahan siyang naglakad papalabas ng pinto. No'ng oras na yun parang gusto kong sumigaw dahil sa wakas nagkaroon din ako ng lakas nang loob at tapang na masabi sa kanya amg matagal ko na nang pinakalilihim at nararamdaman. Pero hindi ko rin maiwasan na magmuktot dahil hindi ko nalaman ang totoong sagot ni Curfiel, hindi ko alam kung susuklian niya ba ang pagmamahal na iniaalay ko sakanya . But I know he loves me too, ngumiti siya eh, it means masaya siya dahil mahal ko siya.

Nang maamin ko sakanya ang lahat araw-araw nakabuntot ako sakanya pero lumalayo na siya saken. Nagkamali pala ako nang palagay. Every day I am making myself pathetic begging for love that I knew I will never have.

It's too hurtful to expect, too hurtful to love someone whom you know impossible to reciprocate love. I didn't know the reasons why he couldn't give me back the love I offer.

-END of FLASHBACK-