After 1 week hindi ko na nasilayan ang pagmumukha ng kaibigan niya at nagpapasalamat ako roon. Ayokong magka sagutan na naman kami at baka sa sunod hindi na talaga ako makapag pigil pa.
Maayos naman ang buhay namin mag-asawa, kung clingy siya noon mas naging clingy pa ito na hindi ko maintindihan. Kahit ako gusto laging kasama siya at kapag nawawala siya sa paningin ko bigla na lang akong naiiyak para akong tanga kung minsan. Hindi ko naman masagot ang sarili ko kung ano bang nangyayari talaga sa'akin.
Kinabukasan nagbabalak ang asawa ko na isama ako sa business venture niya. Sakto namang walang pasok ako ngayon dahil tumapat rin ng Sabado. Maaga pa lang umalis na kami ng Mansyon para hindi kami abutin ng traffic nakakahiya naman kasi sa ka-meeting nito kung male-late kami diba.
Masaya
