Nakangiti ako habang naglalakad papasok ng apartment. Nagawa ko pang batiin iyong guard sa entrance, na hindi ko ginagawa noon, kaya laking gulat nito nang ngiti-ngiti ko siyang binalingan.
"Good mood ka, Madame, ah?" aniya habang hindi makapaniwalang pinagmamasdan ako.
Paano at sa nakalipas na taon, sa paggugol ko ng atensyon kay Jaxon ay wala na akong naging pakialam sa paligid. Pati sa mga taong nasusungitan ko, iyon ang ugali kong nabago sa pamamagitan ni Jaxon.
Tunay pa rin namang ako iyong tipo ng tao na parang hangin na dinadaan-danaan lang, iyong walang kaibigan ngunit sa mga nagdaang nangyari ay mas lalo lang akong nawalan ng pakialam sa lahat.
Ngayon ko lang talaga natanto sa tanang buhay ko, masyado akong nagkulong sa pekeng pagmamahal sa akin ni Jaxon. Masyado kong sinanay
