“ทำไมถึงเชื่องช้าแบบนี้นะ”
“มึงนั่นแหละไม่ยอมฟังก่อน”
“กูจะไปรู้เหรอว่าแพ้กุ้ง”
“มึงต้องแยกแยะไอ้เลย์ หงุดหงิดเรื่องอื่นมามึงจะลงกับเขียนฟ้าแบบนี้ไม่ได้”
“จะพยายามแล้วกัน มึงก็รู้ว่ากูอารมณ์ร้อน”
บทสนทนาข้างต้นดังเข้ามาในโสตประสาทฉันทำให้ตื่นขึ้นมา มองสำรวจตามร่างกายตัวเองผดผื่นหายไปบ้างแล้วค่ะ ไม่คันแล้วหลงเหลือให้เห็นเพียงรอยคมเล็บที่เกิดจากฝีมือฉันเอง เหลือบมองพี่เลย์กับพี่โรมพวกเขานั่งเล่นเกมส์อยู่มุมห้องค่ะ
แกรก!
“แฝดทำไมไม่ลงไปข้างล่างล่ะ”
กำลังจะอ้าปากเรียกพวกเขาทั้งสองพอดีว่าฉันดีขึ้นแล้วแต่พี่เฟิร์นกลับเปิดประตูเข้ามาซะก่อน
“เขียนฟ้าไม่ค่อยสบายก็เลยมาดูหน่อย” พี่โรมตอบ
“ไปก่อนเถอะ พวกมันก็นอนกันอยู่ไม่ใช่เหรอตอนเย็นค่อยว่ากัน” พี่เลย์เสริมขึ้นมาอีกคน
“น้องเขียนฟ้าเป็นอะไรเหรอไหนเฟิร์นขอดูหน่อย” ไม่รอให้ใครตอบพี่เฟิร์นก็ตรงมาหาฉันทันที มองสำรวจตามแขนและลำคอของฉัน “ทำ
