We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
17 ชายงามอันดับหนึ่งของแคว้น
เมื่อออกมานอกถ้ำ ภายนอกล่วงถึงยามอิ๋นแล้วซวี้หานใช้อาคมเปลี่ยนสีเส้นผมแล้วแววตาของไป๋จินหลงให้เป็นสีดำเช่นเดิม “จนกว่านายท่านจะสามารถฝึกฝนและควบคุมพลังจิตวิญญาณของตนได้ สีผมและตาควรให้ข้าร่ายมนต์บังตาผู้คนเอาไว้ก่อน” “เจ้ามีพลังมากน้อยเพียงใดเมื่อครู่เจ้าทำสิ่งใด” “นายท่านพลังของข้าลดน้อยกว่าในอดีตประมาณดูน่าจะมีเพียงสองส่วนเท่านั้นแต่ก็พอจะทำหน้าที่เล็กๆน้อยๆได้ ส่วนที่ข้าทำคือการร่ายมนต์ขอรับ ในอดีตสิ่งเหล่านี้ท่านก็สามารถทำได้ทั้งสิ้น” “สิ่งที่เจ้าพูดมาทำให้ข้าคิดว่าในครั้งนั้นเหมือนตนเองเป็นเซียนวิเศษ ไม่รู้ว่าในชาตินี้จะทำได้เช่นนั้นหรือไม่” “คงต้องแล้วแต่ฟ้าลิขิตการจะฝึกฝนจนมีความสามารถเช่นนั้นอาจจะหนักหนาสาหัสมากสำหรับร่างกายที่อ่อนแอของนายท่าน” “ยากเพียงนั้นเชียวหรือ” “ขออภัยที่กล่าวเช่นนี้ขอรับ” ทั้งสองกลับไปจุดที่พัก องครักษ์และเฮ่ยฉีถูกสะกดให้หลับยังคงไม่รู้สึกตัว หึ! ซ
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
