We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
14 เสียงร้องของหมอหลวง
ชายหนุ่มชุดขาวทำมือเป็นสัญญาณให้พวกทหารลุกขึ้นยืน โดยไม่เอ่ยวาจาใดๆ ออกมา ก่อนที่ชายหนุ่มเดินเข้าไปข้างเตียงคนไข้ พลางก้มลงไปมอง “หากคนเจ็บละทิ้งจิตวิญญาณการมีชีวิตต่อ รักษาไปก็เท่านั้น หากเขาต้องการจะมีชีวิตอยู่ข้าย่อมช่วยแน่นอน” ขนตาขยับเล็กน้อยคล้ายเป็นการตอบรับคำพูดนั้น ฮึ.. ตอนแรกนางตรวจสอบจิตวิญญาณคล้ายไม่สนใจที่จะพยายามมีชีวิตอยู่ สุดท้ายคนผู้นี้ยังต้องการมีชีวิตดังนั้นนางจะช่วยเอาบุญอีกสักครั้ง นางส่งสัญญาณกับเสี่ยวไป๋ (เจ้าเตรียมตัวช่วยข้ายามรักษาคนคาดว่าคนผู้นี้ต้องการพลังในการรักษาชีวิตและจิตวิญญาณอย่างมาก ลำพังแค่เอาธนูสองลูกที่แท่งอยู่ออกจากหน้าอก อาจจะเจ็บปวดจนทนไม่ไหวเสียชีวิตไปก่อนที่จะกำจัดพิษในร่างกาย) “ขอรับ ท่านแม่" เสียงตอบกลับที่ได้ยินกันเพียงสองคน “พวกเจ้าออกไปให้หมด หมอทหารเตรียมผ้าสะอาดๆ น้ำร้อน เหล้าอย่างแรงจำไว้ว่าต้องมีจำนวนมากที่สุดเท่าที่จะเตรียมมาได
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
