love danger เจ้านายล่ารัก

Love Danger เดย์

สวัสดีครับผมชื่อเดย์ มีพ่อกับแม่ที่ดีมากแต่ตอนนี้พวกท่านไปเที่ยวรอบโลกกันสองคน ทิ้งให้ผมกับยัยน้องสาวฝาแฝดเฝ้าสมบัติหรืออาจจะเป็นการผลาญสมบัติอยู่สองคน

ผมอายุยี่สิบสี่เรียนจบแล้ว ตอนนี้ก็มาบริหารงานที่ผับให้ป๊ากับม๊าอยู่ เพราะตอนนี้ผับของครอบครัวเราเป็นผับอันดับต้นๆ ที่พวกนักท่องราตรีทั้งหลายชื่นชอบ เพราะผับของผมป๊าเซ็นยกให้ผมแล้ว มีหลากหลายแนวมาก เอาเป็นว่ามันสุดแล้วครับ ส่วนน้องสาวผม "ไนท์" ก็ต้องรับหน้าที่เข้าไปบริหารงานที่บริษัทไป เพราะเก่งด้านบริหารงานบริษัทมากกว่าผม

ไนท์เป็นคนนิสัยห้าวๆ เกินหญิงไปสักหน่อยแต่เอาตัวรอดเก่งหัวไว ผมก็เก่งแต่ผมไม่ถนัดงานกลางวันเท่าไหร่ กลางวันผมจะนอนส่วนกลางคืนผมจะเข้ามาที่ร้านถ้าวันไหนเมาหรือหิ้วผู้หญิงกลับด้วยก็จะนอนที่ผับเพราะมีห้องพักของผมกับไนท์คนละห้อง อย่าถามว่าผมเจ้าชู้เหมือนป๊าไหม? บอกเลยว่า

ไม่ครับ .............ไม่ปฏิเสธ

แต่ที่เห็นผมเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแบบนี้ผมก็มีคนที่ผมรักแล้วนะครับ รักมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วด้วย เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน น่ารัก แถมยังเป็นลูกของเมียเก่าม๊าของผมอีกด้วย (อันนี้ป๊าแอบบอกผมมา) ผมกับไนท์ชอบไปหาเธอที่บ้าน เราสามคนสนิทกันมากแต่เธอแก่กว่าพวกเราหนึ่งปี แต่ผมก็ไม่เรียกเธอว่าพี่หรอกนะ เพราะผมรักเธอไม่อยากเรียกพี่

ตอนนี้เธอก็ทำงานที่บริษัทของป๊าม๊าเธอ ตั้งแต่ทำงานกันพวกเราก็ห่างๆ กันบ้าง แต่ผมก็มักจะโทรหรือไลน์ไปหาเธอตลอด บางทีก็ไปกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลงกันบ้าง แล้วแต่อารมณ์ ถ้าเธอขอมาผมจัดให้ทันที ทำไงได้ก็รักเขาไปแล้วทั้งใจ

เอาจริงๆ เธอก็ไม่ได้เป็นแฟนผมหรอก แต่ผมก็คิดว่าเธอยังไม่ได้มีใครสักวันเธอจะใจอ่อนให้ผม ผมเชื่อแบบนั้น ส่วนไนท์ก็คอยขัดขวางผมอยู่นั่นแหละ ไนท์นิสัยเหมือนม๊าจะค่อนข้างชอบผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย เอาง่ายๆ ชอบผู้หญิง 70% ส่วนผู้ชาย 30% จนป๊าผมแทบบ้า บอกป๊าอยากได้ลูกสาวไม่อยากได้ลูกชายก็งอนป๊า บอกป๊าไม่เข้าใจ ป๊าลำเอียงรักผมมากกว่า จนตอนนี้ป๊าไม่ว่าไนท์ละ ก็ป๊าหลงลูกสาวจะตายอ้อนขออะไรป๊าให้หมด

ส่วนผมก็มีอ้อนแหละนะแต่แค่ตอนเด็กๆ เท่านั้น พอโตมาก็ไม่ค่อยอ้อนแล้ว ทำเองหาเอง เหี้ยเอง ตอนเด็กๆ ไนท์ชอบดักทำร้ายผมบ่อยๆ ไนท์บอกผมจะชอบผู้หญิงคนเดียวกับไนท์ไม่ได้ ผมเป็นพี่ผมต้องเสียสละ ไนท์มันช่างกล้าถึงผมจะเกิดก่อนมันแค่ไม่กี่นาทีก็เถอะ

เอาละๆ ตัดมาที่ปัจจุบันแล้วกันนะไม่อยากจะร่ายยาวเหยียดกับประวัติของตัวเองเท่าไหร่ วันนี้ผมมีนัดกับ"เบล"

"ฮัลโหล"

( เดย์เจอกันที่ห้าง....เลยนะ)

"อ่าวทำไมละ เดี๋ยวเดย์ไปรับเบลล์ที่บ้านก็ได้"

(ไม่เป็นไร พอดีเบลล์นัดกับวินไว้ที่ห้างด้วยนะ) วินคือใคร ผมก็ได้แต่สงสัย

"โอเคๆ งั้นเจอกันนะ"

(จ้า)

ผมกดวางสายแล้วคิด ใครคือ วิน? แล้วก็ขับรถออกไปหาเบลล์ ผมไปถึงก็โทรหาเบลล์อีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าเบลล์รอผมที่ตรงไหนของห้าง

"อยู่ไหน"

(อยู่ร้าน...) เบลล์บอกชื่อร้านอาหารร้านหนึ่ง

"โอเคถึงแล้วเดี๋ยวเดินไปหา"

(โอเคจ้าเดย์) ผมกดวางสายแล้วเดินไปที่ร้านเห็นเบลล์นั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ทำไมต้องนั่งข้างกัน? ผมเดินเข้าไป เบลล์เงยหน้ามองพร้อมกับผู้ชายที่คิดว่าน่าจะชื่อวิน

"อ้าวเดย์ นั่งๆ" เบลล์บอกกับผมพร้อมกับยิ้มกว้าง ผมนั่งลงตรงข้ามมองหน้าผู้ชายที่นั่งข้างเบลล์ และถามออกไปให้หายสงสัย

"ใครเหรอเบลล์?"

"อ่า นี่วิน....แฟนเบลล์เอง"

"สวัสดีครับ ผมวิน เป็นแฟนเบลล์" ถึงแม้จะสังหรใจอยู่แล้ว แต่พอได้ยินชัดเต็มสองหูพลันใจก็หล่นวูบ อึ้งนิ่งไปจนกระทั่งเบลล์เรียกถึงได้สติกลับมา

"เดย์....เดย์"

"..."

"เดย์!!"

"อะไรเบลล์ เรียกซะดัง"

"ก็เบลล์เรียกเดย์ตั้งหลายทีแล้วไม่ตอบนี่นา เป็นอะไรหรือเปล่า" เป็นคนอกหัก นั่นคือสิ่งที่อยากตอบ แต่ก็ทำได้เพียงพูดบอกตัวเองในใจเท่านั้น

"แค่คิดอะไรนิดหน่อยนะ" ผมมองเบลล์กับวินทำไมผมเจ็บที่ใจจัง เบลล์ไปคบกับวินตอนไหน ทำไมผมไม่รู้ผมคิดมาตลอดว่าเบลล์ยังไม่มีใคร

"เดย์สั่งอะไรไหมวินกับเบลล์สั่งแล้วละ" เป็นวินที่เอ่ยถามผม

"นั่นสิ เดี๋ยวต้องไปร้านไม่ใช่เหรอ" เบลล์คงหมายถึงคลับที่ผมต้องเข้าไปดูแลเป็นประจำอยู่แล้ว

"ไม่ดีกว่าพอดีเดย์ต้องรีบไปนะ แค่จะมาบอกเบลล์เฉยๆ" ผมรู้สึกหมดแรงมากเลยตอนนี้ ผมเหมือนจะร้องไห้เลย มันไม่ทันตั้งตัวจริงๆ

"อ่าว...กินสักนิดก็ยังดีนะ"

"ไม่ทันนะสิ งั้นเดย์ไปก่อนนะ ไปก่อนนะวิน" หันไปบอกกับวิน ก่อนที่เบลล์จะยิ้มส่งมาให้ผมพร้อมกันเอ่ยเสียงหวาน

"ไว้เจอกันนะเดย์"

"อื้อ" พยักหน้าตอบแล้วเดินออกมา

ผมขับรถกลับมาที่ร้านแล้วนั่งอยู่ในห้องพักอารมณ์แบบนี้คือผมอกหักใช่ไหม? น้ำตาผมไหลออกมาโดยที่ผมฝืนมันไม่ได้เลย ผมไม่ทันได้เตรียมใจเรื่องนี้

ผมคิดมาตลอดว่ายังไงเบลล์ต้องเลือกผมเพราะเบลล์ไม่เคยบอกว่าเธอมีใครอยู่แล้ว แล้วผมกับเบลล์ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แล้วทำไมอยู่ๆ มันเป็นแบบนี้

"โถ่เว้ย!!"

ตุบ! เพล้ง!!

อาละวาดสิครับจะเหลืออะไร ผมปัดข้าวของกระจัดกระจายไปหมด ทำไมไม่เป็นผม ทำไม!!

ผมอาละวาดเป็นบ้าเป็นหลังอยู่ในห้องจนหมดแรง ก่อนจะโทรสั่งให้แทนซึ่งผมมอบตำแหน่งผู้จัดการร้านให้คอยดูแลเป็นหูเป็นตาแทนผมในร้านเอาเหล้าขึ้นมาให้ผม

พอได้เหล้าเท่านั้นแหละผมก็ซัดเรียบ ผมอกหัก!!! กิน กิน กิน แล้วก็กิน เสือกคอแข็งด้วยเมายาก ทำไงได้ สั่งอีกจนกว่าจะเมา ผมนั่งกินไปมองรูปเบลล์ที่ผมอัดใส่กรอบเก็บไว้ทำไมมันเจ็บจังว่ะ!

"พี่เดย์เหล้ามาแล้วครับ" แทนบอกกับผม ที่เริ่มกรึ่มๆ ค่อนไปทางเมา

"เอาวางไว้เลย" เสียงเริ่มอ้อแอ้ละ

"โอเคพี่ ผมลงไปทำงานก่อนนะ"

"อืม"

แทนเอาเหล้าขวดใหม่ขึ้นมาให้ผมอีกรอบ หลังแทนออกไปผมก็จัดหนักเลย ผมกินไปจนหมดขวดที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้แต่ผมรู้สึกได้ว่าผมเมามาก เมาจนตาลาย แต่มันยังไม่พอผมโทรสั่งให้แทนเอาเหล้าขึ้นมาให้ผมอีก ผมก็นั่งมองแก้วเหล้าในมือไปสลับกับมองรูปเบลล์ไป

"หึ!! ทำไมเบลล์ ทำไมไม่เป็นเดย์"

ยกแก้วขึ้นดื่มอีกจนหมด ผมก็รอเหล้าขวดถัดไปแต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วขอเข้าห้องน้ำก่อน

เดินเซๆ ไปเข้าห้องน้ำ แล้วถอดเสื้อออกเหลือแต่กางเกงยีนขายาวตัวเดียว จัดการเปิดน้ำราดตั้งแต่หัวลงมาเลย ผมเจ็บผมแพ้ ผมต่อยผนังห้องน้ำไปอีก ไม่รู้สึกเจ็บนะมันชาๆ เหมือนคนไร้ความรู้สึกไปแล้ว

พอระบายอารมณ์เสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำทั้งสภาพเปียกๆ นั่นแหละ ห้องพักของผมมีพร้อมทุกอย่างเทียบคอนโดได้เลย ทำแบบห้องเก็บเสียงด้วยเพราะข้างนอกมันเป็นคลับใหญ่มันจะเสียงดังมากเวลาผมนอนหรือเอาผู้หญิงขึ้นมา พวกผู้หญิงทั้งหลายจะได้ครวญครางอย่างเต็มที่ ผมสั่งให้ทำห้องแบบเก็บเสียงมิดเลย ถ้าไม่เปิดประตูก็จะไม่ได้ยินเสียงดนตรีดังๆ ข้างนอกนั้นแน่นอน แต่ห้องของผมไม่ทำห้องครัวนะเพราะผมสั่งจากครัวของคลับนั่นแหละ อีกอย่างห้องนี้ผมเอาไว้นอนตอนผมเมาหรือเอาผู้หญิงเท่านั้น ห้องครัวเลยไม่จำเป็น

ผมเดินออกมาที่โซฟาแต่ ผมเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเอ่ยบอกกับผม พยายามเพ่งตามองแต่ภาพคนตรงหน้าก็ไม่เบลอไปหมดเพราะความเมาของตัวเอง

"เอ่อ....พี่แทนให้เอาเหล้ามาให้ค่ะ"

"..."

"จะให้วางไว้ตรงไหนดีคะ?" ผมก็เอาแต่เงียบจ้องคนตรงหน้าอยู่แบบนั้น ทำไมตาลายจังเว้ย

"คุณเดย์ค่ะ" เรียกเสียงกล้าๆ กลัวๆ ทำให้ผมขมวดคิ้วแทบจะชนกัน และแล้วภาพตรงหน้าก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา

"เบลล์..." ใช่แล้วผมเห็นเบลล์ยืนอยู่ เธอกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผมจริงๆ

"ไม่ใช่ค่ะ" เธอปฏิเสธพร้อมถอยหนีผมที่กำลังเดินเข้าไปหา

"เบลล์..." ผมเรียกเบลล์เบาๆ แล้วเดินเข้าไปหาเบลล์ที่กำลังจะถอยหนีผม ไม่ได้ผมจะไม่ปล่อยเธอไป เบลล์จะต้องเป็นของผมเท่านั้น ผมดึงเบลล์เข้ามากอด

"ว้าย!!!! จะทำอะไร!" เธอพยายามดิ้นหนีผม แต่คิดเหรอว่าผมจะปล่อย

"เบลล์ เดย์รักเบลล์นะ" จูบซุกไซ้แถวซอกคอหอมกรุ่นรุนแรงตามอารมณ์ คนในอ้อมกอดก็ดิ้นดีจัง แต่ผมเอาจริง ผมกระชากเสื้อผ้าของเธอออกแรงๆ ผมจะต้องได้เธอ ผมจะไม่ยอมเสียเธอไปให้ใครเด็ดขาด!!

"ไม่นะ กรี้ด! ช่วยด้วยใครก็ได้ ช่วยด้วย!"

เบลล์เอาแต่ร้องให้คนช่วยผมเลยอุ้มไปที่ห้องนอน ตอนนี้ผมเห็นแต่หน้าเบลล์เท่านั้น ผมไม่สนอะไรแล้ว แล้วผมก็จัดการปล้ำเบลล์ ใช่ตอนนี้ผมคิดแค่ว่าเบลล์จะต้องเป็นของผม ผมรู้สึกได้ว่าคนตัวเล็กหอมหวานขนาดไหน ถึงผมจะเมาแต่ผมไม่ลืมสัมผัสนี้แน่นอน เธอเป็นของผมแล้ว...

ผมตื่นมาตอนเช้าพร้อมกับเอื้อมมือหาตัวเบลล์เข้ามากอด แต่ก็ลูบเจอแต่ความว่างเปล่า ผมลืมตาขึ้นมองแล้วลุกขึ้นนั่ง อ่า ปวดหัวจัง!! เอามือจับหัวนวดเบาๆ แล้วมองรอบๆ ห้อง เมื่อคืนผมฝันไปใช่มั้ย? แต่ทำไมห้องมันเละเทะแบบนี้ว่ะ!! สงสัยผมจะอาการหนักจริงๆ ถึงขนาดเก็บเอาไปฝันว่าได้เบลล์แล้ว สะบัดผ้าห่มออกแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างก่อนจะนั่งลงบนเตียงอีกครั้ง แต่ทว่ามือผมกลับไปสัมผัสโดนอะไรบางอย่าง ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดู

แหวนมาจากไหน?

มองแหวนทองวงเล็กๆ แบบงงๆ มันมาอยู่ห้องผมได้ยังไง? ผมพลิกแหวนไปมาแล้วก็พยายามนึกว่าผมได้มันมาจากไหน แต่ก็คิดไม่ออก แต่พอมองดีๆ แหวนด้านในมันมีตัวอักษรสลักไว้ด้วย ผมรีบยกแหวนขึ้นมาดูอีกครั้ง

" N "

คือ อะไรวะ ผมสงสัยมากกับเจ้าแหวนวงนี้ ก่อนหันมองที่เตียงอีกครั้งเผื่อเจออะไรแปลกๆ อีก แต่ให้ตายเถอะ!!! มันมีคราบเลือดเลอะอยู่ที่กลางเตียงของผม ผมรีบมองตัวเองมีแผลอะไรตรงไหนรึเปล่าแต่ก็ไม่มี อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนมันไม่ใช่ความฝัน? แล้วเจ้าของแหวนวงนี้ก็คงเป็นคนเดียวกันกับคนที่ผมคิดว่าเป็นเบลล์เมื่อคืน ประเด็นคือผมเปิดซิงใครวะเมื่อคืน!!!

ผมยังมึนๆ ยิ่งคิดยิ่งมึน ค่อยถามแทนแล้วกันว่าเมื่อคืนใครเอาเหล้าขึ้นมาให้ผมเป็นคนสุดท้าย คิดได้ดังนั้นรีบลุกขึ้นแล้วเอาแหวนสวมไว้ที่นิ้วก้อยเพราะใส่ได้แค่นิ้วเดียวนี่แหละ เพราะแหวนมันวงเล็กมาก ผมมองแหวนที่นิ้วพักหนึ่งก็เดินไปอาบน้ำ...