บทที่ 04
ใจดี [2]
“คุณไม่ดื้อ ผมไม่ดุ ตกลงไหม”
น้ำเสียงของเขาแข็งขึ้นนิดหน่อยจนเธอหวาดหวั่น แต่ก็ไม่เข้าใจร่างกายของตัวเองเหมือนกันว่าทำไมมันถึงได้เชื่อฟังเขาอย่างง่ายดาย หวาดหวั่นก็จริง แต่อีกใจก็เหมือนจะหวั่นไหวไปกับสัมผัสที่แสนอ่อนโยนของเขา ยามเมื่อเขาลูบไล้เรียวขาของเธอขึ้นมา
“อื้อ” เม้มริมฝีปากกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ทันจนมันหลุดรอดออกมา มือเล็กๆ ของเธอกำอยู่ที่ขอบโต๊ะ ปลายเท้าทั้งสองข้างเกร็งจนหงิกงอ
ภูมิพัฒน์จ้องมองเรือนร่างที่งดงามตรงหน้าตาไม่กะพริบ ไม่มีจุดไหนที่เลยที่เขาคิดว่าไม่สวย ผิวกายของเธอเนียนละเอียดไปหมดทุกส่วน ทุกซอกทุกมุม แม้แต่ในที่ลับสายตาก็ยังอมชมพูเหมือนกับได้รับการดูแลมาเป็นอย่างดีโดยตลอด
“คุณสวยมากพลอย” เสียงของเขากระเส่าโดยไม่รู้ตัว เพียงแค่ได้จ้องมองกลีบสาวนวลเนียนอมชมพูของเธอ ในช่องท้องของเขาก็เหมือนจะวูบโหวง
“ฉัน...”
“ผมอยากถอนคำพูดว่าจะใจดีกับคุณเสี
