9.แผนซ้อนแผนซ้อนแผนอีกที
1743 Words
คามิเลียยกยิ้ม…เธอยกเหล้าขึ้นมาเทใส่แก้วก่อนจะยกขึ้นดื่ม…
หลังจากได้รายงานผลของการลงเดิมพันมาไว้ในมือแล้ว…มันก็พอจะมีทางแก้ไขอยู่บ้าง
คนลงเดิมพันข้างเซอร์มารอท รวมกันราวสามหมื่นห้าพันเหรียญทอง….ส่วนคนเดิมพันข้างเซอร์เฮอร์ริเคนห้าแสนสามหมื่นเหรียญทอง….
นี่มันก็เป็นคำตอบของปัญหาแล้วมิใช่หรือ? ว่าควรจะแก้ไขปัญหานี้ยังไง
…….
“โรงรับพนันของลอคเนเรอร์ปิดรับแทงแล้วครับ ทางนั้นประกาศออกมาว่ายอดเต็มแล้ว….”
ชาล็อตกล่าวรายงานกับเคเดน
“หึ..ดูท่าคนของเราจะไปแทงพนันข้างเซอร์มารอทไม่ทันสินะ…”
“ท่านดยุคให้คนของเราไปแทงข้างเซอร์มารอทครั้งละห้าพันเหรียญทอง..ทุกครึ่งชั่วโมง…ทางเราวางเงินเดิมพันกับลอคเนเรอร์ข้างเซอร์มารอทไปทั้งหมดสองหมื่นห้าพันเหรียญทองครับ”
เคเดนแสยะยิ้ม…ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์เอาไว้…
“แล้วที่อื่นล่ะ…เราลงเดิมพันข้างเซอร์มารอทไปเท่าไหร่?”
“โรงรับแทงพนันอีกสี่ที่ไม่รวมกาสิโนของเราและลอคเนเรอร์ รวมแล้ว หนึ่งแสนเหรียญทอง กาสิโน่ของแกรนด์ดัชเชสเดอรีการ์ดห้าแสนเหรียญทอง…กาสิโนของแวร์ว่าสามแสนเหรียญทองครับ..”
เคเดนยกยิ้ม…อย่างพึงพอใจ
การจะชนะคามิเลียนั้นต้องคิดให้ไกลยิ่งกว่านาง…
นางวางแผนว่าจะให้เซอร์มารอทแพ้ในรอบนี้เพราะนางจะได้กอบโกยเงินจากผู้ที่แทงพนันข้างเซอร์มารอท…แผนการที่นางทำนั้นปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันช่างดีเยี่ยม
เพียงแต่เขามิชอบเห็นนางชนะสักเท่าไหร่…เขาจึงต้องทำให้เซอร์มารอทชนะการแข่งในครั้งนี้…
นางอาจจะคิดว่าได้เงินห้าแสนเหรียญทองของเขาไปแล้วกลายเป็นว่าเขานั้นพ่ายแพ้ให้กับนาง….ไม่เลยคามิเลียที่รัก…
เขาเสียไปห้าแสนเหรียญทองแต่ได้กลับมา…
จากลอคเนเรอร์ สองหมื่นห้าคูณสองเท่ากับห้าหมื่นไม่รวมเงินที่ลงเดิมพัน
โรงรับพนันอีกสี่ที่ หนึ่งแสนเหรียญทอง ได้หนึ่งเท่าคือหนึ่งแสนเหรียญทอง
กาสิโนอีกสองที่ แปดแสนเหรียญทองได้สองเท่าคือหนึ่งล้านหกแสนเหรียญทอง
รวมแล้วเขาจะได้เงินจากการแทงพนันในครั้งนี้ไม่รวมต้นทุน หนึ่งล้านเจ็ดแสนห้าหมื่นเหรียญทอง…
หักที่ให้คามิเลียไปห้าแสนเหรียญ….เท่ากับเขาได้กำไรในวันนี้….หนึ่งล้านสองแสนห้าหมื่นเหรียญทอง….
เคเดนหัวเราะ…เขายกขวดเหล่าขึ้นกรอกใส่ปากอย่างอารมณ์ดี
คามิเลีย…กระต่ายน้อยของข้า…เจ้าสามารถทำเงินให้ข้ากองเท่าภูเขาเช่นนี้เลย…เจ้าจะรู้ตัวบ้างไหมนะ….
…….
การต่อสู้ในครั้งที่เจ็ด เซอร์มารอทชนะด้วยท่าทีสบายๆ…
คามิเลียกอดอกมองเสียงยินดีโห่ร้องกึกก้องไปทั่วสนาม…ในครั้งนี้เธอพ่ายแพ้ให้กับเคเดนจริงๆ…ชนิดที่ไม่สามารถที่จะสู้เขาได้เลย
เขาคงจะสามารถกอบโกยเงินได้มหาศาลจากการเดิมพันข้างเซอร์มารอท ในใจของคามิเลียรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ถึงเธอจะได้เงินมาห้าแสนเหรียญทองแล้วก็ตาม..
นั่นก็ยังไม่สามารถทำให้เธอมีความสุขได้เลย
เธอโมโหตัวเองลึกๆ ที่ไม่มีเงิน….หากว่าเธอนั้นมีเงินมากพอที่จะสามารถจ่ายค่าเดิมพันคืนเขา…เธออาจจะทำทุกอย่างตามแผนเดิมนั่นคือให้เซอร์เฮอร์ริเคนชนะในรอบนี้…
แต่การดึงดันที่จะทำเช่นนั้น..เธอจะได้เพียงศักดิ์ศรีและความสะใจเท่านั้น แต่เธอจะต้องแบกรับหนี้สินจำนวนมาก แบรนเดอร์เองก็เสี่ยงที่จะล้มละลายด้วย…
ที่เธอเลือกจะยอมแพ้ต่อเขาในครั้งนี้…เธอเลือกทางที่ถูกต้องและเหมาะสมที่สุดแล้ว….
การไม่มีเงินนี่…น่ากลัวเหมือนกันแฮะ…
มันเป็นช่องโหว่ใหญ่ๆ เลยที่เคเดนจะเข้ามาควบคุมเธอ…ในครั้งหน้าปัญหามันอาจจะใหญ่กว่านี้ก็ได้…
ต้องหาเงิน…ให้มากกว่านี้แล้วล่ะสิ
“จะเอายังไงต่อดีคามิเลีย…พรุ่งนี้วันรับแทงพนันรอบสุดท้าย…”
“ประกาศออกไปว่าเราขาดทุนอย่างหนัก…พรุ่งนี้ไม่สามารถเปิดให้แทงพนันได้!”
“อันที่จริง…เราแค่ทำให้เซอร์มารอทแพ้ในการแข่งขันพรุ่งนี้…..”
คามิเลียส่ายหน้า
“ถึงข้าจะอยากได้เงินมากแค่ไหน ข้าก็ไม่คิดจะเอาชีวิตของใครมาทำลายหรอกนะ…ท่านเซอร์มารอทผู้นี่พยายามอย่างมาก กว่าจะถึงวันนี้…ให้เขาได้รับเกียรติยศชื่อเสียงที่มาจากความพยายามของเขาเถิด….”
แอสรันยกยิ้ม เขานับถือน้ำใจของคามิเลียจริงๆ
“ข้าต้องไปที่หอคอยเพื่อสะสางงานที่ค้างไว้…เสร็จแล้วจะไปร่วมดื่มฉลองกับเจ้านะ!”
คามิเลียยกยิ้มจางๆ ให้แอสรัน เธอกระชับผ้าคลุมขนจิ้กจอกก่อนที่เธอจะเดินออกจากสนามแข่ง…
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ…”
มีมือมาจับแขนของคามิเลีย…เธอเงยหน้าขึ้นก็พบกับเคเดน…
“ไม่ว่างค่ะ…”
คามิเลียพยายามแกะมือของเขาที่จับแขนเธอออก..แต่นั่นไม่เป็นผลเลย..เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด…แล้วก้มลงกระซิบที่หูของเธอเบาๆ
“จะเดินไปดีๆ หรือจะให้ข้าอุ้มเจ้าไป…”
เธอเม้มปากแน่น!…อย่างไม่พอใจ…เคเดนเปลี่ยนจากจับแขนเป็นกุมมือของเธอแทน….เขาพาเธอเดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงด้านหน้าของกาสิโนไคโร
“ไปกินข้าวกับข้าสักมื้อ…ให้ข้าได้ตอบแทนเจ้า…บ้าง…”
เขาส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้เธอ….
นี่เขากำลังเยาะเย้ยเธออยู่ใช่ไหม!!
ถึงจะไม่ชอบใจแต่เธอก็จำใจที่ต้องเดินตามเขาไป….
กาสิโนของไคโรนั้นขึ้นชื่อเรื่องความหรูหรามาก…เป็นสถานที่ที่ชนชั้นสูงนิยมมากัน…ชั้นใต้ดินเป็นบ่อนพนัน ชั้นสองเป็นร้านอาหาร ชั้นสามขึ้นไปเป็นที่พัก…
ที่นี่ทำเงินให้เคเดนหลายล้านเหรียญในแต่ละเดือน…
เขาจับมือเธอเดินขึ้นไปด้านบนโดยมีสายตามากมายจับจ้องที่ใบหน้าของคามิเลีย….
ไร้อาการประหม่าบนใบหน้าที่งดงามของเธอ…เพราะเคเดนพาสตรีมากมายและไม่มีซ้ำหน้ากันขึ้นไปพักบ่อยๆ อยู่แล้วในสายตาที่น่าสะอิดสะเอียนของคนที่มองมา ก็คงจะมองว่าเธอคือคู่นอนของเขาสินะ
เขาจูงมือเธอมาหยุดที่หน้าห้องที่ดูหรูหราที่สุด เคเดนพาเธอเข้าไปนั่งบนโซฟา…
“นี่คือห้องทำงานของข้าเอง…”
สิ่งที่เธอสัมผัสได้ตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องของเขาคือกลิ่นของดอกไม้…ดอกไม้สีขาวที่อยู่ในแจกันบนโต๊ะทำงานของเขาส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ชวนให้ผ่อนคลาย
ดอกคามิเลีย…
“รีบสั่งอาหารมาเถอะ…ข้าหิวแล้วค่ะ!”
“สั่งไปแล้ว รอคนยกมา…ว่าแต่เจ้าไม่มีงานที่ไหนอีกใช่ไหม? ..วันนี้นอนกับข้าได้รึเปล่า?”
บอกทีว่าหูของเธอนั้นฝาดไป…ไอ้คนหน้าด้านไร้ยางอายนี้กำลังชวนเธอนอนด้วยเนี่ยนะ!!
“ข้ามีบ้านค่ะ…ข้ากลับไปนอนที่บ้านของข้าได้…คงมิต้องขอรบกวนท่านดยุค!”
“จิ๊..ก็นึกว่าเจ้าจะใจอ่อนบ้าง…ยังไม่ใจอ่อนให้ข้าอีกงั้นหรือ?”
คามิเลียถอนหายใจ…เธอควรจะตกหลุมรักเขาตรงไหนดีล่ะ
ตรงที่เขาสามารถมีอะไรกับผู้หญิงอื่นต่อหน้าเธอหรือตรงที่เขาบีบบังคับให้เธอทำลายแผนการเดิมพันที่เธอวางแผนมาอย่างดิบดี
อ่า…ด้วยความดีที่มากล้นของเขา เช่นนี้เธอควรจะใจอ่อนยอมแต่งงานกับเขาสินะ
ฝันไปเถอะ!!!
“ท่านทำลายแผนการของข้าพังไม่มีชิ้นดี!”
“ชู่วววว…เจตนาของข้าไม่ใช่อย่างนั้นเลยคามิเลียที่รัก…ห้าแสนเหรียญทองที่เจ้าได้ไป…ไม่สามารถปลอบโยนความเจ็บปวดของเจ้าที่มีต่อข้าได้เลยหรือ?”
เธอแค่นยิ้มให้เขา..
“ความรู้สึกของข้า ท่านดยุคคิดว่ามันสามารถซื้อได้ด้วยเงินงั้นหรือคะ? …เช่นนั้นครั้งหน้าท่านควรจะให้ข้าสักสองล้านเหรียญทอง…ข้าจะได้อารมณ์ดี….ไม่รู้สึกเจ็บใจเช่นนี้!”
“…อ่า…หากพูดถึงเรื่องเงิน…หากเจ้าแต่งงานกับข้า เจ้าจะได้ครอบครองทรัพย์สินที่ไคโรถือครองอยู่เงินเพียงสองล้านมันมิสามารถเทียบได้เลยนะ….คามิเลีย…ความฉลาดของเจ้าหากมันมาอยู่กับข้า…เราจะเป็นคู่สามีภรรยาที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวรรดิเลย ไม่คิดงั้นเหรอ?”
อาหารมากมายถูกยกมาวางที่โต๊ะพอดี…คามิเลียถอนหายใจก่อนที่เธอจะหั่นเนื้อย่างแล้วจิ้มใส่ปาก…
“…เอาล่ะอย่าคุยเรื่องเครียดๆ เช่นนั้นกันอีกเลย…ว่าแต่อร่อยไหม?”
“ค่ะ..อร่อยมาก..”
เนื้อย่างนี่อร่อยมากจริงๆ…ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนในร้านอาหารของที่นี่ถึงเยอะ
“อร่อยก็กินเยอะๆ สิ..เจ้าผอมเกินไปแล้ว…หากผอมมากๆ หน้าอกของเจ้าก็จะเล็กลงไปด้วยนะ…แต่ขนาดของเจ้าในตอนนี้ก็ถือว่า…อืม…ใหญ่พอสมควร…..”
เคเดนกล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นมาวัดขนาดหน้าอกของเธอ
คามิเลียหยุดเคี้ยวเนื้อย่างในปาก…เธอขมวดคิ้วก่อนจะจ้องหน้าของเคเดน
มันใช่เรื่องที่สมควรพูดออกมางั้นเรอะ!!!
เคเดนหัวเราะเบาๆ อย่างชอบใจ เขาส่งบัตรเชิญให้เธอหนึ่งฉบับ
“อาทิตย์หน้าที่คฤหาสน์ไคโรจะมีงาน…ข้าอยากให้เจ้าไปนะ…..”
คามิเลียมองที่บัตรเชิญสลับกับมองหน้าของเคเดน
“…หากข้าจัดการงานทั้งหมดเสร็จข้าจะไปค่ะ”
เขาไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เคเดนส่งยิ้มให้คามิเลีย…ตอนที่เธอเคียวอาหารเหมือนกระต่ายน้อยที่กำลังกินหญิงเลย..
น่ารักดี~
- Writer
