EP : 1
1066 Words
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดด
...พระแพง
ติ๊ด!
“ครับพระแพง”
“พี่กาย~ ฮึก!”
“...อีกแล้วเหรอ?”
“แพงไม่ไหวแล้ว ฮื่อ ๆๆ”
“ไม่ร้อง อยู่ไหนเดี๋ยวพี่ไปหา”
“แพงไม่อยากอยู่แล้วพี่กาย แพงไม่อยากอยู่แล้ว! ฮื่อ ๆๆ”
“พระแพงใจเย็น ๆ แล้วฟังพี่ก่อน เราอยู่ที่ไหน”
“แพงอยู่ที่หอ ฮื่อ ๆๆ พี่กายแพงทำอะไรผิดนักหนา ฮื่อ ๆๆ”
“รอพี่ อย่าเพิ่งทำอะไรเด็ดขาด รอก่อนเดี๋ยวพี่ไปหา”
“ฮึก! แพงรบกวนพี่กายอีกแล้ว ฮื่อ ๆๆ”
“ไม่เป็นไร แค่นี้ก่อนพี่ไปทำธุระไม่นานแล้วจะไปหา”
ติ๊ด!
ทั้งที่กำลังอารมณ์ดีสุดท้ายกูก็ต้องหักเลี้ยวไปอีกทางด้วยความหงุดหงิด
“อ่าส์! ทำไมชอบรังแกกันด้วยวิธีนี้วะ!”
-เวลาต่อมา-
ก๊อก ๆๆ
ก๊อก ๆๆ
“โอ้ย! ออดมีทำไมไม่กด!” ฉันตะโกนลั่นห้อง ใครมันสาระแนมาเคาะประตูห้องแล้วยังมารยาททรามด้วยการเคาะไม่หยุด คอยดูนะถ้าเป็นไอ้เด็กผีที่ชอบออกมาเคาะประตูแกล้งคนอื่นจะลากคอมันเข้ามาในห้องไม่ให้พ่อแม่มันรู้แล้วหยิกให้เนื้อเขียวเลยคอยดู!
ก๊อก ๆๆ
ก๊อก ๆๆ
“เออ ๆๆ มาแล้วเคาะอะไรนักหนา!”
กริ๊ก!
แอด~
“มีอะไร!”
“...”
“...มาทำไม” กะแล้วเชียวว่าถ้าไม่โทรมาก็ต้องโผล่มาเอง ซื้อไม่ถูกแต่หวยฮานอยกับหวยลาวนี่ล่ะ ส่วนหวยประเทศนี้ไม่ซื้อ!
“ไปทำอะไรไว้?”
“อีคนดีมันฟ้องว่าอะไรล่ะ” จะถามเอาคำตอบทำไมในเมื่ออีคนดีของเขาเล่าทุกอย่างให้ฟังหมดแล้ว
“จะฟ้องว่าอะไรล่ะถ้าไม่ใช่เรื่องโดนเธอแย่งแฟน...อีกแล้ว”
“อ่อ! เรื่องนี้นี่เอง”
“อย่ามาทำหน้ายั่วโมโห ไม่รู้ตัวบ้างเลยเหรอว่าที่เราทำมันผิด?”
“แล้วทำไมไม่ถามมันบ้างว่ามันยังไม่ชินอีกเหรอถึงต้องฟ้องตลอด ฮึ?”
“เพื่อน”
“อะไร?”
“ทำแบบนี้เพื่ออะไรวะ เธอแม่งเป็นโรคจิตเหรอ?”
“แล้วยุ่งอะไรด้วย เป็นผัวมันเหรอถึงเดือดร้อนแทนกันตลอด อ่อ! ผัวเก่าลืมไป”
“พระเพื่อน!”
“อย่ามาขึ้นเสียงนะพี่กาย ไม่ใช่ธุระของตัวเองอย่ามายุ่ง ไสหัวไป”
“เธอแม่ง...โคตรร่านเลยว่ะ”
ปัง!
“สาระแน” ฉันปิดประตูใส่หน้าพูดออกมาเบา ๆ แล้วก็เดินฮัมเพลงไปห้องน้ำ อาบน้ำแร่แช่น้ำนมดีกว่าได้ทำอีนั่นร้องไห้ไปฟ้องผัวเก่าได้ก็สบายใจดี
ไม่สิ อย่าเรียกว่าสบายใจดีเลยเรียกได้ว่าโคตรแฮปปี้เลยดีกว่า โคตรแฮปปี้ที่ทำให้อีแพงมันร้องไห้เป็นครั้งที่ร้อยได้กับเรื่องเดิม ๆ แต่...ไม่ใช่ผู้ชายคนเดิมนะ หึ ๆๆ
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
ติ๊ด!
(ฮัลโหล)
“ไงจ้ะ ฟ้องพี่กายเหรอ?”
(...)
“ถาม”
(...เขาก็แค่โทรมาหาตอนแพงร้องไห้พอดี)
“ตอแหล” น้ำหน้าอย่างมันก็คงมีแต่รีบโทรไปฟ้องผัวเก่าว่าโดนแย่งผัวใหม่นั่นแหละ
(...)
“แต่ก็ดี ฟ้องบ่อย ๆ นะพระแพงเพราะทุกครั้งที่เธอฟ้อง...เขามาหาฉันก่อนไปโอ๋เธอเสมอ”
(พี่กายไปหาเพื่อนเหรอ)
“ที่ถามนี่เพราะโง่จริงหรือแค่ตอแหลว่าโง่”
(เพื่อน ทำไมต้องเอาแต่ว่าแพงด้วย)
“แพง~ แล้วทำไมแพงต้องเอาแต่ตอแหลด้วยล่ะจ้ะ”
(...ฮึก!)
“หึ! มึงไม่ต้องมาสะอื้นใส่กูอีแพง เก็บเสียงสะอื้นของมึงไปสะอื้นใส่พี่กายหรือผู้ชายสักคนที่โง่เป็นควายเถอะ รำคาญ!”
ติ๊ด!
#PHRAPUEN END
#GUY TALK
“ไปอารมณ์เสียอะไรมาวะ”
“เรื่องเดิม ๆ” ผมตอบไอ้ไทม์แล้วทิ้งตัวลงที่โซฟา
“อย่าบอกนะว่าไปหาเมียเก่ามา”
“...”
“หึ ๆๆ นิ่งแบบนี้แสดงว่าใช่ ว่าแต่...คนไหนวะ พระเพื่อนหรือว่าพระแพง”
“หุบปากของมึงไอ้ไทม์” ผมสั่งด้วยปากกับนิ้วกลางแต่ถ้ายังไม่ได้ผลคงมีหมัดกับส้นตีนกูตามไป
“เออ ๆ แต่ขอถามอะไรสักอย่างก่อนได้ไหมวะ คำถามเดียว”
“อะไร?”
“ใครเด็ดกว่ากัน”
“สัส!” ผมสบถคำด่าออกมาแล้วก็ชูนิ้วกลางให้มันทั้งสองมือ
“อ่าส์~ ชูสองแสดงว่าเด็ดทั้งสอง”
“ไอ้เหี้ย” ผมยกส้นตีนใส่มันแต่ไอ้ไทม์ไม่ได้ใส่ใจหรอกมันก็แค่ยิ้มอารมณ์ดีแล้วยกเบียร์ขึ้นกระดกแล้วปล่อยให้ผมอยู่กับอารมณ์เซ็งของตัวเอง
ใครเด็ดกว่ากันไม่สำคัญเท่าใครร้ายกว่ากันหรอก คนหนึ่งมีแต่ร้องไห้เสียใจส่วนอีกคนมีแต่ตามหาเรื่องรังควานให้อีกคนต้องเสียใจไม่จบไม่สิ้นไม่รู้เป็นห่าอะไรนักหนา
“ทำไมมึงไม่กลับไปคบกับแพงวะไอ้กาย ไหน ๆ พระเพื่อนก็ทิ้งมึงแล้วนี่หว่า”
“...หุบปากของมึงซะไอ้ไทม์” แทนที่มันจะนั่งเงียบต่อแต่มันเสือกยังพูดมากไม่จบแล้วคำพูดคำนี้เสือกไม่น่าฟังกว่าคำถามแรกอีก ไอ้เหี้ยนี่แม่งโคตรรกวนส้นตีน
“กูก็แค่แนะนำ มึงเชื่อกูสิพระเพื่อนไม่แย่งผัวเก่าคืนมาหรอก แต่ถ้าเป็นผัวใหม่อันนี้แย่งแน่”
“ไร้สาระ” ผมเบรกมันเพราะไม่อยากฟังมันแนะนำอะไรอีก แต่ละคำแนะนำไม่เข้าท่าสักนิด ยังได้ฟังยิ่งหงุดหงิด
“หรือว่าที่มึงไม่กลับไปคบกับพระแพงเพราะมึงยังรักพระเพื่อน?”
“ทำไมมึงไม่เลิกพูดสักทีวะไอ้ไทม์”
“หึ ๆๆ กูว่าแล้วไงว่ามึงต้องยังรักพระเพื่อนอยู่แน่ ๆ” มันกระตุกยิ้มมองผมเหมือนรู้ทัน
“หึ! กูไม่ตอบไม่ใช่ว่ากูยังรู้สึกอะไรแต่กูแค่ไม่อยากพูดถึง มึงคิดว่าคนอย่างกูจะโง่จนอยากได้ผู้หญิงที่เอาแต่ตามแย่งผัวคนอื่นกลับคืนมาเหรอ หัวกูมีเขาเหรอไอ้สันขวาน?”
ผมตอบมันแค่นั้นพอมันจะอ้าปากพูดอะไรต่อก็ชูนิ้วกลางกับหน้าตาที่ไม่สบอารมณ์ไปให้ทำให้มันยอมหุบปากซะ
...คนอย่างผมน่ะเหรอจะยังรักผู้หญิงแบบนั้น? ผู้หญิงที่เอาแต่ตามแย่งแฟนของคนอื่นเหมือนตัวอิจฉาที่ป่วยทางสมอง แล้วที่สำคัญยัง...โคตรร่าน
- Writer
