“ดาว พี่ทำข้าวต้มมาให้”
“ทำไมไม่ปลุกคะ สายแล้วใช่มั้ย” เขารีบวางถ้วยข้าวต้มลงแล้วหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ เธอที่กำลังจะลุกแล้วก้าวลงจากเตียง
“เดี๋ยวเจ็บ” ดาวประดับเผลอยิ้มเมื่อเรื่องเมื่อคืนแวบเข้ามาในหัว
“ไม่เท่าไหร่ค่ะ หิวเหรอคะถึงได้รีบลงไป”
“ไม่ได้หิวแต่กลัวดาวหิวต่างหาก ตื่นสายบ้างไม่เป็นไร ป้าภาก็อยู่”
“หอมจัง ข้าวต้มใช่มั้ยคะ”
“ใช่ครับ พี่ทำเองเลยนะ”
“ให้คะแนนความตั้งใจก่อนเต็มร้อย”
“พี่ตั้งใจทำมากจริงๆ อยากดูแลดาวบ้าง” “ขอบคุณนะคะ” เป็นข้าวต้มที่รสชาติไม่เหมือนที่ไหนและเธอก็ไม่สามารถหากินที่อื่นได้แน่นอนนอกจากที่นี่
“เป็นไงครับ”
“อร่อยค่ะ อร่อยจริงๆ นะไม่ได้แกล้งชม” เขาถอนหายใจโล่ง ป้าภาไม่ได้โกหก
“พี่ก็พอทำอาหารเป็นอยู่บ้างแต่ก็ต้องเปิดสูตรช่วยด้วยอีกทาง ชำนาญแค่บางอย่างเท่านั้นแหละ”
ดาวประดับกินข้าวต้มจนหมดถ้วยจากนั้นก็รีบลุกจากที่นอนไปทำธุระส่วนตัวเพื่อออกไปทำงานกับสามีแม
