ฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงร้องของภามตอนตีสี่ครึ่ง เหมือนเพิ่งได้นอนนิดเดียว หัวปวดหนึบ เปลือกตาหนักอึ้ง โงเงขึ้นมาเปิดไฟหัวเตียง หันกลับมาเพื่อดูลูกก็เห็นว่าฮานขยับตัวตื่นแล้วเหมือนกัน
เรานอนบนเตียงเดียวกันมีลูกอยู่ตรงกลาง เป็นอีกเรื่องที่ฉันไม่กล้าคาดหวังมาก่อน
“เป็นอะไร…” ฮานเอ่ยถามเบาๆ เสียงทุ้มแหบติดลำคอ มองตาหนูที่ยังคงหลับตาแน่นแต่ร้องงอแงไม่หยุด
“น่าจะหิวน่ะ” ฉันบอกเสียงแหบไม่แพ้กัน ในเมื่อเขาตื่นแล้วก็ดี จะได้มีคนช่วยดูลูกระหว่างที่ลงไปชงนม
ฉันลงจากเตียงเหมือนหุ่นที่ถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้ เดินทื่อไปชงนมขวดใหม่มาให้ลูก ความง่วงยังเกาะกุมโสตประสาทไม่คลาย
ภามพอได้ดูดนมก็เงียบเสียงทันที ดูดไปหลับไป ระหว่างมองพฤติกรรมน่าเอ็นดูนี้ ฉันกับฮานสบสายตากันโดยไม่ตั้งใจ จู่ๆ ฉันก็นึกถึงตอนที่เรามีอะไรกันขึ้นมา ผิวแก้มพลันร้อนวูบ รีบล้มตัวลงนอนกลบเกลื่อนอารมณ์อ่อนไหว เอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียงเห
