ฉันพาฮานไปส่งที่พักเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนมนุษย์แค่นั้นจริงๆ ส่งเขาหน้าที่พักเสร็จกำลังจะออกมาโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอทำฉันสังหรณ์ใจไม่ดี
พ่อ...
คำพูดของคริสในวันนั้นผุดเข้ามาในหัว หมอนั่นบอกว่ามีคนเห็นพ่อที่บ่อน... ได้แต่หวังว่าจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น
ตั้งแต่ฉันย้ายกลับมาอยู่บ้านคะนิ้ง จนถึงวันนี้ก็ไม่เคยติดต่อกับพ่ออีกเลยเพราะแม่ไม่ชอบ ฉันกับพ่อก็เลยห่างๆ กัน ...แต่ทำไมวันนี้โทรมาทำให้ฉันลังเลที่จะรับสาย ฉันครุ่นคิดขณะหันหลังให้ฮานที่ยังคงยืนมองฉันอยู่กับที่ไม่ยอมเข้าที่พักสักทีเหมือนยืนรอส่ง
ตัดสินใจกดรับสายระหว่างเดินออกมาจากหน้าที่พักของฮาน
“ฮะโหลพ่อ?”
[นี] พ่อเรียกชื่อฉันอย่างรีบร้อน [ตอนนี้พ่อกำลังเดือดร้อน นีช่วยพ่อได้หรือเปล่า]
ฉันชะงัก ถามกลับอย่างตั้งตัวไม่ทัน
“คะ… มีเรื่องอะไรเหรอ”
[พ่อต้องการเงินด่วน นีพอจะหาให้พ่อได้หรือเปล่า]
สิ่งท
