อู่ Red Sun
เพิ่งถึงอู่ไม่นาน กำลังรวมตัวเพื่อประชุมงาน จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฮานเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูเงียบๆ ชื่อปริ๊นซ์โชว์หราอยู่บนจอ ก่อนหน้านี้เขาใช้ให้ปริ๊นซ์ไปเอา USB ที่ลืมไว้ในห้อง เมื่อเห็นชื่ออีกฝ่ายโทรมาก็นึกสงสัยว่าอาจจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า
“ว่าไง”
[เฮีย ผมเข้าห้องไม่ได้]
“ทำไม” คิ้วเข้มขมวดยังไม่ทันคลายเสียงปลายสายก็ดังตอบกลับมา
[เพนนีหอบลูกขึ้นรถไปไหนก็ไม่รู้ ผมจะเข้าห้องเฮียได้ยังไง]
“อะไรนะ!”
เสียงคาดไม่ถึงของฮานทำให้อีกสี่คนที่นั่งล้อมโต๊ะประชุมชำเลืองมองเป็นตาเดียว
“มีอะไรวะ” เฮียหมูเอ่ยขึ้นเป็นคนแรกหลังจากที่ฮานวางหูแล้ว
“ไอ้ปริ๊นซ์มันเข้าห้องไม่ได้”
“เพนนีอยู่ไม่ใช่เหรอ …หรือว่า” ริกกี้เบาเสียงลงเมื่อนึกถึงความเป็นไปได้ข้อหนึ่งขึ้นมา จ้องใบหน้าเรียบสนิทของฮานอย่างรอฟัง
“อืม ไปแล้ว” ฮานทอดถอนใจ เห็นอยู่ห้องสงบเสงี่ยมก็นึกว่าจะยอมเชื่อฟังแล้วซะอีก ที่
