“บากิ!”
บากิชะงักเมื่อได้ยินเสียงของพายุที่ดังมาจากด้านหลังก่อนจะหันมามองใบหน้าหล่อของพายุที่แสดงสีหน้าไร้พิษภัยต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง
“เออ บากิ ไม่ใช่สิ พี่บากิผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหม” แม้จะรู้สึกแปลก ๆ และกระดากปากที่ต้องพูดดีกับคนที่เคยเป็นศัตรูกันมาก่อนแต่เพื่อความรัก มีอะไรที่เขาจะไม่กล้าทำ
“กลับกันไปก่อนเลย” บากิหันหลังไปบอกน้อง ๆ ในทีมออฟฟิศตัวเองให้กลับกันไปก่อนจะหันมามองพายุด้วยแววตาไม่เป็นมิตร
“ค่ะบอส ขับรถกลับดี ๆ นะคะ/นะครับ”
เมื่อเหลือเพียงเขาและพายุอยู่ลำพัง
“มึงมีอะไร แต่ถ้าเป็นเรื่องยูกิ กูว่ากูพูดกับมึงรู้เรื่องไปแล้วนะว่าห้ามยุ่งกับน้องสาวของกูอีก” บากิเอ่ยเสียงขุ่น สีหน้าและแววตาราวกับพร้อมที่จะปะทะกับพายุได้ทุกเมื่อ
แต่ทว่าท่าทีอ่อนน้อมของอีกฝ่าย ทำให้เรียวคิ้วเข้มของเขาขมวดเข้าหากันอย่างแปลกใจ
“กู เอ๊ย ผม “พายุอึกอัก ก่อนจะตัดสินใจพูดสิ่งที่เขาตั้งใจอ
