เมื่อต่างคนต่างออกความเห็นคนละทิศละทางไปกันใหญ่ พายุถึงกับส่ายหัวทันที
“ไม่ใช่เรื่องที่พวกมึงเดาทั้งหมด” พายุจ้องมองแก้วเหล้าที่อยู่ในมือ พร้อมแกว่งไปมา
“แต่ก็ ช่างเถอะเรื่องแค่นี้สำหรับกูชิวมาก” เขายักไหล่
“ชิว แต่ทำหน้าโคตรเชี่ย เล่ามาสักทีดิ กูรอกระทืบซ้ำ เอ๊ยปลอบเว้ย กูพูดผิด” ไฟหันไปพยักหน้ากับเพลิง พร้อมพากันมองมาที่พายุแล้วส่ายหน้าพร้อม ๆ กัน
“กู...ก็แค่อยากรู้ว่า ถ้ากูเจอคนคนหนึ่งแล้วกูรู้สึกเจ็บขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล นั่นเพราะกูยังลืมคนคนนั้นไม่ได้หรือเปล่าวะ” พายุเงยหน้าขึ้น จ้องมองตาเพื่อนก่อนจะเหม่อมองไปตรงหน้าอีกครั้งอย่างคนจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
“ควาย โง่ขึ้นมาเชียวละมึง ถ้ามึงเจ็บก็แสดงว่ามึงยังรู้สึก ว่าแต่ใครวะ?” ไฟคิ้วขมวดยุ่ง ไม่ต่างจากเพลิงและเฟียร์ที่กำลังรอคำตอบจากพายุอยู่เช่น
“เมียเก่า” พายุทำหน้าเศร้า พลางดันลิ้นที่กระพุ้งปากเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีตของตั
