ที่หน้าคณะ
รถของพายุจอดรอตรงจุดที่ส่งเชอร์รี่เมื่อเช้า เขายืนพิงรถรออยู่ในท่าทีสบาย ๆ ส่วนอีกมือไถมือถือเล่นฆ่าเวลาอย่างไม่สนสายตานับหลายสิบคู่ของผู้คนที่มองอยู่
“เฮ้ย นั่นพายุตัวจริงด้วยอะ” เฟมี่เอ่ยด้วยความตกใจ ซึ่งจากจุดที่พวกเรายืนอยู่ มองเห็นเขาได้อย่างชัดเจน
“โห ทำไมพายุถึงเลือกยัยเชอรี่ได้นะ ไม่อยากเชื่อ” นีน่ากอดอกบ่นกระปอดกระแปด จ้องมองภาพตรงหน้าด้วยความที่ไม่สบอารมณ์นัก
“นั่นสิ ไม่รู้สรรพคุณนังเชอรี่เน่าหรือไง” เฟมี่พูดสมทบด้วยอารมณ์ที่ไม่ต่างกัน
ฉันมองเพื่อนสาวสองคนที่ทำกำลังจ้องมองเชอรี่และพายุอย่างเอือม ๆ เพราะทั้งสองนางคลั่งไคล้พายุมาก นี่ถ้าพวกนางรู้ว่าฉันเคยคบกับพายุมาก่อนคงได้มีการ แหกอกกันเป็นแน่
จังหวะที่ฉันกำลังจะมองหารถพี่บากิ แต่ทว่า... กลับต้องสะดุดเข้ากับสายตาของพายุ ทำให้สองสายตาของเราต่างประสานกันโดยบังเอิญ
แล้ว…
หัวใจของฉันก็เต้นแรงขึ้นมาอีก มันบอกไม่
