ทันทีที่เข้ามาภายในห้องฉันถึงกับถอนหายใจโล่งอกที่พ้นสายตาพายุได้สักที แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกกังวลอะไรนะ ฉันยังรู้สึกไม่สบายใจจนนึกอยากกลับกรุงเทพซะเดี๋ยวนี้
“เดี๋ยวเอาของเก็บแล้ว ฉันว่าจะออกไปซื้ออาหารทะเล ยูกิจะออกไปด้วยกันไหม หรือว่าจะนอนพักก่อนก็ได้นะ สีหน้าแกไม่ค่อยดีเลยอะ เหนื่อยเหรอ” เฟียร์คงสังเกตหน้าฉันออกสินะ นี่ฉันเผลอทำสีหน้าแย่ไปแค่ไหนกันเนี่ย
“อืม เหนื่อยนิดหน่อย น่าจะเพลียแดดอะ “
“ฉันก็ว่า หน้าแกดูซีดเอามากๆ” เฟียร์ว่าพลางเดินเข้ามาหา ก่อนจะยื่นมือขึ้นมาทาบหน้าผากของฉันอย่างเป็นห่วง
“ตัวรุม ๆ นะ งั้นฉันว่าแกนอนพักอยู่นี่แหละ เดี๋ยวตอนฉันออกไปซื้ออาหารทะเล จะแวะซื้อยามาให้ด้วย”
“ไม่เป็นไรแก แค่พักแปปเดียว เดี๋ยวก็คงหาย”
“เอางี้ หรือแกจะกินพาราดักไปก่อน รอแป๊บนะ เดี๋ยวฉันไปเอาพารามาให้” เฟียร์เอ่ยพลางลุกตั้งท่าเดินไปหยิบยา แต่ทว่าฉันรั้งแขนเฟียร์เอาไว้ก่อน
“ไม่เป็นไร เ
