กลิ่นกายหอมที่ยั่วยวน กระตุ้นอารมณ์ภายในของพายุให้ปะทุออกมา เพราะทันทีที่เขาพูดจบใบหน้าหล่อก็ก้มลงซุกไซ้ที่ซอกคอเนียนขาว
“อ๊ะ พายุ อย่านะ!” ยูกิพยายามเอียงใบหน้าหลบและออกแรงดิ้นรนอีกครั้ง แต่ทว่ากลับไม่เป็นผลแต่อย่างใด เพราะอีกฝ่ายตัวโตและมีพละกำลังที่เหนือกว่า และเมื่อเธอออกแรงดิ้นข้อมือเล็กที่ถูกตรึงเอาไว้กลับยิ่งถูกรัดแน่นจนรู้สึกเจ็บมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
“อื้มมม...” เสียงพึงพอใจเล็ดลอดออกมาจากลำคอในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาในขณะที่ยังคงซุกไซ้ไม่ยอมหยุด
“ไม่นะ พายุ!” ยูกิดิ้นรนและอ้อนวอน สิ่งที่เขาทำ เธอไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด แม้อยากจะผลักเขาให้ออกห่างแต่ด้วยที่เธอโดนเขาจับล็อกไว้ทุกทางจึงไม่อาจขัดขืนหรือทำอะไรได้เลย
เนิ่นนานนับหลายนาที กว่าที่คนตัวโตจะซุกไซ้กลิ่นกายหอมจนพอใจ เขาถึงจะยอมผละใบหน้าออกมา
“ปล่อยฉันนะ นายออกจากห้องนี้ไปให้พ้น!” เธอตวาดเสียงสั่น ร่างเล็กยังคงถูกพายุคร่อมเอาไว
