“ดี..ข้าเห็นด้วย” เหอชิงหนี่ว์เอ่ย ความคิดแล่นปราดมาแวบหนึ่งได้เวลากลั่นแกล้งผู้คนแล้ว เพราะคุณหนูซูผู้นี้มีความเย่อหยิ่งเอาแต่ใจเป็นที่สุดและนางคงทุ่มเงินเพื่อให้ได้ชุดนี้ไปอย่างแน่นอน
“ก็ได้” ซูเว่ยชิงเอ่ยอย่างไม่เต็มใจเท่านักแต่ก็ต้องตกปากรับคำไปจะให้เสียหน้าไม่ได้เด็ดขาด
“เช่นนั้นเชิญคุณหนูทั้งสองที่ห้องรับรองเจ้าค่ะ” จิงอิงเอ่ยพร้อมเดินนำไปที่ห้องรับรองด้านในร้านและสั่งให้คนงานของร้านยกน้ำชาและขนมมาให้คุณหนูทั้งสองโดยเร็ว เมื่อเข้ามายังห้องรับรองจิวอิงก็เริ่มเปิดการประมูลทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา
“ชุดอาภรณ์ดอกเหมยกุ้ยสีแดงเลือดนกตัดเย็บจากผ้าไหมเนื้อดีสวมใส่เบาสบายระบายความร้อนได้ดี การออกแบบและตัดเย็บไม่เหมือนร้านของผู้ใดอย่างแน่นอน ด้วยการปักยกดอกที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะร้านของเรา ข้าจะตั้งราคาเริ่มต้นอยู่ที่หนึ่งร้อยตำลึงเงินเจ้าค่ะ” จิวอิงเริ่มประกาศการประมูลเสียงดีงฟังชัด
“ข้าเหอ
