เย่วซินเดินตามท่านซานจิ่นมาภายในหมู่ที่อยู่ลึกสุด เพราะท่านประมุขจ้าวพาลูกพรรคส่วนหนึ่งมาช่วยซ่อมแซมหลังคาบ้านที่ผุพังจนไม่คุ้มแดดคุ้มฝน หมู่บ้านแห่งนี้อยู่ไกลจากเมืองหลวงมาก ซ้ำยังยังอยู่ติดป่าเขาแม้จะไม่ใช่เขตชายแดนแต่ความเป็นอยู่ของคนหมู่บ้านนี้เรียกว่าบ้านนอกอย่างแท้จริง
เย่วซินเดินตามท่านซานจิ่นไปพลางกวาดสายตามองไปรอบๆอย่างสำรวจ บ้านเรือนของชาวบ้านส่วนใหญ่ปลูกห่างกันพอสมควร เพราะบางหลังยึดบริเวณบ้านปลูกผักและเลี้ยงสัตว์เล็กๆน้อยๆคงเอาไว้กินภายในครอบครัวหากเหลือคงนำขายเอาเงินไว้ใช้จ่าย
ชาวบ้านในหมู่บ้านแห่งนี้จากที่เย่วซินได้ตรวจรักษาและประเมิณด้วยสายตัวเองพบว่าพวกเขามีสุขภาพและร่างกายที่แข็งแรงมากจึงฟื้นตัวจากอาการป่วยได้อย่างรวดเร็ว เย่วซินเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งถึงที่หมาย
“ถึงแล้วขอรับคุณหนู ท่านประมุขอยู่ทางด้านนั้น” ซานจิ่นเอ่ยบอกคุณหนูของตน
“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านซานจิ่น
