ยามหม่า(05.00-06.59) จิวอิงตื่นแต่เช้ารีบล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนชุดใหม่แล้วรีบเดินไปยังเรือนท่านปู่ทันทีโดยที่ไม่ได้ทาหน้าดำด้วยซ้ำ บ่าวไพร่ที่เห็นก็ไม่ได้เอะใจอะไรคิดว่าเป็นคุณหนูเย่วซินต่างก้มหน้าก้มตาทำงานกันต่อ
“ซินเอ๋อร์ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง” จิวอิงเอ่ยถามน้องสาวทันทีที่เข้ามาด้านในเรือนนอนของท่านปู่ นางเห็นท่านปู่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง
“ท่านปู่ดีขึ้นแล้วพิษก็ถูกขับออกมาหมดแล้วเจ้าสบายใจได้” เย่วซินเอ่ยบอกพี่สาว
“ดีจริง” จิวอิงถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อทราบว่าท่านปู่ปลอดภัย
“พวกเจ้าอยู่ด้วยกันเช่นนี้พี่ดูไม่ออกเลยว่าใครเป็นใคร ตอนที่อิงเอ๋อร์ทาหน้าดำก็ยังพอแยกออกได้บ้าง” เย่วฉีเอ่ยเมื่อมองน้องสาวทั้งสองคนยืนคุยกัน ตนเพิ่งเคยเห็นพวกนางพร้อมกันเช่นนี้เป็นครั้งแรก ยังเผลอจ้องเสียนาน ความงามของพวกนางไม่ธรรมดาจริงๆ ตนเข้าใจท่านปู่แล้วว่าทำไมถึงยอมให้อิงเอ๋อร์ทาหน้าดำ พวกนางจะเป็นจุดสนใจดึง
