ร่างเล็กของบุรุษหน้าละอ่อนเดินย่างกายเตรียมเข้าร้านเป้าหมายอย่างตื่นเต้นยินดี แต่ดันมีมือดีมารั้งแขนเอาไว้เสียก่อน
“คุณชายเย่วซินจะรีบไปไหนหรือ?”
“อะ...อง...พี่หยางปิง!” เย่วซินเอ่ยเสียงกุกกักอย่างตกใจเมื่อเจอคนที่ไม่ได้อยากเจอโดนบังเอิญ ถ้าเขาไปฟ้องพี่ชายงานนี้นางได้หูชาเป็นแน่ เอ๊ะ หรือว่าพวกเขาจะมาด้วยกัน เย่วซินหันซ้ายแลขวาเลิ่กลั่กมองหาคนที่อยู่ในความคิด
“ข้ามาคนเดียวพี่ชายเจ้าไม่ได้มาหรอก” หยางปิงเอ่ยบอกคนร่างเล็กอย่างรู้ทันความคิด เขาตามนางมาโดยบังเอิญ เห็นนางแต่งกายเช่นนี้จึงอยากรู้ว่าจะไปที่ใด ใครจะไปคิดว่านางจะกล้าหาญมาในที่แห่งนี้เพียงผู้เดียว
“ค่อยยังชั่ว” เย่วซินถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วเอ่ยต่อ “ท่านมาห้ามข้าไว้ทำไมกัน”
“ข้าไม่ได้ห้ามแค่จะไปด้วยก็เท่านั้นตามข้ามาสิข้ามาเที่ยวบ่อยพวกนางคุ้นหน้าข้าเป็นอย่างดี” หยางปิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ
เย่วซินเหลือกตามองบนอย่างเพลียใ
