จิวอิงขัดขืนดิ้นรนแต่ด้วยแรงหญิงหรือจะสู้แรงชายร่างกายกำยำตรงหน้าได้ จิวอิงสอดส่ายสายตามองหาตัวช่วยเผื่อว่าจะคว้าอะไรมาป้องกันตัวเองได้ พลันเมื่อเห็นอ่างน้ำกระเบื้องวางข้างหัวเตียงจึงพยายามดิ้นไปมาให้แขนของนางเอื้อมหยิบอาวุธด้านข้างได้
“ผลั่ก..เคร้ง..” เสียงของแข็งกระทบศีรษะของคนร่างสูงดังลั่นเพราะนางฟาดสุดแรงที่มีอยู่ตอนนี้
“โอ๊ย..”
จิวอิงผลักบุรุษตรงหน้าให้ล้มลงแล้วรีบวิ่งออกไปยังประตู แต่เมื่อเปิดประตูก็พบกับบุรุษอีกคนหนึ่งที่ยืนขวางทางเอาไว้
“คุณชายเป็นอะไรมากหรือไม่ขอรับ” หลิ่งอี้ตะโกนถามคนที่อยู่ภายในห้องด้วยความเป็นห่วง ส่วนตัวเองก็ยืนบังประตูเอาไว้ไม่ให้ร่างบางได้หลบหนี
“จับนางสาระเลวมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!!” ซูหมิงลู่เค้นเสียงตอบมือกุมศีรษะของตนเองเอาไว้ด้วยความเจ็บปวดและมีเลือดไหลออกมาเปรอะเปื้อนมือ
จิวอิงใช้มือสองข้างผลักบุรุษตรงหน้าออกไปเพื่อจะได้หลบหนี แต่บุรุษผู้นี้กลับรวบตั
