เย่วซินหรี่ตามองคนร่างสูงอย่างสงสัยว่าวันนี้เขาเป็นอะไรใยถึงยุ่งเรื่องชาวบ้านนัก
“อย่ามามองข้าแบบนี้” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยบอกคนตัวเล็กเมื่อเห็นสายตาจับผิดของนางแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “เดินทางด้วยรถม้าต้องใช้เวลาสี่ห้าวันกว่าจะถึง คนป่วยคงได้อาละวาดเป็นแน่คนของข้ารายงานว่าบางครั้งก็ต้องมัดเอาไว้เช่นเดิมเพราะเขาคุ้มคลั่งคิดถึงเจ้า”
“จริงหรือ?” เย่วซินตกใจและเริ่มเป็นห่วงคนป่วยมากยิ่งขึ้นก็จริงอย่างที่ประมุขจ้าวเอ่ยคนป่วยกำลังรอนางอยู่ “เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะให้พี่จางฮั่นพาข้าไปพรรคของท่านก่อนส่วนพี่สาวคงต้องเดินทางตามไปทีหลัง” เย่วซินเอ่ยเมื่อนึกแผนการออกมาได้
“พรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้าไปเองเพราะต้องกลับพรรคอินทรีย์เช่นกัน” จ้าวไท่เหว่ยเอ่ยบอกร่างบาง หลายวันมานี้เขาต้องไปจัดการกับพรรคทมิฬจึงไม่ได้กลับพรรคเลยเช่นกัน วันนี้เขาตั้งใจจะมาถามนางว่าจะเดินทางไปพร้อมเขาเลยหรือไม่ ที่มาถามไม่ใช่เพราะเป็นห
