จิวอิงต้องเลื่อนการเดินทางออกไปก่อนเนื่องจากทางร้านผ้าได้มาแจ้งว่าแบบชุดที่ร่างเอาไว้ให้ลูกค้าหายไปจิวอิงจึงต้องอยู่จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย จึงสั่งให้เงาของน้องสาวกลับไปแจ้งข่าวนี้ให้นางทราบ
“คุณหนูบ่าวเก็บไว้อย่างดีแล้วนะเจ้าคะไม่น่าจะหายไปได้” เสี่ยวชิงเอ่ยอย่างสงสัยเพราะเมื่อวานทำเสร็จเรียบร้อยก็เก็บเอาไว้ในห้องใส่กุญแจอย่างแน่นหนาไม่น่าจะมีใครเข้าไปได้ กุญแจห้องก็ไม่มีร่องรอยถูกงัด
“ข้าเองก็สงสัย แต่ตอนนี้ต้องรีบร่างแบบขึ้นมาใหม่เสียก่อน” จิวอิงเองก็สงสัยแต่งานก็สำคัญเพราะต้องส่งงานให้ตรงตามนัดไม่เช่นนั้นอาจส่งผลเสียหายแก่ร้านได้
“คุณหนูจำแบบได้ทั้งหมดหรือเจ้าคะ” เสี่ยวชิงเอ่ยถามเพราะแบบชุดที่ร่างเอาไว้ก็มีตั้งหลายแบบไม่น่าจะจำได้ทั้งหมด
“ข้าจำได้เจ้าค่ะ แบบชุดพวกนั้นข้ามองแล้วมองอีกจนจำได้ขึ้นใจเลยและอีกอย่างข้าเป็นคนความจำดีมากเจ้าค่ะ” จิวอิงเอ่ยพร้อมยกยิ้มสดใสเพื่อให้พี่เสี่
