Chapter 3
1369 Words
NAGING lihim iyon naming dalawa ni Karen. Pero simula noon ay parang naging madistansiya na siya sa akin. Siguro baka ayaw na niya akong malagay pa sa peligro.
Naiintindihan ko iyon. Palagay narin ako dahil walang nangyaring masama sa kanya.
Kahapon ay ikat'long araw ko sa klase. Iba ang pakiramdam ko sa skwelahan kasi parang may laging nagmamasid sa akin. Tapos iyong kaklase ko na si Annika ay panay ang irap niya sakin.
“Lyn! Eto na ang baon mo oh!”
Nagmamadali akong bumaba ng hagdan para makapunta kay nanay sa kusina. Ang patahian ni nanay ng damit ay nagsara noong kelan dahil na rin sa kulang na kami sa pera. Ang van naman na pinaparentahan nila tatay ay nabawasan ng dalawa dahil pinambayad nila ng utang. Kaya ako ngayon ay napunta sa Publikong Unibersidad pero wala naman iyon sa akin.
“Nay, di kana sana nag abala pa." kinuha ko ang paperbag na may lamang donut na naman ito. Si nanay kasi mahilig magtinda at gumawa ng donuts.
"Wala naman kasi akong ginagawa anak. Tsaka magbibirthday pala ang tito Julo mo sa beach raw gaganapin bukas ng gabi."
Papa iyon ni Karen.
"Sige nay!"
Inayos ko ang suot na uniporme bago lumabas ng bahay. Hindi ko na nakita pa si papa dahil siguro naghahanap na naman ng bagong mahahanap buhay namin.
Sana nga makapagtapos na ako ng pag aaral para makapunta na ako sa Maynila at makapag aral na.
Dahil nga wala si tatay at hindi ako maihahatid ay nag aantay ako ng jeep na masasakyan. Nang titigan ko ang malaking bahay nila Karen ay wala naman siya doon sa labasan. Hindi na niya talaga ako inaantay.
Nang makarating sa Unibersidad ay napabuntong hininga nalang ako ng makita si Karen na kinakausap si Annika.
"Karen,Hindi mo ako inantay." panimula ko.
Tinitigan nila akong dalawa at ngumingisi naman si Annika. Natahik si Karen at napakamot sa buhok.
"Ang tagal mo kasi. Bakit ba?"
Nangunot ang aking noo. "Uh, wala naman. Kasi dati gusto mong magkasabay tayo lagi. Sige alis na ako."
Hindi ko maiwasang isipin na baka bumalik parin si Karen sa Frat na iyon. Hindi naman magandang ehemplo ang leader nilang iyon! Bastos!
Nang pumasok ako sa room namin ay nakakapagtaka na walang sinuman ang nandito sa loob pero may iilang bag akong nakita sa mga desk. Nang tinitigan ko ang aking relo ay sadya nga talagang maaga ako.
Nilagay ko sa desk ko ang bag at lumapit sa mga paintings na nasa gilid ng room namin. Simula noong unang araw ko pa ito napapansin. Isang malaking mata ang nakaukit na tila ba nagmamasid sa bawat galaw mo. Hinaplos ko iyon kasabay ng pagtindig ng balahibo ko.
Ang biglaang pagsara ng pintuan ay siya sanang paglingon ko at sigaw ngunit may tumakip sa aking bibig mula sa likod.
Ang aking kaba ay hindi ko na mawari. Lahat ng aking mga tanong ay hindi ko magawa dahil sa malaking kamay na nakatakip sa aking bibig!
Hawak niya rin ang aking dalawang kamay!
"Sshhhhh." aniya ng isang pamilyar na boses. Unti unti akong kumalma hindi dahil sa kampante ako sa kanya kundi para sa aking sarili.
Ito yung...leader ng Phantom!
Inamoy niya ang aking leeg na ikinatuod ko. Gusto kong umiyak dahil sa panghahalay na ito ng lalaking ito!
"Hindi kita sasaktan kung...mananahimik kalang." bulong niya ulit. Madilim na ang room dahil sa pagsara niya ng pintuan kanina.
Tumango ako sa kanyang sinabi. Unti unti niyang kinalas ang pagkakatakip niya sa aking bibig. Napansin ko agad ang mabangong amoy niya.
"Wag kang lilingon." aniya ulit.
Mainit ang aking likod dahil sa kanyang katawan. Doon palang alam ko na ang tangkad at malaki siyang lalaki!
"Anong kailangan mo?" mahinang tanong ko.
"Ikaw ang kailangan ko Addelyn."
Napalunok ako. "A-Ano ang kailangan mo sa akin?"
Ang nasa harapan ko ay ang painting na malaking mata. Kung titignan ng maigi ay pinagtagpi tagpi iyong letra.
"Anong unang letra ang nabasa mo?" bulong niya. Ako naman ay titig na titig sa painting na ito habang siya ay nakatingin sa akin. Ramdam ko iyon lalo na nang humaplos ang kamay niya pataas malapit sa aking dibdib.
"Game.." sagot ko.
Narinig ko ang buntong hininga niya.
"Hindi ko alam kung ano ang mayroon ka bukod sa ganda na gustong gusto kitang masdan Addelyn."
The way he pronounce my name is sooo weird.
Napakuyom ang kamao ko.
"Now... I'd like to offer you something."
"Ano iyon?"
Mas lalo pa siyang lumapit sa akin na mas ikinakaba ko. Nang yumuko ako ay nakita ko ang kamay niya sa aking dibdib. Humahaplos haplos iyon sa aking butones.
"Once you enter this University, there is a rule." he whispered erotically.
"Huh?"
"Read again the letter Addelyn." ngayon, hinalikan na niya ang leeg ko at pinaramdam sa akin ang kanyang umbok. Nangatog ang tuhod ko doon at napamulagat. Malakas yata ang aking singhap at napakapit sa kanyang braso dahil doon.
Swabe siyang tumawa ng makita ang galaw ko.
"A-Apple." Sagot ko.
"Hm. Yes Addelyn. You are my apple of the eye this month so be ready."
What?!
Pumikit ako ng mariin. "H-Hindi ako nagpunta dito para riyan. Gusto ko lang mag aral-"
"Alam kong lulong sa sugal ang tatay mo at may sakit ang nanay mo. Mahirap na kayo ngayon. Matutulungan kitang mahanap ang pamilya mo Addelyn."
Pawisan na ako at dumaloy ang aking luha sa takot. Hindi maiwasang tumakas ang hikbi sa aking labi. Ano ba itong napasok ko?
Tila maging siya ay natuod sa aking iyak at hindi na siya nagsalita pa. Ilang segundo niyang pinaringgan ang aking iyak.
"Close your eyes..turn around." utos niya. May kung ano sa akin ang nag udyok para matapos na. Baka kung may makakita sa amin o baka may masama pa siyang gawin sa akin.
Nang ako ay makaharap na sa kanya at pikit ang mata ay hinaplos niya isa isa ang aking luha. Kinagat ko ang aking labi para mapigilan ang hikbi.
Naramdaman kong niyukod niya ang kanyang kamay sa magkabilang gilid ko.
"You are mine for one month Addelyn. Akin lang ang puri mo at hindi yan puwedeng mapupunta sa iba." banta niya.
"W-What?" paos ang boses ko sa gulat.
Hinawakan niya ang aking panga at inangat iyon bago dinaanan ng daliri niya ang aking labi.
Sobrang diin na ng aking pagkakapikit ng hapitin niya ang baywang ko at iparamdam sa akin ang bukol doon.
"One day.. Makukuha na kita Addelyn. Walang hahawak , kakausap sayo na lalaki dito sa lugar na ito kundi ako lang. Marami akong bantay sayo. Isang manliligaw man dito sayo ay papahirapan ko."
"H-Hindi tama-"
Natigil ako ng ibahagi ng kanyang tuhod ang aking binti para magparte iyon at inangat niya ng madalian ang aking palda. Gusto kong magmulat ngunit tinakpan ng kanyang kamay ang aking mga mata at isang galawan lang ay napasok ng kamay niya ang aking panty.
He groaned on my neck. "Oh, baby. Wala ka man lang short!" galit niyang erotiko sa tenga ko habang ako ay umiiyak at umiiling.
Ang aking uniporme ay kusot kusot na at wala na sa tamang puwesto!
"H-Huwag. Please!"
Huli na ang lahat dahil sinakop na ng labi niya ang labi ko na aking ikinabigla. He pushed a finger in my feminine and I screamed with so much pain. Bumaon ang aking kuko sa kanyang braso at napaigik ako sa sakit.
"Tama na... Tama na.." I begged. Ngunit iyon ay naging ungol ng paulit ulit ng pa ulit ulit niya rin iyong pinasok sa akin.
"Ahh!"
Malutong siyang nagmura at ang ikinabigla ko ay ang nakabukas kong bra at nasipsip niya na agad doon ang aking kanang dibdib.
Ang aking mga binti ay nakarolyo na sa baywang niya at nakasuporta ang isang kamay niya sa baywang ko.
I kissed him back dahil sa nararamdaman kong pagyanig ng aking pagkatao habang siya naman ay naaaliw sa aking bawat reaksyon.
Nang matapos iyon ay inayos niya ang mga damit ko maging ang aking buhok. He kissed my hair gently.
"That's only the start, baby. Fix your uniform well. Ayokong may makakakita niyan kahit sino." tukoy niya sa dibdib ko at tulad ng hangin ay nalaho siyang bigla.
Napakagat labi ako ng maramdaman ang sakit ng aking p********e!
- Writer
